Είναι απαράδεκτο το γεγονός, που μόλις αναλαμβάνει, κάθε φορά, νέος υπουργός παιδείας, προτείνει αμέσως, χωρίς μελέτη, ως από μηχανής θεός, «μεταρρυθμιστικές» αλλαγές, για να εκτονώσει ή να ικανοποιήσει τα προσωπικά του απωθημένα!
Από την εκπαίδευση (που συντελεί στην παιδεία) εκπορεύονται και εξασφαλίζονται οι ποιότητες όλων των φαινομένων και των δραστηριοτήτων της κοινωνίας μας, αλλά:
Μελετούμε πρώτα από τα θεμέλια και όχι όπως αρχίσαμε από την κορυφή (τα πανεπιστήμια!).
Πάντως, το σχολείο δεν μπορεί να είναι φορέας κοινωνικής επιλογής, ιδεολογικής διαστρωμάτωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά να λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαίτερες κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τα άλλα προσόντα της προσωπικότητας των μαθητών.
Κι εμείς επιμένουμε, να μάθουν όλα τα παιδιά τα ίδια πράγματα και μάλιστα αρκετά εξεζητημένα με κάθε λεπτομέρεια και με παπαγαλία, χωρίς να τα αφήνουμε να σκέφτονται κριτικά, γόνιμα και δημιουργικά!
Η ΑΓΩΓΗ:
=Τριετής Βρεφονηπιακός Σταθμός: (για ηλικία από 0 έως 3 ετών).
-Προαιρετική η φροντίδα για κάθε βρέφος, αλλά με ειδικά κίνητρα για όσα φοιτήσουν.
-Υποχρεωτική η ύπαρξη της υποδομής από την πολιτεία, για ολοήμερη λειτουργία και σε κάθε συνοικία.
-Επίδομα ανά βρέφος, κλιμακούμενο, αντίστροφα με το εισόδημα κλπ.
-Παράλληλα, παρευρίσκεται και ο ένας από τους γονείς, που μπορεί και εφόσον το επιθυμεί, να παρακολουθεί περιοδικά και τη σχολή γονέων, δωρεάν.
Σημείωση: Επιχορηγείται ο ένας γονέας (ή εν ελλείψει ο κηδεμόνας) μέχρι το 3ο έτος της ηλικίας του παιδιού, ή όταν εργάζεται, να «απαλλάσσεται» μερικώς από την εργασία του.
Αν δεν υπάρχει δυνατότητα λειτουργίας βρεφονηπιακών σταθμών, τουλάχιστον να το επισκέπτεται τακτικά και συστηματικά, βρεφονηπιοκόμος.
=Διετές Νηπιαγωγείο: (για ηλικία από 4 έως 5 ετών).
Προαιρετική η φοίτηση για το νήπιο, αλλά υποχρεωτική η ολοήμερη λειτουργία, για την πολιτεία, σε κάθε χωριό ή συνοικία, όπου διαμένουν τουλάχιστον 6 νήπια.
Αιτιολογία:
Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν όχι μόνον τις ίσες ευκαιρίες, αλλά και τις ίδιες περίπου αφετηρίες (με όσο γίνεται πιο ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον, έστω και τεχνητό), ώστε να τεθούν ενιαίες βάσεις για τη μόρφωσή τους και να εξαλειφθούν τελικά οι ρίζες νοσηρών φαινομένων π.χ. της παραβατικότητας και της «εγκληματικότητας» των νέων κλπ.
Η ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ:
=Εξαετές ολοήμερο Δημοτικό: (για ηλικία από 6 έως 11 ετών).
Υποχρεωτική και δωρεάν η φοίτηση, για κάθε πολίτη, σε κάθε Δήμο ή ενορία, όπου διαμένουν τουλάχιστον 30 παιδιά και λειτουργεί σχολείο.
Σημείωση: Στους παραπάνω φορείς, όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, τα παιδιά συνοδεύονται στους πλησιέστερους χώρους, δωρεάν, από τον δάσκαλο, που παραμένει στο χωριό, για τα απογεύματα, όταν ο αριθμός των παιδιών είναι πάνω από 8.
Σε όλα τα χωριά υπάρχουν ωραιότατα κτίρια, έρημα, που μπορούν να αξιοποιηθούν, αλλά ο βασικός σκοπός της παρουσίας του δασκάλου στο χωριό, είναι η πολιτιστική τουλάχιστον τόνωση της υπαίθρου.
