ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ Α΄ ΒΑΘΜΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ι. Στο πρώτο μέρος αναφερθήκαμε ειδικά στις ιδιαιτερότητες του Δήμου ΒΟΙΟΥ και γενικά στις αλλαγές του εκλογικού συστήματος, σύμφωνα με την αρχή της απλής αναλογικής και της άμεσης τοπικής δημοκρατίας, που απαιτεί συνεννόηση συνεργασία και διαχρονική συλλογικότητα..
Τονίστηκε ότι:
*Δε νοείται μπόνους και φυσικά δεν πρέπει να υπάρχει η δεύτερη επαναληπτική Κυριακή, που νοθεύει κυριολεκτικά την παραπάνω αρχή, που επί πλέον έχει και οικονομικές επιπτώσεις.
*Θα υπάρχει ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο με τρεις περιοχές:
Α΄ περιοχή: Των υποψηφίων δημάρχων, που δίπλα στον καθένα, στην ίδια σειρά (χωρίς σταυρό) θα αναγράφεται και ένας συνυποψήφιος αναπληρωτής δήμαρχος, για κάθε περίπτωση αναπλήρωσης, ο οποίος θα εκλέγεται «αριστίδην», ως δημοτικός σύμβουλος, αυτόματα, με την εκλογή του αντίστοιχου δημάρχου.
Κι εδώ, ανατρέπεται, βέβαια, η αρχή της ανόθευτης απλής αναλογικής, αλλά τίθεται ως ασφαλιστική δικλείδα, για το ενδεχόμενο αδιέξοδης ακυβερνησίας κλπ….
Εξάλλου, το μέτρο είναι ενιαίο, για όλους τους υποψήφιους, υπό προϋποθέσεις, βέβαια.
Οι επιλαχόντες δήμαρχοι εκλέγονται κι αυτοί, ως δημοτικοί σύμβουλοι, όταν υπερβούν ένα ποσοστό των συνολικών ψήφων (π.χ. 15%) και στην περίπτωση που υπερβούν το όριο του 30% των ψήφων, εκλέγεται και ο αντίστοιχος συνυποψήφιός τους αναπληρωτής, ως δημοτικός σύμβουλος.
Β΄ Περιοχή: Των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων (εκτός των παραπάνω) από ενιαίο πίνακα, κατά ενότητα, από όπου εκλέγονται, κατά σειρά, οι δημοτικοί σύμβουλοι, μαζί με τους επιλαχόντες κλπ.
Σημείωση: Μερικοί προτείνουν, να υπάρχουν και συνδυασμοί, για κάθε υποψήφιο δήμαρχο, που αλλοιώνουν, όμως, κατά πολύ την παραπάνω αρχή, γιατί, δεν επιτρέπουν στον ψηφοφόρο να επιλέξει τον καλύτερο από όλους τους υποψήφιους δημάρχους και τον καλύτερο από όλους τους δημοτικούς συμβούλους της ενότητάς του (ή και κάποιας άλλης, αλλά ας μην περιπλέκουμε, περισσότερο την κατάσταση)..
Ήδη, ο δήμαρχος διαθέτει, επί πλέον, έναν «αριστίδην» δημοτικό σύμβουλο.
Η μεγαλύτερη ομαδοποίηση, με τους συνδυασμούς, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα ελευθερίας και δε χρειάζεται να μεταφέρουμε το ίδιο (στρατηγικό) σκηνικό της κεντρικής πολιτικής σκηνής και στην τοπική διοίκηση.
Τα τοπικά προβλήματα είναι αντικειμενικά και κοινά για όλους, ως προς τα τυπικά, γι αυτό τα προγράμματα μπορεί να είναι ενιαία! (οπότε, ως αυτονόητα, είναι περιττό να εξαγγέλλονται).
Ουσιαστικά, όμως, διαφοροποιούνται ως προς τον τρόπο επίλυσης, που έχει, βέβαια και πολιτική χροιά κι αυτόν τον τόνο τον δίνει η πλειοψηφία του Δ.Σ. και βασικά η ποιότητα του δημάρχου, που είναι καθοριστική.
Επίσης, εάν υπάρχει συνδυασμός για κάθε υποψήφιο δήμαρχο, τότε, ανατρέπεται και το σκεπτικό της αυτοτελούς αξιοκρατίας των προσώπων και δημιουργεί «αυλή», που εκτός των άλλων θα υπάρχει ελάχιστο όριο για τη συμμετοχή στην κατανομή των εδρών και πρόβλημα με τα αδιάθετα δεκαδικά υπόλοιπα κλπ.
