Με απόφαση του υπουργείου παιδείας ανακοινώθηκε νέο κύμα συγχωνεύσεων, υποβιβασμών και καταργήσεων σχολικών μονάδων.
Συγκεκριμένα για τη Δυτική Μακεδονία, συγχωνεύονται 10 σχολικές μονάδες, υποβιβάζονται 8 σχολεία με αποτέλεσμα να χάνονται 18 τμήματα και να καταργείται 1 νηπιαγωγείο.
Επειδή γνωρίζουν ότι θα υπάρχουν αντιδράσεις, επιχειρούν να θολώσουν τα νερά και να παραπλανήσουν τον κόσμο με ψέματα και παραπληροφόρηση. Λένε ότι οι συγχωνεύσεις δεν θα έχουν επιπτώσεις και γίνονται για να υπάρχει τάχα καλύτερη εποπτεία των σχολείων, ανασύρουν αντιεπιστημονικά επιχειρήματα, ότι γίνεται καλύτερο μάθημα με περισσότερους μαθητές στις τάξεις και φυσικά αξιοποιούν ως πρόσχημα τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού και τη δημογραφική κατάρρευση. Η μείωση του μαθητικού πληθυσμού είναι πραγματικότητα αλλά η κυβέρνηση δε λέει ότι μέσα στην καραντίνα αύξησε τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα σε 25 από 22. Το αίτημα της μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για την ακρίβεια το αίτημα για 15 μαθητές ανά τμήμα που προβλήθηκε από τους εκπαιδευτικούς πλατιά ειδικά την περίοδο της πανδημίας, αποτελεί τη σύγχρονη και παιδαγωγικά ορθή απάντηση συνολικά για την εκπαίδευση και έμμεσα απαντάει και στο θέμα της μείωσης του μαθητικού πληθυσμού.
Για παράδειγμα από στοιχεία της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Γρεβενών από το 2018 ενώ τότε ο μαθητικός πληθυσμός στα δημοτικά ήταν 1276 παιδιά, τα τμήματα λειτουργούσαν με 15 μαθητές ή και λίγο περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την επόμενη χρονιά. Το 2024-25 οι μαθητές είναι 993 δηλαδή 282 λιγότεροι. Θα περίμενε κανείς ότι τα τμήματα θα λειτουργούσαν με λιγότερους μαθητές κάτι που συμβαίνει στη Δεσκάτη και στα χωριά. Στην πόλη των Γρεβενών αντίθετα ο αριθμός των μαθητών σε 3 τμήματα είναι 20 μαθητές, υπάρχουν 12 τμήματα με πάνω από 23 μαθητές ως 25. Τι σημαίνει αυτό; Αν δεν είχε ανεβάσει το 2021 η κυβέρνηση της ΝΔ τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη στους 25, θα είχαμε άλλα 12 τμήματα, δηλαδή αυτά που καταργούνται με την υπουργική απόφαση.
Μιλάνε οι κυβερνώντες για δημογραφική κατάρρευση και μείωση του μαθητικού πληθυσμού, για να δικαιολογήσουν τις συγχωνεύσεις. Θα ήταν παράλογο να μην αναγνωρίσει κάποιος ότι το θέμα είναι υπαρκτό. Θα ήταν σαν να κρυβόμασταν πίσω από το δάχτυλό μας. Η ουσία είναι, ότι η υπογεννητικότητα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ένα θέμα που έχει βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές αιτίες, που δημιουργούνται στο έδαφος μιας συγκριμένης πολιτικής και οικονομίας. Είναι τα τεράστια εμπόδια που έχει ένα νέο ζευγάρι να φτιάξει τη ζωή του και να κάνει την οικογένειά όπως το επιθυμεί, είναι τα αδιέξοδα που δημιουργούνται από τα άθλια μεροκάματα και τα ωράρια λάστιχο, είναι τα πανάκριβα ενοίκια που πρέπει να πληρώνεις για να ζήσεις σαν άνθρωπος. Είναι η ζούγκλα του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας, που αναγκάζει νέους ανθρώπους να σπουδάζουν και να αναζητούν προσόντα και πιστοποιήσεις μέχρι τα 35 και 40 τους χρόνια, για να είναι ανταγωνιστικοί, όπως μας λένε, και αυτό εμείς οι εκπαιδευτικοί το ξέρουμε πάρα πολύ καλά.
Για παράδειγμα το ΥΠΑΙΘΑ των συγχωνεύσεων και των λουκέτων στα σχολεία, η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι που αντιμετωπίζουν τις αναπληρώτριες ως εργαζόμενες Β’ κατηγορίας (η υφυπουργός κ. Μακρή το είπε ξεκάθαρα ότι οι αναπληρωτές δεν προσφέρουν το ίδιο έργο με τους μόνιμους), που δεν δικαιούνται ούτε καν 9μηνη άδεια ανατροφής και επαπειλούμενη. Πώς μετά να κάνουν οικογένεια και να φτιάξουν τη ζωή τους;
Οι αναδιαρθρώσεις, επίσης, που γίνονται σε περιοχές, όπως με την απολιγνιτοποίηση στη Δυτική Μακεδονία για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων, οδηγούν στο μαράζωμα ολόκληρων περιοχών.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο τραγική έχει γίνει η κατάσταση και πόσο εξόφθαλμες παραβιάσεις των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών συμβαίνουν, που μέχρι και ο συνήγορος του πολίτη αναγκάζεται στην πρόσφατη έκθεσή του να αναφέρει: «Αφετηριακή εξάλλου εκτίμηση του Συνηγόρου αποτελεί ότι γενικότερα, ανεξάρτητα από το νομικό έρεισμα της αντίστοιχης απόφασης, η δημιουργία καθ’ εαυτή τμημάτων με μεγάλο αριθμό μαθητών/τριών λειτουργεί επιβαρυντικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.»
Ξεκάθαρα λέμε ότι οι συγχωνεύσεις δεν πρέπει να περάσουν. Τα σχολεία πρέπει να κρατηθούν όρθια. Το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων υποδομών είναι παράγοντας που ενισχύει τη δημογραφική κατάρρευση. Θα το πούμε ξεκάθαρα ότι ειδικά τα σχολεία των πιο πληττόμενων περιοχών πρέπει να αντιμετωπιστούν με θετική διάκριση και φροντίδα και αυτό θέλει αγώνα.
Είναι αδύνατο για τον δάσκαλο να ασκήσει απρόσκοπτα το παιδαγωγικό του έργο σε πολυπληθή τμήματα, μέσα στα οποία μάλιστα φοιτούν παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή άλλες δυσκολίες. Με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο τα παιδιά στερούνται το αυτονόητο δικαίωμά τους σε ισότιμη εκπαίδευση, που λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες του καθενός.
Είναι δικαίωμα κάθε μαθητής να έχει τη μόρφωση και το εκπαιδευτικό πλαίσιο που δικαιούται.
Όλα τα παραπάνω ο αγώνας μας χρειάζεται να είναι κοινός και ενιαίος για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας. Για μισθούς και ζωή με αξιοπρέπεια, για μόνιμη και σταθερή εργασία, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.
Αντί το 2025 να συζητάμε πώς οι μαθητές/τριες και ιδιαίτερα αυτοί/ές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες θα έχουν ακόμη περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης μέσα από την αντίστοιχη αναγκαία εκπαιδευτική παρέμβαση, το Υπουργείο απαντάει ότι αυτή η ανάγκη είναι κόστος που πρέπει να κοπεί.
Αντί να συζητάμε για μαζικές μόνιμες προσλήψεις όλων των αναπληρωτών, για να έχουν οι μαθητές όλη την αναγκαία στήριξη σε σταθερή βάση, στο Υπουργείο δημιουργούν κόφτες που μειώνουν τις προσλήψεις. Αντί να συζητάμε για αποφασιστική μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, έχουμε μια μεθοδευμένη επιχείρηση αύξησης των μαθητών, ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχουν διαθέσιμες αίθουσες.
Οι ανάγκες των μαθητών/τριών μας δεν είναι κόστος! Θα μας βρουν απέναντί τους! Συσπειρωμένοι στους Συλλόγους, στην Ομοσπονδία, σε συμμαχία με τους γονείς των μαθητών μας, δε θα επιτρέψουμε να καταπατηθούν ούτε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών μας ούτε ο παιδαγωγικός μας ρόλος!
Αυτό είναι το σχολείο της αγοράς, των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, της κατηγοριοποίησης και της απαξίωσης του παιδαγωγικού ρόλου των δασκάλων. Το σχολείο του ΟΟΣΑ και της ΕΕ! Το σχολείο όπου οι μαθητές είναι αριθμοί και τα πάντα λογαριάζονται με τη λογική κόστους-οφέλους.
Απαιτούμε:
-Ανάκληση της απόφασης για τις καταργήσεις, συγχωνεύσεις, υποβιβασμούς των σχολικών μονάδων.
-Να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα των σχολείων για κατατμήσεις ( διχοτομήσεις με παιδαγωγικά κριτήρια).
-Μαζικούς μόνιμους διορισμούς με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων. • Τμήματα 15 μαθητών.
-Μείωση του ωραρίου των νηπιαγωγών και των εκπαιδευτικών στα ολιγοθέσια σχολεία όπως στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς.
Τμήματα μέχρι 15 νήπια και 2η Νηπιαγωγό σε όσα λειτουργούν με περισσότερα.
-Κάλυψη των αναγκών παράλληλης στήριξης για όλους τους μαθητές/τριες, λειτουργία και 2ου τμήματος ένταξης όπου υπάρχουν πολλές διαγνώσεις μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, ενισχυτική διδασκαλία σε όλα τα παιδιά που το χρειάζονται.
