Ανάμεσα στις κορυφές των βουνών ελάχιστοι είναι οι κάτοικοι που παραμένουν στον τόπο τους, δεμένοι με την παραδοσιακή κτηνοτροφία και τυροκομία.
Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Δέσποινα Αμαραντίδου, ανακάλυψε μια οικογένεια, η οποία αποφάσισε ότι το πετρόκτιστο χωριό Κορυφή του Βοΐου, των τριάντα κατοίκων μπορεί να γίνει πηγή ευημερίας.
Ο Δημήτριος Ζήκος τυροκόμος και όχι μόνο, φροντίζει τα κοπάδια με τα ζώα του σε ένα περιβάλλον φυσικό, αλλά βάζει όλη την τέχνη που έμαθε από τον πατέρα του, Θοδωρή, για να δημιουργήσει γεύσεις αγνές, με πρώτες ύλες ελληνικές.
Παράγει τέσσερις κωδικούς τυροκομικών και σταδιακά η μικρή μονάδα εξελίχθηκε σε μια καθετοποιημένη, όπου όλα ελέγχονται υπό το άγρυπνο βλέμμα της οικογένειας.
«Παλέψαμε και αντέξαμε» λέει η κ. Βασιλική, μητέρα του κ. Ζήκου ενθυμούμενη τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στο παρελθόν, όταν η περιοχή ήταν αποκλεισμένη από τα χιόνια τον χειμώνα, χωρίς επικοινωνίες και τις σημερινές ευκολίες. Η κ. Βασιλική Ζήκου παροτρύνει τους νέους να ασχοληθούν με τέτοια επαγγέλματα, αντί να πηγαίνουν στις μεγαλουπόλεις, όπου βασανίζονται για ένα μικρό μεροκάματο.
Τα προϊόντα κατευθύνονται στο εξωτερικό στην Γερμανία και στο εσωτερικό λειτουργεί μια αποθήκη στην Θεσσαλονίκη, από όπου γίνεται η διανομή σε καταστήματα ντελικατέσεν και μικρούς επιχειρηματίες.
Ο νεότερος Θοδωρής Ζήκος από μικρός στην επιχείρηση, σκέφτεται εάν θα ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση.
Η επιχείρηση έχει πολλά πλεονεκτήματα, εκτός από την γνώση, την επιμονή και την υπομονή των ιδιοκτητών της. Τα ζώα βόσκουν σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων και το βασικότερο το γάλα που χρησιμοποιούν για τα προϊόντα τους είναι 100% ελληνικό.
Μπορεί τα μέσα παραγωγής να είναι σύγχρονα, αλλά η διαδικασία που ακολουθείται είναι ίδια με εκείνη που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του Βοΐου επί χιλιάδες χρόνια. Το τυρί στραγγίζει στα τελάρα, αποβάλλοντας τα υγρά του και στην συνέχεια μπαίνει σε αλάτι για ένα 24ωρό, προτού τοποθετηθεί στους τενεκέδες για ωρίμανση, θεωρητικά, τουλάχιστον έξι μηνών.
