Η προσφορά φωτογραφιών και υλικού από τους φίλους της σελίδας αρχίζει δειλά – δειλά να κάνει τα πρώτα της βήματα. Μέσω αυτού του υλικού έχουμε την δυνατότητα να ξεφυλλίσουμε και άλλες σκονισμένες και άγνωστες σελίδες από το παρελθόν της Σιάτιστας.
Ο Τάσος Τζιλίνης ψηφιοποίησε και μου απέστειλε αποκόμματα μιας εφημερίδας, της οποίας δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τον τίτλο, στην οποία υπάρχει άρθρο του δασκάλου Νικάνωρα Μάλαμα.
Ο αρθρογράφος περιγράφει την εμπειρία του, όταν ήταν μαθητής της ΣΤ’ τάξης (1926-1927) του Τραμπαντζείου Γυμνασίου, από την ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου που ιδρύθηκε το έτος 1925 με το όνομα «ΦΩΚΙΑΝΟΣ».
Το άρθρο συνοδεύεται από φωτογραφίες της ομάδας, οι οποίες λήφθηκαν το έτος 1926 μάλλον κάτω από το περιστύλιο πίσω από το ιερό του Αγίου Δημητρίου.
Στις λεζάντες των φωτογραφιών καταγράφονται και τα ονόματα των μελών της ομάδας. Ομολογώ πως αγνοούσα για την ύπαρξη αυτής της ομάδας. Γνώριζα από μια φωτογραφία του λευκώματος «ΣΙΑΤΙΣΤΕΩΝ ΜΝΗΜΗ» για την ποδοσφαιρική ομάδα «ΑΣΤΗΡ» της Γεράνιας, το 1925.
Ο Μάλαμας διηγείται πως ο ΦΩΚΙΑΝΟΣ προήλθε από την συνένωση του ΦΩΚΙΑΝΟΥ που των μαθητών της Χώρας και του ΑΕΤΟΥ των μαθητών της Γεράνιας. Τα παιδιά, με δικά τους έξοδα, ίδρυσαν τα γραφεία της ομάδας, συνέταξαν το καταστατικό και ξεκίνησαν τις ενέργειες για την επίσημη αναγνώριση του συλλόγου. Η «έδρα» της ομάδας ήταν ο χώρος μπροστά από τον ναό του Προφήτη Ηλία στην οποία και προπονούνταν.
Μετά από πρόταση, παράκληση, των μελών της ομάδας, ο Νικάνωρ Μάλαμας είναι πρώτος πρόεδρος της ομάδας. Αν και άπειρος, κατάφερε να οργανώσει στοιχειωδώς την ομάδα ενώ με συνδρομές των Σιατιστινών συγκεντρώνει τα χρήματα για να αγοραστούν οι αθλητικές στολές και τα παπούτσια των ποδοσφαιριστών.
Πολλά μπορείς να πετύχεις και πολλά εμπόδια αγνοείς τελικά αν υπάρχει μεράκι και θέληση!
Πληροφορίες για την εξέλιξη και την πορεία της ομάδας, δεν μας δίνει το άρθρο. Μας αποκαλύπτει όμως πως τέθηκαν οι βάσεις για την δημιουργία του πρώτου ποδοσφαιρικού γηπέδου της Σιάτιστας.
Η ομάδα θέτει τον επόμενο στόχο της. Την δημιουργία του δικού της γηπέδου. Ο Μάλαμας δεν διστάζει, συντάσσει επιστολή προς στον Σύλλογο Σιατιστέων της Νέας Υόρκης παρακαλώντας τους απόδημους να χρηματοδοτήσουν την ομάδα. Οι απόδημοι συγκινούνται και στέλνουν αρχικά μια επιταγή των 500 δολαρίων. Παρεμβαίνουν την τελευταία στιγμή οι καθηγητές του σχολείου και από το ταχυδρομείο παίρνουν την επιταγή μη ξέροντας τον σκοπό της αποστολής της επιταγής.
Μόλις πληροφορούνται αναλυτικά για αυτόν, από τον Μάλαμα, τον παρακαλούν να δώσει τα χρήματα στο Γυμνάσιο για να τα διαχειριστεί αυτό για τον ίδιο σκοπό. Έτσι, το σχολείο δαπανά τα 500 δολάρια για να ισοπεδωθεί το χωράφι (όπως στο άρθρο περιγράφεται) ιδιοκτησίας του Γυμνασίου, που σήμερα είναι ο αύλειος χώρος του Γυμνασίου Λυκείου «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ».
Οι κερκίδες φτιάχτηκαν περίπου τριάντα χρόνια αργότερα. Με προσωπική εργασία των μαθητών του γυμνασίου οι οποίοι μετέφεραν με τα χέρια τους τις πέτρες με τις οποίες δημιουργήθηκε το «μπάζωμα» πάνω στο οποίο διαμορφώθηκαν οι κλίμακες των κερκίδων.
Ήταν το ποδοσφαιρικό γήπεδο της Σιάτιστας μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1980. Η πρώτη αθλητική εγκατάσταση της Σιάτιστας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Τάσο για την σημαντική του προσφορά. Περιμένω το παράδειγμα του να το ακολουθήσουν και άλλοι.
Λάζαρος Γ. Κώτσικας