-Δεν θα υπάρχει αριθμητική βαθμολογία επίδοσης, αλλά συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί.
-Η προαγωγή γίνεται ακώλυτα, αλλά με τη βοήθεια της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (φροντιστήρια κλπ), όλοι οι μαθητές εκτός από τις γνώσεις που τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, να εμπεδώνουν υποχρεωτικά, κριτικά και δημιουργικά, τουλάχιστον τις θεμελιώδεις, διαχρονικές και κομβικές λειτουργικές γνώσεις-κλειδιά (κεντρική ιδέα στο 7% του συνόλου), που προαπαιτούνται και εξετάζονται συνεχώς, για να προχωρήσουν όλοι στην επόμενη τάξη.
*Αυτή είναι η ελάχιστη βάση γνώσεων… -Η υπόλοιπη ύλη θα αξιολογείται και θα βαθμολογείται, μόνον ενδεικτικά, για την αυτογνωσία, τον επαγγελματικό προσανατολισμό και για παραπέρα άλλες εσωσχολικές ή εξωσχολικές χρήσεις και εφαρμογές..
Για κάθε μάθημα να υπάρχει σε βίντεο (επικαιροποιημένο ψηφιακά κάθε χρόνο, από ειδική ομάδα που διδάσκει και παρακολουθεί το πρόγραμμα), για κάθε ωριαία διδασκαλία, θα γίνεται παρουσίαση του γνωστικού αντικειμένου με διάρκεια 7 λεπτών, ενιαία και πανελλαδικά για όλους, με διαγράμματα, τεκμηριωμένα επιστημονικά κλπ και το υπόλοιπο της ώρας να αναλαμβάνει ο εκπαιδευτικός για εξηγήσεις, εμπεδώσεις κλπ.
Αιτιολογία: Η γνώση εξελίσσεται διαρκώς και συγχρόνως παγκόσμια και δεν έχει μεγάλη σημασία ο όγκος της διδακτέας και εξεταστέας ύλης, που αρκεί να εμπεδωθεί κυρίως η κρίσιμη μάζα της, όπως προείπαμε, αλλά έχει βαρύνουσα αξία και η παροχή της περιρρέουσας σωστής σχολικής διαπαιδαγώγησης, που κατά τον Αϊνστάιν, μόρφωση είναι εκείνο που σου μένει αν ξεχάσεις «όσα» έμαθες στο σχολείο.
Η ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ:
=Τριετές ολοήμερο Γυμνάσιο: (για ηλικία από 12 έως 14 ετών).
-Υποχρεωτική η φοίτηση, για τους μαθητές και για την πολιτεία ώστε, σε κάθε Δήμο να λειτουργεί Γυμνάσιο, όπου διαμένουν τουλάχιστον 50 παιδιά.
-Η μετακίνηση των μαθητών, θα γίνεται δωρεάν.
-Ακώλυτη προαγωγή, αλλά, με την ενισχυτική διδασκαλία, να εμπεδώνουν κι εδώ, όλοι οι μαθητές τις βασικές και κρίσιμες γνώσεις, (τις διαχρονικές και αναλλοίωτες).
-Δεν χρειάζονται υψηλές θεωρίες, αλλά οι μαθητές να είναι έτοιμοι να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.
*Να μπορούν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να μη χειραγωγούνται από κάθε είδους εξουσία κλπ.
-Στα πλαίσια του ενιαίου προγράμματος σπουδών, μαζί με το Δημοτικό, μπορεί να επανέλθουν και τα αρχαία κείμενα, από μετάφραση κλπ.
-Τα απογεύματα θα γίνονται διάφορες εκδηλώσεις (συμπληρωματικές και για άλλες ξένες γλώσσες, αθλητισμό, μουσική, ζωγραφική, καλλιτεχνικά κλπ..), με πρόσθετη αμοιβή.
-Θα δίνονται κίνητρα παραμονής των εκπαιδευτικών στην έδρα του σχολείου, για τις επί πλέον απογευματινές δραστηριότητες (κυρίως για την επαρχία).
=Πολυτεχνική Ολοήμερη Τέταρτη Τάξη🙁 (για ηλικία15 ετών).
Υποχρεωτική φοίτηση. Αυτή είναι ανεξάρτητη σχολική μονάδα, προσανατολιστική, με στοιχειώδη «υπερεργαστήρια» (όχι κατ’ ανάγκη χειρονακτικά), ώστε να δοθεί ο πραγματικός επαγγελματικός προσανατολισμός, αλλά και να εξαλειφθεί ο λεγόμενος λειτουργικός αναλφαβητισμός..
Να σκέπτονται οι μαθητές όχι μόνο θεωρητικά με το μυαλό αλλά και πρακτικά, με το σώμα (τα χέρια κλπ).
Πρέπει να αποτινάξουμε το μικροαστικό πρότυπο του αντιτεχνολογικού συνδρόμου και της πτυχιομανίας που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία και να υποστηρίζουμε την ισοτιμία της πνευματικής και χειρονακτικής εργασίας.
Σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες π.χ. τα ποσοστά του μαθητικού δυναμικού είναι 30% γενική, 70% τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, αλλά στην Ελλάδα ο συσχετισμός είναι αντίστροφος και η τεχνική εκπαίδευση είναι απαξιωμένη. Π.χ.: Εσύ δεν είσαι για γράμματα. Να γίνεις ψυκτικός!
Καμία σχολή δεν είναι ανώτερη από κάποια άλλη και κάθε επάγγελμα είναι αξιοπρεπές και χρήσιμο για την εθνική οικονομία, αν το γνωρίζεις καλά και είσαι ευτυχισμένος, που το εξασκείς..
*Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ισότιμοι και απλά αλλάζουν οι ρόλοι μας.
Η νοημοσύνη είναι μία πολλαπλή ικανότητα και όχι μόνον η επίσημη, αυτή του λεγόμενου αριστερού ημισφαίριου του εγκεφάλου, στην οποία συνήθως αναφερόμαστε και που είναι:
1.. Η λογικομαθηματική (δηλ. η κατανόηση και η χρήση αφηρημένων σχέσεων, όπως μαθηματικοί υπολογισμοί, κατηγοριοποιήσεις, ιεραρχήσεις, διερευνήσεις, αναλύσεις, υποθέσεις, συλλογισμοί, ερμηνείες, συμπεράσματα, γενικεύσεις) και
2.. Η γλωσσική (δηλ. η επικοινωνία μέσω της γλώσσας, για να πληροφορήσει, να υποστηρίξει, να πείσει και να συγκινήσει τους άλλους, με αφηγήσεις, απαγγελίες, γλωσσοδέτες, ανάγνωση, συζήτηση, περιλήψεις). Υπάρχουν όμως και άλλα είδη νοημοσύνης, που κακώς αγνοούνται, όπως:
1.. Η χωρική (δηλ. οι χωρικές, σχηματικές και χρωματικές πληροφορίες, για τη δημιουργία νοητικών εικόνων, που εκφράζονται με κατασκευές και εικαστικές συνθέσεις, όπως εννοιολογικοί χάρτες, γραφικές παραστάσεις μοντελοποιήσεις, εικαστικά).
2.. Η μουσική (δηλ. η σύλληψη, η διάκριση και ο μετασχηματισμός των μουσικών σχημάτων, που εκφράζονται με συνθέσεις ή αποδόσεις μουσικών έργων).
3.. Η σωματική-κιναισθητική (δηλ. οι κατασκευές, οι δραματοποιήσεις κλπ).
4.. Η ενδοπροσωπική (δηλ. η συνειδητοποίηση, η διάκριση, ο έλεγχος των συναισθημάτων του, η οικοδόμηση της αυτοεικόνας και η άσκηση μεταγνωστικού ελέγχου, των αναπολήσεων, των ατομικών εργασιών, της αυτοαξιολόγησης).
5.. Η διαπροσωπική (δηλ. η αντίληψη των συναισθημάτων, των προθέσεων και των διαθέσεων των άλλων, η επικοινωνία και η συνεργασία μαζί τους, οι συλλογικές διαδικασίες και εργασίες, η διαχείριση κρίσεων κλπ).
6.. Η νατουραλιστική (δηλ. η αντίληψη του χώρου, η διάκριση κοινών στοιχείων και κυρίαρχων μοτίβων, που αφορούν στις κοινωνικοπολιτιστικές δραστηριότητες, όπως ο τρόπος ομιλίας, το ντύσιμο, οι παραγλωσσικές κινήσεις κλπ).
7.. Η φυσιογνωστική και υπαρξιακή (δηλ. η ζωή και ο θάνατος).
***Μπορεί ένας εμπειροτέχνης να κατασκευάσει π.χ. μία περιέλιξη ζηλευτή, που ίσως δεν μπορεί ένας επιστήμονας.
Το ίδιο ισχύει, αντίστοιχα, για έναν ζωγράφο, ηθοποιό, ρήτορα, κουρέα, ράφτη κλπ.
Στην Δ΄ τάξη, εκτός από τη συνέχιση μερικών γενικών μαθημάτων
Να περιληφθούν και γενικές βασικές δεξιότητες και των άλλων μορφών νοημοσύνης, ώστε να εξαλειφθεί και ο τεχνοαναλφαβητισμός και να αναφανούν οι δυνατότητες, οι προτιμήσεις τα ταλέντα, οι κλίσεις, οι ικανότητες και οι επιθυμίες των μαθητών, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια και τις αντίστοιχες παραπέρα σπουδές..
Αν γίνουν τα παραπάνω, θα πλημμυρίσουν από χαρά κι ευτυχία τα σχολεία, οι μαθητές και η κοινωνία, χωρίς αγχωτικούς και κομπλεξικούς ανθρώπους. (κι αλίμονο, για το αντίθετο!).
Να μπορεί, ο κάθε μαθητής:
-Να εξηγεί π.χ. τις φάσεις της σελήνης και να βρίσκει τον προσανατολισμό του.
-Να αλλάξει το λαστιχάκι από τη βρύση που τρέχει. -Να ξεβιδώσει μια βίδα που σκούριασε.
-Να κάνει μια τεχνητή αναπνοή. -Να μπολιάσει ένα δέντρο, ή να κλαδέψει ένα αμπέλι.
-Να απεγκλωβίσει κάποιον που «έμεινε» στο ασανσέρ.
-Να συντάξει ένα βιογραφικό; -Να συμπληρώσει μια συναλλαγματική.
-Να μαγειρέψει ένα παστίτσιο ή να σιδερώσει ένα πουκάμισο κλπ κλπ.
Μετά τη Δ΄ τάξη, μπορεί ο απόφοιτος να κατευθύνεται:
α).. Απ’ ευθείας στο Α΄ επίπεδο της παραγωγής (που κακώς τη λέμε αγορά εργασίας), ως εμπειροτέχνης, μετά από σχετική πρακτική κατάρτιση, που θα εξελίσσεται μέσω των ΙΕΚ.
β).. Στη διετή επαγγελματική σχολή επιπέδου Β΄ του τεχνίτη, με αναβάθμιση μέσω ΙΕΚ.
γ).. Στο διετές ΕΠΑΛ επιπέδου Γ΄ του τεχνικού, με διάφορους τομείς και με προοπτική αναβάθμισης, είτε στο Δ΄ επίπεδο μέσω ΙΕΚ, είτε σε αντίστοιχες σχολές της τριτοβάθμιας..
δ).. Στο διετές ΓΕΛ με τις σημερινές κατευθύνσεις και με διέξοδο στην τριτοβάθμια ή στα ΙΕΚ
**Μεταξύ των επιπέδων θα υπάρχει οριζόντια και κατακόρυφη κινητικότητα.
Σημείωση: Το λύκειο, πάντως, πρέπει να αποδεσμευτεί από την τριτοβάθμια (χαμένα ή μάλλον επιζήμια χρόνια, οικονομικά, επιστημονικά, κοινωνικά…) και να αποκτήσει την αυτοτέλειά του ως ολοκληρωμένη εκπαίδευση, αρκούντως ισχυρή, ώστε να είναι αυτοδύναμο μορφωτικά, αλλά και η βάση για παραπέρα εξειδίκευση στα ΙΕΚ, ή στην τριτοβάθμια..
Σήμερα, συσσωρεύεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυτούσια και αποσπασματικά, σχεδόν όλη η ύλη των πανεπιστημίων, «όλων» των σχολών, με την ψευδαίσθηση ότι παράγουμε μικροεπιστήμονες παντός καιρού.
Είναι ουτοπία όμως, να επιμένουμε στην κάθε λεπτομέρεια της παροδικής διδακτέας ή εξεταστέας ύλης, που μάλιστα προσπαθούμε να την αποστηθίσουμε ή να την εξεταζόμαστε π.χ. στις πανελλήνιες, γιατί τη θεωρούμε καθοριστική, για κάθε νόσο…
Το λύκειο είναι υπεραρκετό για τη βασική εκπαίδευση όλων των πολιτών και δεν συγκρίνεται με την τριτοβάθμια η οποία εξειδικεύει και εμβαθύνει μόνο σε μία ειδικότητα, ή τομέα.
Δεν είναι «κατώτερος», ο απόφοιτος λυκείου, από τον απόφοιτο του πανεπιστημίου, με την παραπάνω γενική έννοια, χωρίς βέβαια να αμφισβητείται η «υπεροχή» στην εξειδίκευσή του, αλλά εξάλλου υπάρχουν πάμπολλες άλλες σχολές, όπου δεν γνωρίζει το αντικείμενο!
Και μην ξεχνούμε ότι τις γνώσεις του ο καθένας επεκτείνει και επικαιροποιεί από μόνος του κυρίως, με την δια βίου εκπαίδευσή του..
Ειδικά, για τον εκπαιδευτικό (και τον γιατρό, επίσης), που η ενδεχόμενη ανεπάρκειά του επηρεάζει την ψυχή (και για το γιατρό, τη ζωή) του κοινωνικού συνόλου, χρειάζεται προσοχή.
Σε πολλούς άλλους κλάδους (ΔΕΚΟ, ολυμπιακή, ΔΕΗ, ΟΤΕ, τράπεζες, συνεταιρισμούς, στρατός κλπ), έγιναν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.
Και το εκπαιδευτικό δυναμικό είναι γερασμένο και χρειάζεται άμεση ανανέωση.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕΤΡΑ:
=Καταργούνται αυτόματα οι πανελλήνιες (σχεδόν παγκόσμια Ελληνική πρωτοτυπία, γιατί είναι, λένε, αδιάβλητες και αντικειμενικές, επειδή τα θέματα είναι κοινά για όλους κλπ, αλλά είναι αναξιόπιστες.
Για παράδειγμα, κάποιος που πέρασε με άριστα στη σχολή του και αποφοίτησε με άριστα από αυτή αν ξαναδώσει εισαγωγικές στην ίδια σχολή δεν είναι βέβαιο ότι θα ξαναεισαχθεί!).
Η πολιτεία δημιουργεί τον απαγορευμένο καρπό του φραγμού των εισαγωγικών εξετάσεων για την τριτοβάθμια, που είναι ταξικός ανταγωνισμός, αλλά «γλυκός» πειρασμός για το γονιό, που νιώθει υποχρέωση να ανταποκριθεί, ο δύσμοιρος, με κάθε θυσία.
Προσπαθεί με ενέσεις και φροντιστήρια (που ξοδεύει πολλαπλάσια και άσκοπα) για να εισαχθεί το παιδί του, όπου-όπου, ακόμα και στην πεντηκοστή προτίμησή του, για να εκπληρώσει το… χρέος του.
Μην ξεχνάμε, όμως τους αποκλειόμενους, μετά από μια στιγμιαία αλλά καθοριστική «αποτυχία» και παροδικά κριτήρια, από όπου μπορούσαν να ξεπηδήσουν και οι εν υπνώσει Αϊνστάιν, που μπορεί να «ξυπνήσουν» αργότερα! και που ίσως θα έσωζαν την ανθρωπότητα.
Αυτό ψάχνουν οι ξένοι που έχουν διάπλατα ανοικτές τις πύλες, ενώ εμείς..
Αυτή είναι η κατάντια της εκπαίδευσης και έτσι δυστυχούν τα παιδιά μας και η κοινωνία.
*Οι επιπτώσεις από την κατάργηση των εισαγωγικών, όπως αναλύθηκαν σε προηγούμενο σημείωμα για την τριτοβάθμια, μπορούν να εξαλειφθούν με πολλούς τρόπους, όπως π.χ.:
-Η ανεργία των φροντιστών που μπορούν να απορροφηθούν από το σύστημα, μαζί με την υλικοτεχνική υποδομή τους.
-Η συσσώρευση πολλών υποψηφίων σε ορισμένες δήθεν προνομιακές σχολές, που ήδη δεν υπάρχουν, με πολλούς άλλους τρόπους θεραπείας (προπαρασκευή στην τριτοβάθμια κλπ).
= Kαταργείται ο κατακερματισμός των μαθημάτων και ενοποιούνται σε τετράωρα τουλάχιστον, ακόμα και «υβριδικά») και με συνδιδασκαλία εκπαιδευτικών. Ευχαριστώ.
Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος-Μαθηματικός, συνταξιούχος, π. σχολικός σύμβουλος
