Δύο παράλληλες ιστορίες με κορυφαία σημειολογική αξία για δυο τόπους την Κέρκυρα και την Δυτ. Μακεδονία .
Απολύτως αντιφατικές με υψηλό πολιτικό συμβολισμό καταδεικνύουν τις πραγματικές κυβερνητικές προθέσεις και τον ιδεοληπτικό νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό της (της αυτορυθμιζόμενης «αδίστακτης» ελεύθερης αγοράς).
Άραγε και στον τομέα της υγείας ποιες θα ήταν οι εξελίξεις ,αν δεν μεσολαβούσε η πανδημία;
1η Περίπτωση:
Βόρεια Κέρκυρα 11 Ιουλίου ο Πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης επισκέπτεται το Νησί και την ίδια στιγμή οι κάτοικοι της Κέρκυρας βρίσκονται διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους εναντίον της πρόθεσης της Κυβέρνησης να προχωρήσει η επένδυση στην περιοχή του Ερημίτη. Ο Ερημίτης είναι μια προστατευόμενη περιοχή λόγω σπουδαίου οικολογικού ενδιαφέροντος με πανέμορφες παρθένες παραλίες και μικρές λιμνούλες που συντηρούν ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος οικοσύστημα με εκατοντάδες πουλιά και πλούσια πανίδα. Πουλήθηκε μέσω ΤΑΙΠΕΔ (με υπογραφή της Αριστερής διακυβέρνησης ) έκταση 450,0 στρεμ. ,το ένα τέταρτο της συνολικής έκτασης, στην Εταιρεία Αμερικανικών συμφερόντων «NCH Capital»,η οποία αφού πήρε τις απαραίτητες εγκρίσεις μέσα σ΄ ένα Σαββατοκύριακο επί Κεντροδεξιάς διακυβέρνησης (έγκριση αρχαιολογικής υπηρεσίας για όσους γνωρίζουν την δυσκολία και τον απαιτούμενο συνήθως χρόνο), προτίθεται να προχωρήσει στην κατασκευή ξενοδοχείου ,μαρίνας και πολυτελών επαύλεων.
Τι έχει να προσθέσει στο τουριστικό δυναμικό της Κέρκυρας που σήμερα διαθέτει 130.000 περίπου κρεβάτια ; Αντίθετα θα καταστρέψει μέσω της «Ανάπτυξης» μία περιοχή η οποία θα μπορούσε μέσω της οικολογικής προστασίας και της ήπιας αναβάθμισής της να αποτελεί μια ακόμη πρόταση τουριστικής επιλογής ,στοχεύοντας σε ένα ευαισθητοποιημένο οικολογικά κοινό που συνεχώς αυξάνεται αναβαθμίζοντας και το τουριστικό προϊόν της Κέρκυρας συνολικά.
2η Περίπτωση
Η βίαιη απολιγνιτοποίηση μίας περιοχής της Δυτ. Μακεδονίας (και της Αρκαδίας σε πολύ μικρότερη κλίμακα) στο όνομα των «Περιβαλλοντικών ευαισθησιών» της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού ,όπως επανειλημμένα φροντίζει να δηλώνει κάνοντας αρχή από το βήμα του ΟΗΕ.
Στην περίπτωση αυτή χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας ,ενώ συγχρόνως σταματά μία παραγωγική δραστηριότητα που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, χωρίς τον ικανό και αναγκαίο χρόνο προσαρμογής της στις νέες χωρίς λιγνίτη συνθήκες.
Τι κι’ αν η περιοχή συνεισέφερε 60 και πλέον χρόνια με σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες στη φύση και στον άνθρωπο, 400 και πλέον δις. ευρώ στην Εθνική οικονομία από τα σπλάχνα της. Δεν ενδιαφέρει αυτό τους Κυβερνόντες που παραμερίζοντας δυστυχώς κάθε κοινωνική ευαισθησία εμμένουν με πείσμα, μεσούσης και της πανδημίας, και σε αντίθεση με όσα εξήγγειλαν προεκλογικά πρόσφατα. Υπόσχονται ανέφικτη προσαρμογή της τοπικής οικονομίας μέσα σε 3,5 χρόνια !
