Τὴν Κυριακὴ 7 Φεβρουαρίου 2021, ἐορτὴ τοῦ Ἁγίου Παρθενίου, τελέσθηκε μνημόσυνο στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Σιατίστης γιὰ τὸν ἀείμνηστο μητροπολίτη Μελενίκου & Σιδηροκάστρου, Παρθένιο Γκόλια. Φέτος συμπληρώνονται ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
Γιὰ τὸν μακαριστὸ Παρθένιο μίλησε ὁ Θεολόγος ἱεροκήρυκας κ. Αναστάσιος ἱ.Ν. Δάρδας.
Ὁ Παρθένιος Γκόλιας (κατὰ κόσμον Παναγιώτης) γεννήθηκε στη Σιάτιστα τὸ 1860, παιδὶ πολύτεκνης οἰκογένειας. Σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν πῆγε στὸ μοναστήρι τοὺ Ὁσίου Νικάνορα Ζάβορδας, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς καὶ χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος.
Χρημάτισε πρωτοσύγκελλος στὴ Μυτιλήνη, στὸ Διδυμότειχο, στὴν Ἀνδριανούπολη καὶ ἐξελέγη ἐπίσκοπος Δαφνουσίας τὸ 1895 ὡς βοηθὸς τοῦ Μελενίκου Κωνσταντίνου.
Στὴ συνέχεια τὸ 1899 ἐπίσκοπος Πολυανῆς καὶ κατόπιν μητροπολίτης Μελενίκου & Σιδηροκάστρου (1913-1921). Διετέλεσε συνοδικὸς ὡς μητροπολίτης Δεβρῶν & Βελισσοῦ καὶ το 1912 μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ΄, ἐπικεφαλῆς ἑβδομήντα μητροπολιτῶν προεξῆρχε τῆς δοξολογίας.
Προκάλεσε ἐξαιρετικὴ ἐντύπωση τὸ ἐπιβλητικό του παράστημα καὶ τὸ μελωδικὸ τῆς φωνῆς του.
Ὅταν τὸ 1913 μὲ τὴν ἄδικη Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου τὸ Μελένικο παραχωρηθήκε στὴ Βουλγαρία, ὁ Παρθένιος περιορίστηκε στὴν πόλη καὶ ἐπαρχία τοῦ Σιδηροκάστρου.
Τὸ 1915 οἱ Βούλγαροι τὸν ἐξόρισαν γιὰ τρία χρόνια, ἐπέστρεψε στὸ Σιδηρόκαστρο ταλαιπωρημένος καὶ ἀπεβίωσε τὸ 1921 ὅπου καὶ ἐτάφη.
Ὁ Παρθένιος ὑπήρξε εὐργέτης τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς γενέτειράς του Σιάτιστας.
Ὅταν ἀποτεφρώθηκε ὁ Ναὸς τὸ 1910 προσέφερε ἀρκετά, δώρισε τὶς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, ἀναμνηστικὰ τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τὸ 1928, ἐνῶ ἤδη εἴχε ἀποβιώσει, ἱερὰ ἄμφια καὶ βιβλία. Δωρεές ἔκανε καὶ στὸ μοναστήρι τῆς Ζάβορδας, ὅπου ἔκτισε τὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ.
Αἰωνία του ἡ μνήμη!
Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ
