Στις 18/09 του 2013 τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν με τρεις μαχαιριές τον αντιφασίστα ράπερ Παύλο Φύσσα.
Έξι χρόνια μετά, οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας, περιμένουν την ετυμηγορία του δικαστηρίου που οδεύει προς το τέλος του. Αν κρίνουμε από την πρόσφατη αποφυλάκιση των Κορκονέα και Σαραλιώτη, δολοφόνων του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, είναι πιθανό πως Ρουπακιάς, Μιχαλολιάκος, Λαγός, Πατέλης, Καζαντζόγλου, Τζόρβα και πολλοί ακόμα φασίστες που εμπλέκονται στην δολοφονία, θα πέσουν στα μαλακά. Αυτό μπορούμε πολύ εύκολα να το δούμε και μέσα από την τροποποίηση που πραγματοποιήθηκε στον ποινικό κώδικα (επί κυβέρνησης Σύριζα) αλλάζοντας τελείως τον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης με άμεση συνέπεια να στρώνει το δρόμο στην αθώωση των δολοφόνων μελών της Χ.Α.
Στις πρόσφατες εκλογές η νεοναζιστική οργάνωση έχασε σημαντικό ποσοστό από τις δυνάμεις της και μπήκε σε τροχιά διάλυσης. Το να τεθεί η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής εκτός βουλής είναι κάτι για το οποίο έδωσε και δίνει αγώνα το αντιφασιστικό κίνημα, παρά την καταστολή και τις δικαστικές διώξεις. Παρ’ όλ’ αυτά δε, όσοι στήριξαν στο παρελθόν την Χρυσή Αυγή δεν εξαφανίστηκαν. Αντιθέτως, ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή εκτός βουλής κομμάτια της στήριξαν το ακροδεξιό κόμμα της Ελληνικής Λύσης επιτυγχάνοντας την είσοδο του στην βουλή, ενώ οι πρώην χρυσαυγίτες Λαγός, Γερμενής, Ηλιόπουλος μαζί με τον πατέρα Πλεύρη ετοιμάζουν νέο φορέα με ημερομηνία ιδρυτικής διακήρυξης 9 Νοεμβρίου, που παραπέμπει στη Νύχτα των Κρυστάλλων.
Φυσικά ένα σημαντικό ποσοστό των πρώην ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής κατευθύνθηκε στο μεγάλο αστικό καταφύγιο του ελληνικού φασισμού, στην Νέα Δημοκρατία. Η νέα κυβέρνηση που αποτελείται από ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών έχει ήδη δείξει το κατασταλτικό της πρόσωπο, όπως άλλωστε είχε εξαγγείλει και προεκλογικά. Εργάτες, πρόσφυγες και μετανάστες, κοινωνικά αδύναμες και στιγματισμένες ομάδες και γενικότερα τα πληττώμενα κομμάτια της κοινωνίας βλέπουν την επίθεση εναντίον τους να γιγαντώνεται με απελευθέρωση των απολύσεων, εντατικοποίηση της εργασίας, αύξηση στις τιμές των κοινωνικών αγαθών (ρεύμα, νερό, Μ.Μ.Μ.), παρουσία ένοπλων αστυνομικών για έλεγχο εισιτηρίων σε Μετρό-Ηλεκτρικό, λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος στο όνομα της ανάπτυξης και πολλά ακόμα.
Οι μεγάλοι ιδιώτες και τα αφεντικά βρίσκονται απόλυτα προστατευμένοι να κινηθούν στην αντεργατική κατεύθυνση προς όφελος του κέρδους που επιθυμούν. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση κινείται ο νόμος περί απόλυσης των εργαζομένων χωρίς την αιτιολόγησής της από τον εργοδότη αλλά και τα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται και που προβλέπουν νομική διεκδίκηση των δεδουλευμένων μετά από 2 μήνες καθυστέρηση αλλά και πολλά άλλα. Όσο για τους “μεγάλους επενδυτές” βρίσκονται κάτω από μια ομπρέλα φοροελαφρύνσεων με πρόσφατο παράδειγμα την αύξηση της τάξης του 16-19% στα τιμολόγια (οικιακά και εμπορικά) της ΔΕΗ που γίνεται για τους πολίτες αλλά όχι για τους βιομηχάνους. Όσο για τους μετανάστες και τις μετανάστριες η κυβέρνηση επιφύλαξε πογκρόμ και συλλήψεις.
Όλη αυτή η αντιλαϊκή πολιτική εφαρμόζεται σε ένα κλίμα αυξημένης καταστολής και προσπάθειας συντριβής του κινήματος αλλά και οποιασδήποτε άλλης συλλογικής δράσης. Έτσι βλέπουμε να εντείνεται η επίθεση στο ακαδημαϊκό άσυλο και σε αυτο-οργανωμένους χώρους και καταλήψεις. Η αρχή έγινε με την εκκένωση της κατάληψης Brooklyn στα Γιάννενα και η συνέχεια δόθηκε στην διαχρονικά στοχοποιημένη γειτονιά των Εξαρχείων. Μια περιοχή που οι ανάγκες πλασαρίσματος ακροδεξιού θεάματος στα συντηρητικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας συνδυάζονται με τα συμφέροντα των μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων που περιμένουν να εισπράξουν από την ανάπλαση της περιοχής. Πολλές καταλήψεις στην Αθήνα εκκενώθηκαν με κατασταλτικές επιχειρήσεις στρατιωτικού τύπου, εκτοπίζοντας μεταξύ άλλων και πρόσφυγες με τις οικογένειες τους από τον χώρο διαβίωσης τους. Ταυτόχρονα το κοινωνικό κέντρο Κ*ΒΟΞ δέχεται συνεχόμενες επιθέσεις και ρίψεις χημικών στο εσωτερικό του ενώ η παρουσία της αστυνομίας στην γειτονιά ενισχύεται.
Ο φασισμός είναι η μια όψη του ίδιου νομίσματος, είναι η εφεδρεία του συστήματος που σε καιρούς κρίσης ξεβράζεται στην επιφάνεια για να σπείρει την τρομοκρατία, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό χτυπώντας τους αδύναμους, για να τσακίσει κάθε δημοκρατική φωνή που αντιστέκεται, κάθε οργανωμένη συλλογική αντίσταση, για να υπερασπιστεί και να προστατέψει τα συμφέροντα των μεγαλοβιομήχανων, των εφοπλιστών και των πολυεθνικών.
Ακόμη μια φορά να στείλουμε το μήνυμα ότι ο φασισμός δεν έχει και ούτε θα έχει ποτέ χώρο ανάπτυξης στις γειτονιές της πόλης μας.
Εργατική Λέσχη Κοζάνης