Τι κοινά και αντιφάσεις έχουν οι δύο παραπάνω περιπτώσεις:
1)Στην πρώτη περίπτωση πάνε περίπατο οι ευαισθησίες για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ στην δεύτερη γίνεται επίκλησή τους.
2)Στην πρώτη περίπτωση χρησιμοποιείται το επιχείρημα δημιουργίας θέσεων εργασίας -αυτές θα ήταν περισσότερες αν δινόταν έμφαση στην προστασία και ανάδειξη του περιβαλλοντικού αποθέματος- ενώ στη δεύτερη παραμερίζεται η μαζική απώλειά τους και το οικονομικό σοκ που θα προκληθεί σε μία από τις φτωχότερες και δυσανεκτική οικονομικά Περιφέρεια της Χώρας.
3) Και το κυριότερο ,και στις δύο περιπτώσεις όλα εξελίσσονται με την υψηλή επικοινωνιακή παρουσία του Πρωθυπουργού κ. Κ. Μητσοτάκη που φρόντισε : α) να βρίσκεται στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ιδιώτες επενδυτές στην Κέρκυρα, και β) να δώσει το παρόν στα εγκαίνια θεμελίωσης μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο γνωστού Ομίλου που ενεργοποιείται στο ενεργειακό χώρο με καύσιμο εισαγόμενο, λιγότερο αλλά επίσης ρυπογόνο, δείχνοντας έτσι ότι αποτελούν βασικούς άξονες άσκησης της κυβερνητικής Πολιτικής.
Αναμενόμενες κυβερνητικές επιλογές νεοφιλελεύθερης κοπής, μήνυμα ιδιαίτερα σε όσους θέλουν ή προσπαθούν να παρουσιάσουν την κυβερνητική πολιτική ως ένα μίγμα κεντροδεξιάς-κεντρώας πολιτικής με κοινωνικές ευαισθησίες με τον Πρωθυπουργό και το λοιπό πολιτικό προσωπικό, τους αυτοδιοικητικούς και κομματικούς μνηστήρες του θλιβερά απόντες από τις κοινωνικές διεργασίες.
Γενικό συμπέρασμα : Και στις δύο περιπτώσεις στο επίκεντρο βρίσκονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η απροκάλυπτη εξυπηρέτησή τους, χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, χρησιμοποιώντας κατ’ επίφαση επιχειρήματα άλλοτε δημιουργίας θέσεων εργασίας και άλλοτε προστασίας του περιβάλλοντος ανάλογα πως βολεύει.
Πάντα υπάρχει μία ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα σε αποφάσεις που θα μπορούσαν δυνητικά να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και σε εκείνες που δημιουργούν ένα πλαίσιο κοινωνικής συνοχής στοχεύοντας σε βιώσιμες πολιτικές για το περιβάλλον και την εργασιακή σταθερότητα. Δυστυχώς αυτή η ευαισθησία έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια από τις διαδοχικές κυβερνήσεις διαχείρισης της κρίσης και μας έμεινε η «έντεχνη» επικοινωνιακή διαχείριση την οποία σήμερα βιώνουμε στην κορύφωσή της.
Γή και ύδωρ στις μεγάλες επενδύσεις με τη νεολαία να εργάζεται-αν εργάζεται εποχικά, ελαστικά ,χωρίς σταθερά ωράρια με αμοιβές ψίχουλα. Στην πολιτική εξουσία απέμεινε η διαχείριση της καθημερινότητας ,η προχειρότητα ,οι κοντόφθαλμες επιλογές και οι φιλικές διευθετήσεις.
Ένα μόνο βασικό στοιχείο λησμονιέται που είναι η πεμπτουσία της πολιτικής: πως όλα πρέπει να έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο.
Η εφαρμογή των ιδεολογικών αρχών κάθε πολιτικού χώρου δεν πρέπει να καταντά ιδεοληψία και να υπερβαίνει το συλλογικό κοινό συμφέρον και την ευημερία των πολλών.
Καληνύχτα Κέρκυρα!
Καληνύχτα Δ. Μακεδονία και Αρκαδία!