Εξάλλου, ο αριθμός των δημοτικών συμβούλων είναι αναλογικός από την πρώτη Κυριακή και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, έτσι κι αλλιώς, πλειοψηφικά..
Σήμερα, η «πλειοψηφία» μένει τυπικά ενεργή και μόνη, «επιλύοντας» τα προβλήματα με σχετική καθυστέρηση και με όποιον τρόπο, δήθεν πλειοψηφικά, ενώ με την απλή αναλογική η ενεργοποίηση της συλλογικότητας είναι καθημερινή για να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα, αυθεντικά και εν τη γενέσει τους, με λογική και τις περισσότερες φορές σχεδόν ομόφωνα..
Εκτός των άλλων, στην περίπτωση του συνδυασμού, υπάρχει και το πρόβλημα των «ανεξάρτητων», που αποκλείονται να θέσουν υποψηφιότητα, είτε ως δήμαρχοι, είτε ως δημοτικοί σύμβουλοι κλπ, αλλά θα πρέπει να τρέχουν να συμπληρώσουν κι αυτοί συνδυασμό, επιστρατεύοντας όλο τους το σόι!
Τέλος πάντων, δεν είναι και τραγικό σφάλμα η ύπαρξη συνδυασμών, αλλά η δεύτερη Κυριακή, μόνο και μόνο για την εκλογή δημάρχου, δεν έχει νόημα, σε κάθε περίπτωση, με τις αθέμιτες συμφωνίες, αποχές κλπ..
Μπορεί να υπάρξει δεύτερη Κυριακή, κατ’ εξαίρεση, μόνο στην περίπτωση που το ποσοστό του υποψήφιου δημάρχου που ήρθε πρώτος, είναι μικρότερο του 33%.
Διατυπώνεται και η άποψη, κυρίως δημάρχων και περιφερειαρχών, που αγκιστρώνονται σ’ αυτά που επικρατούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου επιθυμούν να μεταπηδήσουν, ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ακυβερνησία, με την έννοια ότι δεν μπορούν να ληφθούν «σωστές» και γρήγορες αποφάσεις.
Τέτοιες «αλαζονικές» κι αυταρχικές αποφάσεις, όμως, μη … «σώσουν» και βγουν!
Επανερχόμαστε στη δεύτερη Κυριακή, που γίνεται μόνο και μόνο για την εκλογή του δημάρχου, που εκτός της οικονομικής επιβάρυνσης, μπορεί να μην εκλεγεί και ο πρωτογενώς καλύτερος!
Όσο για τη λεγόμενη «ακυβερνησία» της απλής αναλογικής, υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα της εκτελεστικής επιτροπής (των αντιδημάρχων) που είναι «δημαρχιακή», αφού ο δήμαρχος, όπως αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμα, επιλέγει το μισό αριθμό των αντιδημάρχων (σήμερα τους επιλέγει όλους), οπότε, μπορεί να γίνεται η αντίστοιχη εισήγηση των θεμάτων για ψηφοφορία, στην ολομέλεια του Δ.Σ.
Βέβαια, εισήγηση μπορεί να κάνει και οποιοσδήποτε άλλος αντιδήμαρχος, ή το 1/6 των μελών του Δ.Σ., ή αριθμός δημοτών μεγαλύτερος του 50.
Εάν μία πρόταση που έχει την πλειοψηφία της εκτελεστικής επιτροπής των αντιδημάρχων, που «ελέγχεται» από το δήμαρχο, ή που προτείνεται από το 1/6 των μελών του Δ.Σ., ή από τουλάχιστον 50 δημότες, δεν «περάσει» από την πλειοψηφία του Δ.Σ., μπορεί να παραπέμπεται στην περιφέρεια ή στη συνέχεια στην αποκεντρωμένη διοίκηση κλπ.
Ο δημότης ενημερώνεται και γνωρίζει ποιος είναι υπέρ ή κατά σε κάποια πρόταση κλπ. και όπως τονίστηκε στο πρώτο μέρος, μπορεί να επέμβει με υπογραφές, δημοψηφίσματα κλπ.
Όποιος και να είναι δήμαρχος θα έχει το ίδιο πρόβλημα, οπότε, είναι προτιμότερο να είναι ο εκλεκτός που θα πλειοψηφήσει πρωτογενώς και όχι με συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι.
Σημείωση: Υπάρχει ο ισχυρισμός, ότι είναι προτιμότερο να είναι κάποιος υποψήφιος δήμαρχος, παρά υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, αλλά αυτό αποτελεί ρίσκο, γιατί δήμαρχος εκλέγεται μόνον ένας και κινδυνεύει να μην εκλεγεί ούτε δημοτικός σύμβουλος! (που ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος).
Γ΄ Περιοχή: Των υποψηφίων για τις αντίστοιχες δημοτικές ή τοπικές κοινότητες.
* Όλοι οι παραπάνω πίνακες των τριών περιοχών είναι αλφαβητικοί και επιλέγονται μέχρι δύο πρόσωπα σε κάθε περιοχή και δεν υπάρχει ποσόστωση των φύλων…
ΤΕΛΙΚΑ:
* Καταργείται, φυσικά η θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου.
* Κάθε υποψήφιος μπορεί να θέσει υποψηφιότητα μόνο σε μία περιοχή και πρέπει να είναι μόνιμος κάτοικος της αντίστοιχης ενότητας, πράγμα που καταστρατηγείται σήμερα, ιδιαίτερα στα χωριά, που ο αντιπρόσωπος κατοικεί μακριά.
* Κάθε υποψήφιος εκπροσωπεί μόνον τον εαυτό του και η εκλογή του, αν εξαρτηθεί από την οικονομική του επιφάνεια, θα είναι μία κλασματική μονάδα στο σύνολο του Δ.Σ., που δεν θα είναι καθοριστική στη λήψη αποφάσεων. * Ο ψηφοφόρος θα επιλέγει υποψήφιους της δικής του ενότητας, όπου είναι εγγεγραμμένος.
Είναι κατάντια, όμως, να συνοδεύονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι, εκτός από τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους του συνδυασμού και από τους τοπικούς, χωρίς ουσία, με μοναδικό σκοπό να συμπληρώνεται ο συνδυασμός και με αποτέλεσμα να έχουμε σωρεία υποψηφίων και διχόνοια (από κάθε οικογένεια και ένας ή μία, τουλάχιστον), ιδίως στα χωριά, χωρίς προσωπική αξιοκρατία, αλλά και ούτε προσωπικό ενδιαφέρον, απλά και μόνον ύστερα από «πιέσεις» να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο.
Αν σε ένα χωριό συμμετέχουν έστω και μόνον 3 π. χ. συνδυασμοί, τότε οι υποψήφιοι θα είναι 6, όσες και οι οικογένειες του χωριού, συνολικά!, δεσμευμένοι στο άρμα του συγκεκριμένου υποψήφιου δημάρχου.
Σημείωση:
Όλες οι αποφάσεις, που θα κρίνονται ανάλογα από τους δημότες, θα λαμβάνονται κατά πλειοψηφία του Δ.Σ. , με την αυτονομία της κάθε ψήφου, χωρίς προκαθορισμένη πλειοψηφία ή μειοψηφία…
Ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι κλπ, μπορούν να διεκπεραιώνουν απλές εργασίες άμεσα, ή και άλλες κατ’ εξουσιοδότηση του δημοτικού συμβουλίου (εκπροσώπηση, δημόσιες σχέσεις κλπ).
Για να υπάρχει οργανωμένος συντονισμός της εκτελεστικής επιτροπής και για την εισήγηση των θεμάτων, ο δήμαρχος ορίζει το μισό αριθμό των αντιδημάρχων με άλλες λεπτομέρειες. (δείτε πρώτο μέρος).
Από τον Καλλικράτη (τον αρχιτέκτονα) πηγαίνουμε έναν αιώνα πιο πίσω στον Κλεισθένη (πολιτικό), προσπαθώντας να βρούμε τις αρχαίες ρίζες μας! Ο νεότερος Καποδίστριας, ήδη μας έχει χαιρετήσει!
ΙΙ. Σχετικά, με την εκπόνηση και την ανακοίνωση των προγραμματικών θέσεων:
Αποδεικνύεται, μετά από προσωπική μελέτη, που μπορεί ο καθένας να επαληθεύσει, ότι τα διάφορα και δήθεν διαφορετικά προγράμματα δεν υλοποιούνται, σχεδόν ολοσχερώς, παρόλο που είναι κοινά αποδεκτά.
Εξαγγέλλονται και μάλιστα επαναλαμβανόμενα πολλά «οράματα», από όλους, που δεν ικανοποιούνται, αλλά και που δεν… τιμωρούνται.
