Αν και διανύουμε το 2024, η απάνθρωπη και βάναυση πρακτική της κλειτοριδεκτομής συνεχίζει να υφίσταται στις Αφρικανικές δη και σομαλικές κοινωνίες, όπως διαφαίνεται μέσα από τις μαρτυρίες των ανηλίκων κοριτσιών που φιλοξενούνται στο Κέντρο Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Πενταλόφου- Δήμου Βοΐου.
Πριν μερικούς μήνες παρουσιάστηκε σε επιστημονικό συνέδριο τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας την οποία επιμελήθηκαν η Επιστημονικά Υπεύθυνη του Κ.Φ.Α.Α κα. Ανδρομάχη Μπούνα-Βάιλα σε συνεργασία με την ψυχολόγο κα. Κατερίνα Γκούντρα.
Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν τη μαρτυρική αυτή εμπειρία των κοριτσιών. Είναι κατάφορη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευνουχισμός και βία που πολλές φορές οδηγεί ακόμη και σε θάνατο λόγω ασταμάτητης αιμορραγία ή μόλυνσης. Και όλα αυτά στο όνομα της ηθικής… Τα περισσότερα κορίτσια της Σομαλίας πριν καν γίνουν 5 ετών «σφάζονται» ώστε να ανατραφούν ως ιδανικές σύζυγοι «Πρέπει να είμαστε καθαρές για να παντρευτούμε» όπως χαρακτηριστικά μοιράστηκε μαζί μας η R. Ετών 17, από τη Σομαλία.
Επιπλέον θεωρείται ένα είδος τελετουργίας στο δρόμο προς την ενηλικίωση. Αν τελικά ζήσουν, έρχονται δια βίου αντιμέτωπες με σοβαρές μολύνσεις και πόνο με αποτέλεσμα την έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας, η οποία φυσικά αποτελεί και τον απώτερο σκοπό της πρακτικής, ώστε η γυναίκα να επικεντρωθεί στο ρόλο της ως μητέρα και σύζυγος.
Υπάρχει ένα ποίημα της Σομαλίας, με τίτλο «Οι τρεις γυναικείες θλίψεις» που αναφέρει «όπως μου έλεγε η γιαγιά μου, υπάρχουν τρεις γυναικείες θλίψεις: η μέρα της κλειτοριδεκτομής, το βράδυ του γάμου και η ημέρα της γέννας». Είναι φανερό πως ενώ πρόκειται για μια αδιανόητα βάρβαρη πολιτιστική κληρονομιά, τα περισσότερα κορίτσια θεωρούν τη διαδικασία «φυσιολογική» και «αποδεκτή».
Ως άνθρωποι και επιστήμονες στηρίζουμε ολιστικά τα ανήλικα κορίτσια που φιλοξενούνται στη δομή, είναι φανερό πως τα τραύματα τους έχουν σωματοποιηθεί και μετατραπεί σε ψυχικά τραύματα. Είναι για εμάς θαύμα το ότι έγινε εφικτό μέσα από τις δράσεις κοινωνικοποίησης, καλλιτεχνικής έκφρασης και ομάδων ενδυνάμωσης, τα κορίτσια μας σήμερα, στη νέα τους πραγματικότητα να χαμογελούν, να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και το σημαντικότερο να προσπαθούν γι’ αυτό. Είναι επίσης σπουδαίο το πώς η κοινότητα του Πενταλόφου έχει εξ αρχής αγκαλιάσει τα κορίτσια και το όραμα μας για την ένταξη αυτών στην ελληνική κοινωνία.
Ιωάννα Κιούση, Med, Κοινωνική Λειτουργός Κ.Φ.Α.Α Πενταλόφου, Δήμου Βοΐου
