At 29/6/2018 πραγματοποιήθηκε το Δ.Σ, το Γενικό Συμβούλιο και η Γενική Συνέλευση του Σπάρτακου όπου με διαδικασίες εξπρές οι εργοδοτικοί – κυβερνητικοί συνδικαλιστές προχώρησαν σε σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του Σωματείου σε οργανωτικά ζητήματα.
Το γεγονός ότι για τόσο σοβαρά ζητήματα δεν ρώτησαν καν τους εργαζόμενους δείχνει ότι τους έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι καρέκλες και τα προνόμια, ως αντάλλαγμα της προώθησης των συμφερόντων της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το πόσο κόπτονται για τις συλλογικές διαδικασίες δείχνει και το γεγονός ότι πέρασαν αποφάσεις που με βάση το καταστατικό απαιτούνταν οι δεκαπλάσιοι από τους παραβρισκόμενους στη Γενική Συνέλευση.
Πιο συγκεκριμένα προχώρησαν σε αλλαγή καταστατικού με αλλαγή του τίτλου του συνδικάτου χωρίς να απαντούν συγκεκριμένα από ποιες επιχειρήσεις θα δέχονται μέλη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα δέχεται εκατοντάδες εργαζόμενους στις εργολαβίες που αποτελούν τους εργαζόμενους με τις χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης στον κλάδο γεγονός που δείχνει ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ελέγχουν τους συσχετισμούς και όχι η ενότητα των εργαζόμενων στον κλάδο. ( Αλήθεια αφού θα μπορούν να εντάξουν από άλλες επιχειρήσεις τι τους εμποδίζει να εντάξουν και από τις εργολαβικές?).
Στο ζήτημα της διαγραφής του Βατάλη Αρη η Αγωνιστική Συνεργασία κατήγγειλε ανοιχτά την απροκάλυπτή στήριξη των εργοδοτικών – κυβερνητικών σχεδίων από τον συγκεκριμένο εργαζόμενο. Ανέδειξε παράλληλα την υποκρισία αυτών που πρότειναν την διαγραφή αφού μαζί στήριξαν της εργοδοτική – κυβερνητική γραμμή όλο το προηγούμενο διάστημα. (από μετοχοποίηση, τριχοτόμηση, ασφαλιστικό μέχρι προτάσεις καλύτερης ιδιωτικοποίησης σήμερα.) Παράλληλα στο ζήτημα αυτό εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για το που μπορεί να οδηγήσει η κατάσταση με τις διαγραφές. Ο κατήφορος του εργοδοτικού –κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν έχει πάτο στην προσπάθεια ελέγχου των συσχετισμών. Μπορεί αύριο όποιος δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις του συνδικάτου να διαγράφεται. Ταυτόχρονα μπαίνει το ερώτημα μπορεί να είναι στελέχη του συνδικάτου εργαζόμενοι που εκφράζουν ακραίες φασιστικές απόψεις?
Η Αγωνιστική Συνεργασία θεωρεί ότι όλα τα παραπάνω ζητήματα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ολοκληρωμένης συζήτησης με βασικό γνώμονα την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις. Οι εξελίξεις με την απελευθέρωση στον κλάδο, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ Α.Ε, με την πώληση μονάδων ορυχείων ανοίγει συνολικότερα ζητήματα για τη δομή του εργατικού –συνδικαλιστικού κινήματος και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο (π.χ μέλλον της ΓΕΝΟΠ).
Στα πλαίσια αυτά τοποθετηθήκαμε στο Γενικό Συμβούλιο ενάντια στις διαδικασίες fast track που προσπάθησαν να περάσουν, προτείναμε την ένταξη και των εργολαβικών στο σωματείο, προτείναμε το σωματείο να έχει το χαρακτήρα τοπικού κλαδικού και συμφωνήσαμε με την ένταξη των εργαζόμενων από τις αποσχισθείσες εταιρείες (π.χΜελίτη). Τις προτάσεις μας με διαδικαστικά τερτίπια δεν τις έβαλαν καν για συζήτηση. Ο χυδαίος αντικομμουνισμός που επιστράτευσε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ χρησιμοποιώντας το όνομα του Αρη Βελουχιώτη το μόνο που δείχνει είναι η έλλειψη επιχειρημάτων.
Καλούμε τους εργαζομένους να βγάλουν τα συμπεράσματα τους.
Να δώσουμε τη μάχη να μετατρέψουμε τα σωματεία από «δούρειο ίππο» της εργοδοσίας σε μαχητικές οργανώσεις για τα συμφέροντα μας. Να «διαγράψουν» με τη στάση τους και με την ψήφο τους στις αρχαιρεσίες των σωματείων τους εργοδοτικούς- κυβερνητικούς συνδικαλιστές.
