Οι πινακίδες οδικής σήμανσης στο 52ο χιλιομετρικό σημείο της παλιάς εθνικής οδού Κοζάνης – Ιωαννίνων στέκουν θεόρατες, επιβλητικές, βλοσυρές, αφοπλιστικά κατατοπιστικές.
Ενημερώνουν τους διερχόμενους οδηγούς πως στον κόμβο που ακολουθεί ξεκινά ο δρόμος 5 αρχαιολογικών χώρων.
Ένας σε κάθε χωριό, όλων των χωριών – μηδενός εξαιρουμένου, που βρίσκονται στην απόληξη του κύριου αλλά και των διακλαδώσεων του δρόμου. «Αρχαιολογικός Χώρος Χορηγού», «Αρχαιολογικός Χώρος Μεσολόγγου», «Αρχαιολογικός Χώρος Κρυονερίου» κ.λ.π. κ.λ.π. Το γεγονός ότι οι πινακίδες είναι γραμμένες και στην Αγγλική γλώσσα επισκιάζει εκείνες των οικισμών, προσδίδει κύρος στον προορισμό, επιτάσσει θα έλεγε κανείς την επίσκεψη στους χώρους.
Οι αντίστοιχες πινακίδες βρίσκονται σε κάθε σχεδόν διασταύρωση της εν λόγω εθνικής οδού, τουλάχιστον στο τμήμα της που διέρχεται τον Δήμο Βοΐου από την μία άκρη του έως την άλλη.
Η συγκεκριμένη ειδική οδική σήμανση έγινε από ότι θυμάμαι προ αρκετών τετραετιών από τον δεύτερο ή τρίτο – τότε, βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης προς αξιοποίηση κάποιου ευρωπαϊκού προγράμματος. Και ορθά έγινε. Οι χώροι είναι υπαρκτοί, τιμούν την ιστορία της περιοχής.
Ωστόσο αν ένας οδηγός ακολουθήσει τον δρόμο και αναζητήσει τον αρχαιολογικό χώρο, εις μάτην δεν θα τον βρει πουθενά. Θα απογοητευθεί οικτρά και από πάνω θα αντιμετωπίσει την ειρωνεία των χωρικών από τους οποίους θα αναζητήσει πρόσθετες πληροφορίες, γιατί άλλες πινακίδες από εκεί και πέρα δεν υπάρχουν, γιατί οι χώροι δεν έχουν πρόσβαση παρά μόνο με τρακτέρ ή άλλο όχημα εκτός δρόμου. Ο επισκέπτης θα εκνευριστεί, θα θεωρήσει ότι παραπλανήθηκε και κανονικά θα έπρεπε να ζητήσει αποζημίωση από την πολιτεία.
Το πρόγραμμα επαναλαμβάνω, σωστά εφαρμόσθηκε. Έγινε όμως μόνο το πρώτο βήμα, δεν ακολούθησε ούτε καν το δεύτερο. Ποιο είναι το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο.
Ο πρώτος βαθμός αυτοδιοίκησης πλέον, στη συγκεκριμένη τουλάχιστον περιοχή που αιμορραγεί δημογραφικά και οι φορείς του υποτίθεται πως αναζητούν τρόπους οικονομικής ανάπτυξης, να χρηματοδοτήσουν την αρχαιολογική έρευνα, να καταλήξουν σε έναν – δύο που είναι πιο σημαντικοί και ενδεχομένως τουριστικά αξιοποιήσιμοι και να τους καταστήσουν επισκέψιμους, έτσι ώστε τα σχολεία να τους επισκέπτονται και να υπάρχει μια σχετική κίνηση στα χωριά που σβήνουν το ένα μετά το άλλο. Ακουστοί είναι οι αρχαιολογικοί χώροι της Απιδέας και Λικνάδων. Στην Αρχαιολογική Συλλογή της Κοζάνης εκτίθενται πολλά ευρήματα των αρχαιολογικών χώρων αυτών των χωριών αλλά και του Αηδονοχωρίου, της Πλατανιάς και των άλλων χωριών του Δήμου.
Γνωρίζω πως ίσως διαπράττω ιεροσυλία που υποσκελίζω τον σκοπό του πολιτισμού από εκείνον της οικονομικής ανάπτυξης. Το ξέρω, αλλά τί να κάνω. Έχω αγανακτήσει με την μοιρολατρία διοικούντων και διοικουμένων μέχρι τώρα που έρχονται και παρέρχονται χωρίς να κάνουν κάτι για την οικονομική και κοινωνική κατρακύλα της περιοχής. Όλοι φωνάζουν και όλα τα ζητούν από τους άλλους. Την κυβέρνηση, τους βουλευτές, την περιφερειακή διοίκηση, τους μητροπολίτες, τα κανάλια και αυτό που είναι να κάνουν δεν το κάνουν.
Στο σημερινό άρθρο δεν θα αναφερθώ σε λαογραφικά μουσεία, σε οικισμούς παραδοσιακής τοπικής αρχιτεκτονικής, σε βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, σε φυσικές ομορφιές δασοσκεπών ορέων, τεχνητών λιμνών, όλα αυτά που είναι στοιχεία τουριστικώς αξιοποιήσιμα στην περιοχή και αποτελούν θέματα δεκάδων άρθρων.
Οι ενημερωτικές πινακίδες που βρίσκονται ακριβώς μπροστά στο σπίτι μου, μου έδωσαν την αφορμή να ξεσπαθώσω. Μένουν πλέον αδιάφορες στο βλέμμα των περαστικών, όπως υποθέτω πως έμειναν και στον σημερινό δήμαρχο που πέρασε από το σημείο με την κουστωδία του για τον εκκλησιασμό του σε χωριό της περιοχής και μετά απόλαυσε τον καφεδάκι του σε καφέ της Νεάπολης.
Αηδονοχώρι 20 – 09 – 2020
