(Πειράματα, στου Κασίδη το κεφάλι).
Τεχνοκρατικό άρθρο, επί της «τυπικής» ουσίας (στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε, για διαβούλευση):
Α.. Προτείνονται αλλαγές στο εκλογικό σύστημα, που ενισχύουν την ενισχυμένη «αναλογική»:
Όποιο κόμμα λάβει εκλογικό ποσοστό, γύρω στο 40% των έγκυρων ψήφων, τότε, δυνητικά και αλχημικά, αποκτά ισχυρή αυτοδυναμία, λόγω του τυπικού μπόνους-δώρο, των 50 εδρών, που ενισχυμένο με το άδηλο μπόνους μπορεί να υπερβεί και τις 180 έδρες, ανατρέποντας τα «πάντα»!
Και μην ξεχνάμε ότι με ποσοστό συμμετοχής π.χ. 60% (αποχή 40%) των εκλογέων, πανελλαδικά, τότε η παραπάνω αυτοδυναμία, για το πρώτο κόμμα με 40%, θα ισοδυναμούσε σε «κυβερνησιμότητα» των πολιτών, κάτω του 60%Χ40%=24% του πληθυσμού (οπότε, πρόκειται περί απάτης!).
(Τον Ιούλιο του 2019, αλλά και παλαιότερα, η αποχή ήταν μεγαλύτερη χωρίς να υπολογίσουμε τα ανήλικα μέλη, που δεν ψηφίζουν, αλλά ούτε τα λευκά και τα άκυρα, που την αυξάνουν περισσότερο)
Αναλυτικά (τι προβλέπεται):
Με ποσοστό του 25% των έγκυρων ψήφων, το μπόνους του πρώτου κόμματος ορίζεται στις 20 έδρες και μοιράζονται οι υπόλοιπες 280 έδρες αναλογικά, σε όλα τα κόμματα. (κάτω από 25% δεν υπάρχει μπόνους).
Με το 30% των ψήφων, το μπόνους είναι 30 έδρες και μοιράζονται οι υπόλοιπες 270.
Με το 35% των ψήφων, το μπόνους είναι 40 έδρες και μοιράζονται οι υπόλοιπες 260.
Με το 40% των ψήφων, το μπόνους είναι 50 έδρες και μοιράζονται οι υπόλοιπες 250.
Για κάθε αύξηση, ανά 0,5% του ποσοστού, του πρώτου κόμματος, προστίθεται σ’ αυτό άλλη μία έδρα…
Ωραία «εφεύρεση», για να θεωρηθούμε ότι λύνουμε προβλήματα, ανακαλύπτοντας ξανά τον τροχό, που ωστόσο δεν μπορούμε να τον κινήσουμε, αλλά, το καταλαβαίνουν όλοι ότι κινούμαστε, πάντως, από ταπεινά ελατήρια, για να εξυπηρετήσουμε ιδιοτελείς, μικροκομματικές και σαθρές σκοπιμότητες, που μπορούν, όμως, να γυρίσουν μπούμερανγκ.
Κι έτσι, η πολιτική και οι πολιτικοί βρίσκονται σε διαρκή κρίση και καθολική, σχεδόν, περιφρόνηση..
Αντί να μελετηθεί το πρόβλημα σφαιρικά, αντιμετωπίζεται με πανικό, για να προλάβουμε κάτι μυστήριο.
Χωριστός νόμος, για την ψήφο των ομογενών, με το υποσχετικό της τροποποίησης και τώρα άλλος, «ανεξάρτητος», με την κουτσουρεμένη αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθόσον οι χρόνοι πιέζουν…
Αν δεν μεσολαβήσει πάνω από ένα έτος από τις τελευταίες εκλογές, τότε, οι επόμενες θα γίνουν με υπηρεσιακή κυβέρνηση, ενώ αν δεν μεσολαβήσει χρόνος, πάνω από 1,5 έτος, θα γίνουν με λίστα!!
Διαλέγουμε, πότε θα γίνουν οι πρόωρες εκλογές, αλλά πολλά ανατρέπονται και πληρώνονται.
Και ο Σύριζα έκανε τέτοια τερτίπια και την πλήρωσε.
Μετέθεσε τις αυτοδιοικητικές από το Σεπτέμβριο στο Μάιο, με την απειλή της Ν.Δ. ότι θα αλλάξει τον Κλεισθένη και στο τέλος, άλλαξε τα κρίσιμα σημεία, μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές!!! και μάλιστα αναδρομικά και οι συνταγματολόγοι σιωπούν. (Θα επανέλθουμε σε επόμενο σημείωμα).
Για το θέμα της εκλογής του Π.τ. Δ.:
Το σύνταγμα πρέπει να είναι απλό και σαφές και οι συνταγματολόγοι δεν δικαιούνται να το ερμηνεύουν, εκ των υστέρων, αλλά να προβλέπουν ερμηνευτικές, όταν το συντάσσουν και μάλιστα οι ίδιοι..
