Ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε σελίδα είναι η άμεση διενέργεια εκλογών, όπως προτείνουν η Γεννηματά και το Κίνημα Αλλαγής.
Του Πάρι Κουκουλόπουλου*
Ζητάμε εκλογές:
Γιατί οι συσχετισμοί στη Βουλή απέχουν παρασάγγας από τις διαθέσεις των πολιτών. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποτελεί θλιβερή μειοψηφία στον ελληνικό λαό και δεν έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση να υπογράψει το μέλλον μας με τους δανειστές.
Γιατί το συμφωνημένο από τη συγκυβέρνηση μεταμνημονιακό πλαίσιο δεν είναι αποδεκτό. Ήδη έχουν νομοθετηθεί επώδυνα μέτρα για τα επόμενα δυο χρόνια και έχουν συμφωνηθεί θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα και ασφυκτική εποπτεία για πολλά χρόνια. Η περίφημη καθαρή έξοδος είναι τέταρτο μνημόνιο χωρίς λεφτά με υπογραφή Τσίπρα.
Γιατί η συγκυβέρνηση αποδεικνύεται ανεπαρκής και οριακά επικίνδυνη σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Το γεγονός ότι σε μια ευνοϊκή συγκυρία για το Σκοπιανό έφτασε να συζητά την επιτομή του αλυτρωτισμού ως «λύση» δείχνει το μέγεθος του προβλήματος και τις επικίνδυνες προεκτάσεις του.
Αντί να κομπορρημονούν και να αυτοθαυμάζονται οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καλύτερο είναι να δουν τι αφήνουν πίσω τους:
Επληξαν καίρια τα λαϊκά συμφέροντα στο όνομα της δήθεν προάσπισής τους. Σήκωσαν τη σημαία του αντιμνημονιακού αγώνα, αρνούμενοι κάθε συνεννόηση σε αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στα μεγάλα ζητήματα της χώρας κι έτσι κατέλαβαν την εξουσία. Τριάμισι χρόνια τώρα δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μια περίπτωση όπου κατάφεραν κάτι καλύτερο σε όσα με πάθος πολέμησαν. Κορυφαίο παράδειγμα, το ασφαλιστικό, που είναι ήδη εφιάλτης για ασφαλισμένους και συνταξιούχους, και πιο πρόσφατο το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων είναι ο λαϊκισμός στα χρόνια των μνημονίων και η συγκυβέρνηση αυθεντικός εκφραστής του.
Σπατάλησαν μια περίοδο εξαιρετικών συγκυριών στην οικονομία:
Ανάπτυξη στις χώρες της ΕΕ.
Χαμηλές τιμές πετρελαίου.
Αστάθεια στην περιοχή που ευνόησε τον τουρισμό.
Την ίδια περίοδο, η πολιτική σταθερότητα ήταν δεδομένη λόγω θεσμικών προβλέψεων, χωρίς ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές – ούτε καν εκλογή ΠτΔ. Η μηδενική ανάπτυξη των ετών 2015-2018 με αυτά τα δεδομένα προοιωνίζεται τι (δεν) μπορεί ο κ. Τσίπρας.
Παραδίδουν την οικονομία σε κατάσταση εύθραυστης ισορροπίας σε μια συγκυρία ριζικά διαφορετική. Το 2019-2020 έχουμε διαδοχικά ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές και εκλογή ΠτΔ, με ό,τι συνεπάγονται για την πολιτική σταθερότητα. Την ίδια στιγμή, η αβεβαιότητα επανέρχεται διεθνώς και είμαστε αντιμέτωποι με παλιά και καινούρια προβλήματα. Η απειλή του πετρελαίου από μόνη της φτάνει για να μας δυσκολέψει αφάνταστα τα επόμενα χρόνια. Εάν οι τιμές του πετρελαίου βρεθούν στα επίπεδα του 2010-2011,η ύφεση θα επιστρέψει, εγκλωβίζοντάς μας σε στασιμοχρεοκοπία.
Δίχασαν και εξακολουθούν να διχάζουν τον ελληνικό λαό, στερώντας του το μεγαλύτερο όπλο για το ξεπέρασμα της κρίσης: την ενότητά του. Τα δάκρυα του κ. Τσίπρα για τη φασιστική επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη είναι κροκοδείλια. Αν ήταν πραγματικά, θα είχε βρει τον τρόπο, έστω και σήμερα, να καταδικάσει τους προπηλακισμούς κατά του ΠτΔ στις 28 Οκτωβρίου 2011 στη Θεσσαλονίκη από ομάδα «αγανακτισμένων» με επικεφαλής βουλευτή του τότε και τώρα.
Πώς όμως να το πράξει αυτό, όταν ο ίδιος από το βήμα της Βουλής απειλούσε «δεν θα σας αφήνουμε να βγαίνετε από τα σπίτια σας»; Μήπως, πάλι, πρέπει να θυμίσουμε το κάλεσμα του συγκυβερνήτη Καμμένου σε πολίτες να λιντσάρουν τον δήμαρχό τους;
Αυτά θεωρούνται παρελθόν από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά παράγουν αποτελέσματα καθημερινά. Οι ίδιοι άνθρωποι διακηρύττουν σήμερα ότι εκπροσωπούν το νέο, ενώ υπηρετούν τις πιο σκοτεινές πλευρές του παλιού, τις σύμφυτες με την κρίση. Η καθεστωτική λογική δεν τους επιτρέπει να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό, επειδή το κακό έχει το δικό τους πρόσωπο.
Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να γίνουν εκλογές τώρα, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, που θα επιβάλουν τη συνεννόηση και θα εγγυηθούν την πολιτική σταθερότητα. Είναι οι δύο προϋποθέσεις για ένα προοδευτικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, που θα μας οδηγήσει στην επόμενη μέρα.
* Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής
