Από το 3ο Δημοτικό σχολείο και την Ε’ Τάξη με εκπαιδευτικό την δασκάλα Κατερίνα Τζαναμπέτη λάβαμε το παρακάτω κείμενο το οποίο δυστυχώς αποτυπώνει τις δύο όψεις της κοινωνίας μας, αυτή της δημιουργίας και αυτή της καταστροφής…..
Σήμερα, Δευτέρα 11 Απριλίου 2022 επισκεφτήκαμε με τους/τις μαθητές/τριες της Ε΄τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Σιάτιστας τον χώρο του Αγίου Γεωργίου, όπου έχουμε υιοθετήσει στα πλαίσια του προγράμματος της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Φύσης « Φύση χωρία σκουπίδια» .
Για αυτή μας την πρωτοβουλία δεχτήκαμε συγχαρητήρια από πολλούς πολίτες της πόλης, όπως επίσης και από τη Μητρόπολή μας που μας παρότρυνε να συνεχίσουμε το έργο μας.
Την Παρασκευή 8 Απριλίου, αφού καθαρίσαμε τον χώρο, τοποθετήσαμε πήλινα τασάκια σε διαφορετικά σημεία για να ρίχνουν οι επισκέπτες τα αποτσίγαρά τους.
Η εικόνα που αντικρύσαμε σήμερα ήταν αποκαρδιωτική.
Τα τασάκια ήταν όλα σπασμένα και κάτω ήταν ριγμένα πολλά απορρίμματα (μπουκάλια, χαρτιά, ποτήρια, τσόφλια από σπόρια κτλ.)
Τα πρόσωπα των παιδιών σκοτείνιασαν.
Ένα ΓΙΑΤΙ βασάνιζε το μυαλουδάκι τους. « Γιατί κυρία τα έσπασαν; Τι τους ενοχλούσαν;» , με ρώτησαν. Τι να τους απαντήσω; Ότι κάποιοι ευχαριστιούνται με το να καταστρέφουν; Ότι κάποιοι δε σέβονται τίποτα;
Οι λάμπες όλες είναι σπασμένες. Τα παιδιά προσφέρθηκαν να συλλέξουν τα σπασμένα γυαλιά με προσοχή.
Άραγε στο σπίτι τους το ίδιο κάνουν; Σπάνε τις λάμπες έτσι για πλάκα;
Μας εξοργίζει η αδιαφορία και η έλλειψη παιδείας μερικών συνανθρώπων μας.
Μας θλίβει η εικόνα της καταστροφής.
Δεν απελπιζόμαστε. Θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.
Ίσως κάτι καλό να βγει. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία….