Πουθενά δεν αναφέρεται ότι είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού, εκτός της απαράδεκτης κομματικής πειθαρχίας. Μέχρι τώρα, προτείνονταν 3 ψηφοφορίες, οι δύο πρώτες με 200 ψήφους και η τρίτη με 180 και σε αδυναμία πηγαίναμε σε γενικές εκλογές κλπ.
Με την αναθεώρηση του συντάγματος, προστέθηκαν άλλες δύο, ανά 5 μέρες, με 151, ή με σχετική πλειοψηφία, οπότε, αποφεύγονται οι εκλογές..
Τελευταία, όμως, παράγινε το κακό και βγήκαν τα μαχαιρώματα και οι κολακείες, με φτηνές αιτιολογίες και απαράδεκτες υστεροβουλίες, που υποβαθμίζουν και θεσμούς και πρόσωπα, όπως ότι, παραδοσιακά, ο πρόεδρος προέρχεται από διαφορετικό κόμμα, από αυτό της κυβέρνησης, ότι είναι πάντα νομικός, ότι τα τελευταία 30 χρόνια οι πρόεδροι εκλέγονται για 2 θητείες, 10 χρόνια κλπ.
Όλοι, όμως τάσσονται, θεωρητικά, υπέρ της αυξημένης πλειοψηφίας..
Και ενδιάμεσα, βέβαια, παρεμβάλλεται ο περιβόητος «λαγός», εκβιαστικός και προαπαιτούμενος, οπότε, προβλέπεται κάποια μείωση του μπόνους, για τα μάτια και ως αντάλλαγμα..
Αλλά, ας επανέλθουμε στο θέμα μας.
Τα πράγματα είναι πιο τραγικά, γιατί, εκτός, από το παραπάνω φανερό μπόνους, υπάρχει και το άδηλο μπόνους, που εμπεριέχεται σε όλα τα συστήματα, ακόμα και σε αυτό της άδολης απλής αναλογικής!
Είναι αναγκαίος και διεθνώς, ο αποκλεισμός πολύ μικρών κομμάτων, με τον καθορισμό ενός ελάχιστου ποσοστού, «πλαφόν» (κατ’ ευφημισμόν), για εθνικούς λόγους, και για αποκλεισμό ξένων εθνοτήτων κλπ.
Στην Ελλάδα καθορίστηκε το ελάχιστο όριο 3%, για να εισέλθει ένα κόμμα στη βουλή, ενώ αλλού είναι μεγαλύτερο (Γαλλία 5%, Τουρκία 10% κλπ) κι απορεί κανείς, πώς οι «φωστήρες» δεν σκέφτηκαν να το αυξήσουν, αφού το συνολικό ποσοστό των κομμάτων, που μένουν εκτός βουλής, είναι καθοριστικό, για την εύκολη αυτοδυναμία, επειδή τις έδρες τους τις κλέβουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα, με τη μερίδα του λέοντος στο πρώτο.
Από την «αναλογικότητα» οι έδρες υπολογίζονται ως, το γινόμενο του ποσοστού κάθε κόμματος επί 250 (στην περίπτωση που το πρώτο κόμμα έχει 40% και παίρνει το μπόνους των 50 εδρών), δια του αθροίσματος των ποσοστών των κομμάτων, που εισέρχονται στη βουλή.
Στις προηγούμενες εκλογές το ποσοστό των κομμάτων που μπήκαν στη βουλή ήταν 91,92 (αφού τα κόμματα εκτός βουλής ήταν 8,08%), οπότε οι έδρες του πρώτου κόμματος, έστω με 40% θα ήταν 250Χ40% /91,92%=108 έδρες, (που χωρίς το μπόνους θα ήταν 250Χ40%=100), κατά σύμπτωση 108+50=158!!
Δεν επιμένω περισσότερο στα εκλογικά κριτήρια, γιατί έτσι κι αλλιώς περιέχουν αδικία..
Στην περίπτωσή μας, όμως, ό,τι και να ισχύσει είναι αντικειμενικό και ισχύει το ίδιο για όλους και η κάθε συγκυρία είναι αβέβαιο ποιον θα ωφελήσει μελλοντικά.
Αν υπήρχε, εξάλλου, ιδανικό εκλογικό σύστημα, θα εφαρμόζονταν πλανητικά, αλλά όλοι επικαλούνται τις αρετές της απλής αναλογικής και της ισοτιμίας της ψήφου, που κάποτε πρέπει να δοκιμαστεί και στην Ελλάδα, η κουλτούρα των συνεργασιών, με κάθε τίμημα.
Η ακυβερνησία μπορεί να προκύψει και με την ενισχυμένη «αναλογική» (ο όρος αναλογική υπάρχει κι εδώ)…
Οι αλλεπάλληλες ενοχλητικές εκλογές ίσως να αποτελέσουν μάθημα δημοκρατίας και αξίζουν την περιπέτεια, ώστε να συγκλίνουν τα κόμματα και ο λαός να βάλει μυαλό και να αλλάξει νοοτροπία….
Θεωρώ ότι ένα μπόνους, 10 εδρών, μπορεί να δικαιολογηθεί (το χρυσό μετάλλιο το παίρνει ο πρώτος).