Οι δήμοι, γενικά παραμένουν ανεξέλεγκτοι, για πολλά ζητήματα (διαδικαστικά, οικονομικά κλπ)
Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός της αρχομανίας και της μιζέριας που επικρατεί και στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου μερικοί θέλουν να είναι ισόβιοι, έστω και στα χαρτιά.
Ενώ είναι ανενεργοί (λόγω φόρτου ιδιωτικής εργασίας, ή λόγω ασθενείας κλπ) δεν έχουν την ευαισθησία να παραχωρήσουν την «έδρα» τους στους αναπληρωματικούς.
Ειδικά, για όσους χρημάτισαν ήδη αντιδήμαρχοι, ή εκείνοι που ανήκουν στη μειοψηφία, «εξαφανίζονται» αυτόματα, και επανεμφανίζονται στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση…
Εδώ, η νομοθεσία πρέπει να είναι αυστηρή.
Υπάρχουν και άλλα δυναμικά άτομα, για να προσφέρουν.
Η υπηρέτηση των κοινών είναι κατάθεση ψυχής και πρέπει ο αυτοδιοικητικός να απαρνηθεί τα πάντα, γι αυτό, η μία θητεία είναι αρκετή και κοπιαστική.
Διαπίστωση: Οι ανακοινώσεις και οι εκτυπώσεις προγραμμάτων είναι περιττές και δαπανηρές, καθότι προτάσεις υπάρχουν, θεωρητικά, άπειρες και αντικειμενικά αποδεκτές, σχεδόν από όλους.
Σημασία έχουν τα πρόσωπα και το κριτήριο επιλογής υπάρχει, αφού όλοι γνωριζόμαστε, οπότε, επιλέγουμε τον καταλληλότερο, που θα βρει τον καλύτερο τρόπο, χωρίς αλαζονεία, να τις πραγματοποιήσει:
Είναι αρκετό ένα πλήρες βιογραφικό και μία απλή ομιλία να ερευνήσουμε την καταλληλότητα του υποψήφιου, αυτοτελώς και όχι να επαφίεται αυτό στην «κρίση» του ενός προσώπου, του υποψήφιου δημάρχου, που καταρτίζει το συνδυασμό, με τα προσωπικά του κριτήρια και ελατήρια (που είναι, συνήθως, ταπεινά), καταργώντας την ανεξαρτησία και την προσωπική βούληση των δημοτών..
Επιλέγουμε τον έντιμο, τον έμπειρο, εκείνον που διαθέτει ικανότητες, αλλά και δυνατότητες, με ελεύθερο χρόνο κλπ. Εκείνον που φαίνεται φερέγγυος και είναι καταξιωμένος.
Ο ρόλος, ιδιαίτερα του δημάρχου, είναι καθοριστικός και η παρουσία του κυρίαρχη, για το κύρος και την κοινωνική αναγνώριση του δήμου, του οποίου η ποιότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πνευματική και κοινωνική του ακτινοβολία και γενικότερα από το ποιόν του.
Είναι το κλειδί που οδηγεί στη δημιουργία μίας χαρούμενης και παραγωγικής «μονάδας».
Αυτός, βασικά, δημιουργεί το όραμα του δήμου και τις συνθήκες για την επίτευξη των στόχων, που αντιμετωπίζει και διευκρινίζει τις αβεβαιότητες.
Αλλά και ο ρόλος του καθενός, που μειοψηφεί, είναι εξίσου σημαντικός, με τη δημιουργική κριτική.
Η εκτελεστική επιτροπή (δήμαρχος, αντιδήμαρχοι) παραμένουν στο δήμο όλες τις εργάσιμες, τουλάχιστον, ώρες.
Προσέρχονται πρώτοι και αποχωρούν τελευταίοι με πλήρη και αποκλειστική «απασχόληση», αφού, βέβαια, αποζημιώνονται, αλλά συμμετέχεις στα κοινά για να προσφέρεις, ακόμα και με οικονομικό κόστος..
Προ παντός, ο Δήμαρχος, ως ενορχηστρωτής και συντονιστής, δεν περιορίζεται μόνο στα διοικητικά του χαρίσματα (γραφειοκρατικά), αλλά πρέπει να είναι και ο «μεγαλύτερος» παιδαγωγός, με πατρικό, θα έλεγε κανείς, ρόλο, που να εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό (αμοιβαίο, βέβαια) από όλους.
