48 χρόνια μετά, η εξέγερση που έλαμψε μέσα στο βαθύ σκοτάδι της χούντας
έρχεται να μας θυμίσει ότι όταν η εξουσία νιώθει άτρωτη η ιστορία γελά!
Ο αγώνας ενάντια στην δικτατορία και η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέουν τους αγώνες για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα του σήμερα, για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» της εποχή μας. Μας αποδεικνύουν πως μόνο μέσα από την συλλογική μας πάλη, μπορούμε να διεκδικήσουμε την ζωή μας που μέρα με την μέρα μας την στερούν. Μας υπενθυμίζουν πως απέναντι στην σκληρή επίθεση του κεφαλαίου, πρέπει να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας και να ανατρέψουμε την πολιτική και τα σχέδια της κυβέρνησης, χωρίς συναινέσεις.
Οι αγώνες αυτοί μας δείχνουν πως δεν πρέπει να υποτασσόμαστε στα σχέδια πλουτισμού των λίγων αυτής της χώρας, όπου σήμερα με μπροστάρη την κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται σκληρά στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Να μην μείνουμε άλλο παρατηρητές στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, όπου ενάμιση χρόνο μετά την πανδημία το δημόσιο σύστημα υγείας είναι πιο υπο-στελεχωμένο από ποτέ. Να μην μείνουμε παρατηρητές στην ακρίβεια όλων των αγαθών γύρω μας εκτός των μισθών μας. Να βάλλουμε ένα στοπ στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και στις ανεξέλεγκτες ορέξεις του κεφαλαίου να γεμίσει τα βουνά μας με ανεμογεννήτριες και Φωτοβολταϊκά, με το περιβάλλον να (ξανα)καταστρέφεται στο όνομα πλέον της πράσινης ανάπτυξης. Να σταματήσουμε τον νομοσχέδιο «Χατζηδάκη» που προωθεί την διάλυση των συνδικάτων και την εγκαθίδρυση του κοινωνικού μεσαίωνα. Να μην ανεχτούμε άλλο την ανεργία σε χιλιάδες νέους και νέες και να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τον περιορισμό τους στην εκπαίδευση. Να μην συνηθίσουμε μια ζωή κρατικού αυταρχισμού με την δολοφονική αστυνομική καταστολή να είναι η απάντηση του κράτους για όλα.
Να κάνουμε μία παύση και να δούμε γύρω μας κατατρεγμένους ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες, να φτάνουν στα ευρωπαϊκά σύνορα αντιμετωπίσουν τείχη και όπλα αστυνομίας, στρατού και λιμενικού, με τη χώρα μας να παίζει συχνά πρωταγωνιστικά το ρόλο του συνοριοφύλακα της ΕΕ και ταυτόχρονα μέσω της αναβαθμισμένης συνεργασίας με τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της δολοφονικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, να μας δημιουργούν πολεμικούς κινδύνους για την τσέπη της άρχουσας τάξης.
Κι όμως, παρά τις δύσκολες συνθήκες, υπάρχουν σήμερα οι όροι για εργατική – λαϊκή αντεπίθεση. Η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική αυξάνεται διαρκώς με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μετρά σοβαρές απώλειες στο επίπεδο της κοινωνικής συναίνεσης. Το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να βγει ξανά στο προσκήνιο, να βάλει φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης και να βελτιώσει τη ζωή εργαζόμενων και νεολαίας. Αυτοί που σήμερα φαίνονται άτρωτοι, γρήγορα θα βρεθούν να υποχωρούν μπροστά στην πίεση ενός πραγματικά μαζικού κινήματος. Αυτό μας δείχνουν και οι πρόσφατες νικηφόρες απεργίες στην e-food και στην Cosco. Αυτό μας δείχνει η απεργία-αποχή κατά της «αξιολόγησης» και του σχολείου για «λίγους και εκλεκτούς» στην εκπαίδευση, οι επαναλαμβανόμενοι αγώνες στην υγεία, η διάλυση της πολιτικής του «νόμου και της τάξης» στα πανεπιστήμια. Αυτό μας δείχνει και ο κάθε νικηφόρος αγώνας στην περιοχή μας. Αυτό μας διδάσκει και η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Καλούμε τους αγωνιστές και το λαό της Δυτικής Μακεδονίας να συμμετέχει στις κατά τόπου αγωνιστικές συγκεντρώσεις και στις άλλες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Κοζάνη 17/11/21 ώρα 12.00 στην Κεντρική Πλατεία
«Αριστερή Συμπόρευση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ στη Δυτική Μακεδονία
