“Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει,που να το ανακράξεις…” (Ελύτης)
Το να βιώνουμε συναισθήματα δεν προνόμιο των ανθρώπων όπως θέλουμε εμείς να πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτερα όντα . Σήμερα μέσα από πολλές ψυχικές διακυμάνσεις ένοιωσα ελάχιστος μπροστά στο μεγαλείο της Μάνας… κατάλαβα για πολλοστή φορά ότι η μάνα είναι κάτι αόρατο και μαγικό που μονό μπορείς να το αισθανθείς και ας μην είναι η δικιά σου μάνα.
Σίγουρα σταματάει το αίμα σου όταν η εικόνα που αντικρίζεις δηλώνει τον μεγαλύτερο πόνο που βίωσε η Μάνα αρκούδα στον ενταφιασμό των παιδιών της . Βλέποντας στο χώμα έντονα τα σημάδια από την προσπάθεια της να σκεπάσει τα παιδιά της έστω και την τελευταία τους στιγμή να τα προστατέψει … τότε γυρίζουν στο μυαλό σου οι κραυγές θλίψης που θα συνόδευαν.
Συλλέγοντας περισσότερες πληροφορίες για το ατύχημα και όσο περνούσε τόσο περισσότερο υποκλινόμουν στο μεγαλείο της μητέρας …τα μωρά της τα είχε μαζέψει από το οδόστρωμα ξεχωριστές ώρες, το πρώτο μέσα στην νύχτα και το δεύτερο που ίσως να έζησε για λίγο τραυματισμένο έως τις πρώτες πρωινές ώρες . Στην συνέχεια έσυρε και τα τοποθέτησε σε παρακείμενο χωράφι σε μια απόσταση 100 με 150 μέτρων από το σημείο του ατυχήματος ώστε να βρει μαλακό χώμα για την ταφή τους, σε δύο ξεχωριστά σημεία. …. δυστυχώς και εμείς σαν άνθρωποι δεν της αφήσαμε περιθώρια ίσως να ήθελε μα πάει και σήμερα να τα δει …
Τα ζώα έχουν την ικανότητα να αισθάνονται, να αντιλαμβάνονται να βιώνουν και αυτά διάφορες εμπειρίες αγάπης , χαράς και λύπης , εκφράζουν διαφορετικά τα συναισθήματά τους, όπως συμβαίνει με τον καθένα μας που έχει τη δική του προσωπικότητα.
Νίκος Παναγιωτόπουλος – Ερευνητής περιβάλλοντος, μέλος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος
