Ο Μπούνος είναι μια από τις παλιότερες γειτονιές της Σιάτιστας, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τον κώδικα Ζωσιμά, όπου το τοπωνύμιο Μπούνος το συναντούμε πριν το 1700.
Στον Μπούνο σώζονται τα περισσότερα Αρχοντικά και κάποια από αυτά κατοικούνται χάρη στη φροντίδα των ιδιοκτητών τους.
Οι Μπουνιώτες τηρούν τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα της Σιάτιστας, με κάποιες εξελίξεις που οι συνθήκες επιβάλλουν.
Μια τέτοια εξέλιξη ήταν και τα Μπούνεια που συντελέστηκε αθόρυβα τη δεκαετία του 1990 στη γειτονιά του Μπούνου.
Παλιότερα την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου οι άντρες Μπουνιώτες γλεντούσαν συνήθως στο Μικρόκαστρο, όπου, όπως και σε άλλες αναρτήσεις γράψαμε, γινόταν γλέντι.
Μια παρέα από Μπουνιώτες, το 1987, σκέφτηκε να κάνει κάτι για να διασκεδάσουν κυρίως οι μάνες τους, που την ημέρα εκείνη δεν πήγαιναν στο Μικρόκαστρο.
Αποφάσισαν λοιπόν να διοργανώσουν κάτι στη γειτονιά τους, με δικά τους τραπεζοκαθίσματα και φαγητά.
Έτσι ξεκίνησε μια γιορτή, που την ονόμασαν Μπούνεια.
Περιποιούνταν τη γειτονιά τους και την διακοσμούσαν με αφίσες που ζωγράφιζαν τα κορίτσια της γειτονιάς.
Στο γλέντι τηρούνταν η ιεραρχία. Άνοιγε τον χορό η πιο ηλικιωμένη Μπουνιώτισσα και ακολουθούσαν οι νεότερες.
Μετά χόρευαν όλοι οι άλλοι. Τα τραγούδια που χόρευαν ήταν το μεγαλοπρεπές Βαρύ για τις ηλικιωμένες, η Αναστασιά για τις νεώτερες, τα τσάμικο και το σαμπαϊ για τους άντρες και άλλα παραδοσιακά Σιατιστινά τραγούδια, αλλά και σύγχρονα τραγούδια για τους πιο νέους.
Στη γιορτή συμμετείχαν και επισκέπτες από άλλες γειτονιές, που χρόνο με τον χρόνο γίνονταν όλο και περισσότεροι.
Τα τραπέζια και οι καρέκλες της γειτονιάς και τα φαγητά που έκαναν οι γυναίκες δεν έφταναν για να εξυπηρετήσουν το πλήθος που συνέρρεε.
Έτσι μπήκε στο γλέντι το πλαστικό τραπέζι και η πλαστική καρέκλα, καθώς και τα σουβλάκια, οι μπύρες και τα αναψυκτικά, για να καλυφτούν οι ανάγκες των επισκεπτών, ενώ την ευθύνη για τη διοργάνωση της γιορτής, που είχε αρχικά η γειτονιά ανέλαβε η παρέα των καβαλάρηδων, η οποία μετέθεσε τη γιορτή στις 13 Αυγούστου, για να είναι ξεκούραστοι για τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά και τον χώρο του γλεντιού, γιατί η πλατεία του Μπούνου, ο Κατούρας για μας τους Μπουνιώτες, δεν χωρούσε τόσο κόσμο.
Η μεταφορά αυτή λύπησε τους Μπουνιώτες, αλλά ήταν αναγκαία.