Β.. Οι αλλαγές, όμως που μπορούσαν να προστεθούν στο νομοσχέδιο, είναι εκείνες που θα εξαλείψουν τα διάφορα παρατράγουδα που παρατηρήθηκαν κατά καιρούς και που καμία κυβέρνηση δεν συγκινείται μέχρι τώρα να εξαλείψει, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις:
=Η κατάργηση της ποσόστωσης των γυναικών, όπου εμπαίζεται και υποβαθμίζεται το γυναικείο φύλο.
Αναφέρεται στον αναγκαστικό και δυσεύρετο αριθμό των υποψήφιων γυναικών, που είναι κοροϊδία και όχι στην ποσόστωση των εκλεγομένων, έστω σαν κίνητρο και στην αρχή με μικρότερο ποσοστό.
=Η μείωση του αριθμού των βουλευτών και του χρόνου θητείας, καθώς και η μείωση του αριθμού του υπουργικού συμβουλίου, που κανείς δεν τολμά να εφαρμόσει.
=Η καθιέρωση της υποχρεωτικότητας της ψήφου, για μείωση της αποχής, για ηλικίες μέχρι 75 ετών, με αυτοπρόσωπη παρουσία, αλλά να ψηφίζει ο καθένας εκεί που μένει (όπως οι ομογενείς), με καταστάσεις, που συντάσσονται με αίτηση ένα μήνα προ των εκλογών, αλλά να λογίζονται ως ψήφοι για όλη την επικράτεια, όπως με τους ομογενείς, χωρίς να αποκλεισθεί και το σημερινό καθεστώς να ψηφίζουν και για συγκεκριμένη περιφέρεια, όταν είναι πάνω από 40 κλπ..
Δεν μπορεί π.χ. ένας κάτοικος της Κρήτης, που είναι εγγεγραμμένος στην Κομοτηνή να υποχρεώνεται να μετακινηθεί τόσο μακριά για να ψηφίσει και αν είναι κάτοικος π.χ. της Βουλγαρίας, να ψηφίζει εκεί, παρόλο που είναι εγγεγραμμένος δίπλα στα σύνορα.
=Για κίνητρο του πρώτου κόμματος (ώστε να πιεστεί να βρει συνεργασίες), αν δεν αξιοποιήσει τη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, να χάνει το μπόνους, που θα μεταβιβάζεται στο δεύτερο ή τρίτο κόμμα.
=Με την κατανομή του αριθμού των εδρών στα κόμματα, είτε συμφωνούμε είτε όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αλλά μπορούμε να εξομαλύνουμε την κατάσταση με τη διανομή, των εδρών στις περιφέρειες, που παρατηρούνται τραγελαφικά φαινόμενα, ιδίως στις τετραεδρικές και πενταεδρικές..
Μπορεί να εφαρμοστεί η ανώδυνη μέθοδος του +1 κλπ.
=Τι έγινε με την κατάργηση του Κλεισθένη; (Βέβαια, αυτό λύθηκε αυθαίρετα και δεν είναι κρίσιμο!)..
=Να υπάρχει ασυμβίβαστο Υπουργού (της εκτελεστικής εξουσίας) και βουλευτή (της νομοθετικής), λόγω της ανεξάρτητης διάκρισης των εξουσιών. Πόσο μάλλον, όταν εμπλέκεται και η δικαστική.
Όταν δε κάποιος υποψήφιος βουλευτής δεν εκλεγεί, πρέπει να αποκλείεται από την κατάληψη κάποιας έμμισθης δημόσιας θέσης (γενικός γραμματέας κλπ), εκτός της θέσης υπουργού ή υφυπουργού, που είναι πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης..
**Παρατηρούμε, όμως, ότι καθορίζει και διαμορφώνει τη ζωή μας, η τέταρτη εξουσία, των Μ.Μ.Ε., που με 5-10 δημοσιογράφους «ειδικούς» επί παντός επιστητού και πάσης ύλης!, να κυριαρχούν, μάλλον υποκινούμενοι.
Υ.Γ.: Παραθέτουμε ένα παράδειγμα, για την εφαρμογή της ενισχυμένης «αναλογικής»!:
Έστω, ότι το πρώτο κόμμα έλαβε ποσοστό, λίγο πιο κάτω από το 42%, οπότε παίρνει το μπόνους των 50 εδρών και από την αναλογικότητα 250Χ42%=105 έδρες +1 από τα αδιάθετα, σύνολο 156 έδρες που εξασφαλίζουν την αυτοδυναμία.
Αν, όμως, τα κόμματα που έμειναν εκτός βουλής έχουν αθροιστικό ποσοστό 20% (στις εκλογές του Μάιου 2012, παρά την είσοδο στη βουλή 7 κομμάτων, το ποσοστό ήταν 19,2%), τότε το άδηλο μπόνους θα ήταν 50 έδρες, εκ των οποίων οι 25 στο πρώτο κόμμα.
Τελικά, το πρώτο κόμμα παίρνει πάνω από 180 έδρες και αλλάζει τα πάντα.
Ευχαριστώ.