Κι αυτό, μπορεί να το κάνει ελεύθερα στην απλή αναλογική, χωρίς συνδυασμό, αφού είναι «ανεξάρτητος» από όλους τους υποψήφιους, αλλά και μαζί τους, ως μία οικογένεια.
Αυτή είναι και η αξία της απλής αναλογικής, που προωθεί το διάλογο, τη συνεννόηση και την ομοψυχία.
Ο σημερινός μονοπαραταξιακός παραγοντισμός εξαλείφεται, σε μεγάλο βαθμό.
Ο δήμαρχος, θα πρέπει να διαθέτει την ικανότητα να εμψυχώνει, να υποστηρίζει, να ενθαρρύνει τις εθελοντικές πρωτοβουλίες των στελεχών και των δημοτών και να δίνει το παράδειγμα και τις «κατευθύνσεις» για ομαλές και ανθρώπινες σχέσεις, γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσει.
Η ηγετική και η διοικητική του τέχνη να είναι ουσιαστική.
Να κρατά τις απαραίτητες ισορροπίες με όλους τους συμμέτοχους, διατηρώντας ένα θερμό και δημοκρατικό κλίμα και να ενισχύει τη συνοχή και την αρμονική συνεργασία, χωρίς συγκρούσεις.
Η κάθε διαβούλευση θα έχει αγαθές προθέσεις, χωρίς υστεροβουλίες.
Είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα, αν θέλουμε να προσφέρουμε πραγματικά, χωρίς ιδιοτέλεια.
-Το κύριο έργο του δημάρχου είναι, όπως αναφέρθηκε, σύνθετο (κι επιμένουμε, γιατί εδώ κρύβεται η ουσία):
Αποφασιστικό, συμβουλευτικό, υποστηρικτικό, ενθαρρυντικό, πληροφοριακό, διεκπεραιωτικό, επιμορφωτικό, εκτελεστικό.
Εκπροσωπεί το δήμο και μέσα και έξω από αυτόν και είναι υπεύθυνος για την τήρηση της σχετικής νομολογίας.. Κάθε στιγμή θα πρέπει να έχει στο μυαλό του, όλη την εικόνα του δήμου.
Ποιος και πού βρίσκεται.
Από την προηγούμενη μέρα ετοιμάζει την «πρωινή τροφή» για όλους, εκτός από τον τακτικό (εβδομαδιαίο) προγραμματισμό στην εκτελεστική επιτροπή.
Τηρεί το ημερήσιο προσωπικό του ημερολόγιο, με την κάθε λεπτομέρεια, που συμβαίνει στο δήμο.
Προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για την προστασία της ασφάλειας και της ευημερίας των δημοτών.
Πολύ κουραστικό το έργο!
Άραγε, υπάρχουν πολλοί που να αντέξουν πάνω από μία θητεία;
Και αν υπάρξουν, ποιους θα κοροϊδεύουν;
Γενικά, ο ρόλος του δημάρχου και των άλλων που ασκούν διοίκηση συνοψίζεται σε τρία «σημεία», ανάμεσα στα οποία πρέπει να «κινείται», με λεπτές ισορροπίες, αλλά και ανάλογες προτιμήσεις, κάθε φορά:
α). Στη δυναμικότητά του, και με έντονα τα χαρακτηριστικά της αντικειμενικότητας, της κατανόησης, της εγκαρδιότητας, της ταπεινοφροσύνης και με άτονα τα χαρακτηριστικά της αυταρχικότητας, του συγκεντρωτισμού, της επιβολής, της διαταγής, ακόμα και της πρωτοβουλίας, της ενεργητικότητας, της αποφασιστικότητας,
β). Στη συναισθηματικότητά του, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικότητας, της ενθάρρυνσης, της κατανόησης, της συμπαράστασης, της συμφιλίωσης, της συμπόνιας και με άτονα τα χαρακτηριστικά του τιμωρού…
γ). Στη λογική του, με έντονα τα χαρακτηριστικά του ορθολογισμού, της τεκμηριωμένης κρίσης και με άτονα τα χαρακτηριστικά της ψυχρότητας και του κακού χιούμορ…
Η μονομερής ανάπτυξη του ενός ή των δυο μόνο ρόλων, από τους παραπάνω, δημιουργεί προβλήματα.
