Είναι συγκινητικό και ενίοτε δυσεξήγητο το γεγονός ότι εμείς οι επόμενες γενιές των Ποντίων προσφύγων γονιών και παππούδων μας, περιφρονούμε επίμονα τον πανδαμάτορα χρόνο (πέρασαν 102 χρόνια από τον βάναυσο ξεριζωμό και την τραγική Γενοκτονία) και συνεχίζουμε αδιάλειπτα να αγαπάμε νοσταλγικά μία πατρίδα που δεν γνωρίσαμε και δεν ζήσαμε πότε!
Ο σφαγέας του ποντιακού ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ με τους Νεότουρκους, ο αιμοδιψής Τοπάλ Οσμάν με τους τσέτες του, εφάρμοσαν καλά το σχέδιο εξόντωσης των αλλόθρησκων, που τους πρότειναν οι Αυστριακοί και Γερμανοί στρατιωτικοί. Όμως παρά τους διωγμούς και τα εγκλήματα, τα βασανιστήρια και τους βιασμούς, τις ατελείωτες πορείες λευκού θανάτου όπως αυτές έμειναν στην ιστορία η Γενοκτονία των Αρμενίων, η Γενοκτονία των Ποντίων και του Ελληνισμού της Ανατολής γενικότερα, δεν κατάφεραν την πλήρη εξόντωση και έτσι φτάσαμε στη συμφωνία της ανταλλαγής των πληθυσμών. Ανταλλάξαμε τα ρημαγμένα υπολείμματα. Τα ρημαγμένα υπολείμματα της Γενοκτονίας που αποδείχθηκαν χρυσά αποθέματα, που μπολιάστηκαν με τον γηγενή πληθυσμό (όχι πάντα ομαλά), ρίζωσαν και επιβίωσαν και ανέδειξαν επιφανείς προσωπικότητες σε όλους τους τομείς.
Εμείς τα ποντιόπουλα της 4ης, 5ης και πλέον γενιάς, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη των προγόνων μας, αρνούμαστε να παραδώσουμε στη λήθη τις 353.000 χιλιάδες των νεκρών μας και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η γείτονα χώρα οφείλει να συμφιλιωθεί με το ιστορικό παρελθόν της. Να παραδεχτεί το έγκλημα που διέπραξε και να ζητήσει συγνώμη. Όσο κι αν προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο….ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ήτανε.