Η έντονη δυναμικότητα δημιουργεί τον κακό και τον εριστικό δήμαρχο, η έντονη συναισθηματικότητα δημιουργεί τον αναποφάσιστο και τον αναβλητικό (τον «καβαλούν» όλοι) και η υπερβολική λογική δημιουργεί τον «εξυπνάκια» και τον απομονωμένο… Γι’ αυτό χρειάζεται μέτρο..
Αναλυτικά (επιμένουμε υπέρμετρα, ίσως), στο ρόλο του δημάρχου εμπεριέχονται:
- Ο προγραμματισμός (χωρίς προχειροδουλειές και αυτοσχεδιασμούς), με τη χάραξη της στρατηγικής και της τακτικής και τη συστηματική παρακολούθηση και τον «έλεγχο» της εφαρμογής, των παραπάνω.
- Η οργάνωση του καταμερισμού των εργασιών και των καθηκόντων, με σωστή ανάθεση ρόλων και κίνητρα για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
- Η διοίκηση με τέχνη. (ο σταθερός και ισορροπημένος χαρακτήρας, με συγκροτημένη προσωπικότητα, ο καλός χειρισμός του γραπτού και του προφορικού λόγου, να είναι ψυχολόγος, αποφασιστικός, δραστήριος, φιλόδοξος -αλλά όχι κενόδοξος-, δημοκρατικός, δίκαιος, εξυπηρετικός, με αυτοπεποίθηση, με συναισθηματική σταθερότητα, με ειλικρίνεια, με εντιμότητα, με διαφάνεια, με επιείκεια, με πρωτοβουλία, με ευελιξία, με φαντασία, με κατανόηση, με αντικειμενικότητα, με υπευθυνότητα).
- Ο συντονισμός όλων των ενεργειών, με τη γεφύρωση των διαφορών και την τήρηση της ακρίβειας του χρόνου (για την έναρξη και τη λήξη των συνεδριάσεων ακριβώς και με συνέπεια).
- Η επικοινωνία (με δημιουργία: ανθρώπινων σχέσεων, κοινών οραμάτων ή κωδίκων συνεννόησης).
-Καλός πομπός και δέκτης.-Ακούει κάθε εισήγηση και μελετά κάθε υπόδειξη.
-Αποδέχεται την κριτική και τα λάθη του. -Παρακινεί, εμψυχώνει, ενεργοποιεί. Αναπτύσσει ομάδες εργασίας. -Οργανώνει συγκεντρώσεις εκτός δήμου (σε καφετέρια, σε ταβέρνα κλπ), ώστε να συσφίγγονται οι σχέσεις και να μετατρέπονται σε οικογενειακές.
- Η απόφαση με δημοκρατικές διαδικασίες, ώστε να διαφανεί ότι αυτή προέρχεται συμμετοχικά από όλους και δεν επιβάλλεται από τον έναν.
- Η εξουσιοδότηση (στις διάφορες επιτροπές προμήθειας ή αγοράς υλικού, στους διάφορους διαγωνισμούς με μεταβίβαση των σχετικών αρμοδιοτήτων).
- Ο έλεγχος και ο απολογισμός.
- Η επιμόρφωση του προσωπικού και των δημοτών.
- Η υποστήριξη και η συμβουλευτική.
Ένας καλός δήμαρχος αντιπροσωπεύει έναν καλό δήμο.
Ο δήμαρχος δεν εμφανίζεται ως πολιτικό πρόσωπο (με την έννοια του κομματικού), ούτε συνδικαλιστής (παραιτείται από τις θέσεις που μπορεί να κατέχει), ούτε είναι ένας απλός διεκπεραιωτής των κεντρικών αποφάσεων. Έχει ευρύτατο πεδίο ευελιξίας για να κινείται, μέσα στα νομικά πλαίσια (που θα πρέπει βέβαια και αυτά να αναμορφωθούν).
Δεν χρειάζονται κομματικά χρίσματα, αν και ορισμένα κόμματα θα το επιχειρήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν.
Στο τρίτο μέρος της μελέτης, θα αναφερθούμε συγκεκριμένα στα πάμπολλα προγράμματα του ΒΟΙΟΥ, από τα οποία, σχεδόν κανένα δεν υλοποιήθηκε και στο τέταρτο μέρος θα αναφερθούμε στα τετριμμένα μηνύματα και στις υποσχέσεις των ομιλιών των υποψηφίων κλπ.
Και τα δύο πρακτικά και χρήσιμα μέρη, που παρόλο δεν χρησιμοποιούνται, συνεχώς επαναλαμβάνονται.!
Τσολακόπουλος Ανδρέας
Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος και μαθηματικός.
