Η φετινή ΔΕΘ, που μόλις ολοκληρώθηκε, επιβεβαίωσε τις πιο κατηγορηματικές ανησυχίες για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τη στάση της απέναντι στους πολίτες και την κοινωνία. Σε μια περίοδο όπου η οικονομία παραπαίει, η κοινωνία αδυνατεί να ανταπεξέλθει στα αυξανόμενα βάρη και η μεσαία τάξη βρίσκεται σε απόγνωση, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να στείλει το μήνυμα ότι η μοίρα των πολιτών είναι διατεταγμένη: αυξήσεις μόνο για τους ένστολους και στρατιωτικούς, σαν να μην υπάρχουν άλλοι εργαζόμενοι που πασχίζουν για ένα καλύτερο μέλλον.
Η απόφαση αυτή να δοθούν, γενναίες, αυξήσεις μόνο σε μια συγκεκριμένη μερίδα εργαζομένων, χωρίς να υπάρξει ουσιαστική μέριμνα για τη γενικότερη μισθολογική ανακούφιση των πολιτών, αποτελεί μία από τις πιο αυστηρές αποδείξεις του τρόπου σκέψης της κυβέρνησης. Η κοινωνία δεν είναι μια ιεραρχία στην οποία κάποιοι δικαιούνται καλύτερες συνθήκες, ενώ οι υπόλοιποι καλούνται να επιβιώσουν με τα ψίχουλα. Όλοι χρειάζονται γενναίες αυξήσεις, 20% ή και 25%, προκειμένου να μπορέσουν να καλύψουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες τους και να αναπνεύσουν οικονομικά.
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, δυστυχώς, είναι τελείως αποσπασματικά και ατελέσφορα. Δεν ακούσαμε ούτε λέξη για την ακρίβεια, για τα υπερκέρδη στον τομέα της ενέργειας, για τις τράπεζες που κερδοσκοπούν σε βάρος του λαού, για την εκτόξευση των τιμών στα τρόφιμα και την καθημερινότητα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτίμησε να κλείσει τα μάτια στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, προβάλλοντας αναποτελεσματικά μέτρα όπως το αφορολόγητο για τους νέους κάτω των 25, λες και υπάρχει μαζικός αριθμός νέων που εργάζονται με μισθό άνω του αφορολόγητου. Ανούσιες εξαγγελίες που δεν απαντούν στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, τη δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου.
Τα ΜΜΕ, δε, που εξαρτώνται από τη χρηματοδότηση του κράτους, παρέμειναν παραλυμένα και αναπαρήγαγαν αυτά τα κενά μέτρα χωρίς να ασκήσουν την παραμικρή κριτική. Τα ΜΜΕ δε φιλοδοξούν πια να προσφέρουν αντικειμενική ενημέρωση, αλλά γίνονται φορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Η στάση του ΚΚΕ είναι γνωστή «παραμένει εκτός αυτής της μικροαστικής παράστασης» πιστεύοντας ότι κατέχει το αλάθητο και το μονοπώλιο της αριστεροσύνης.
Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ, μετά την πρόσκληση Μητσοτάκη για συνεργασία, προτιμά να συμπράξει με την πιο αντιδημοκρατική και αυταρχική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης παρά με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ο δημοσκοπικός θρίαμβος της Ζωής Κωνσταντοπούλου φαίνεται να στηρίζεται σε ακτιβιστικές κορώνες για το έγκλημα των Τεμπών, χωρίς καμία συγκεκριμένη πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Μεθυσμένη από το θεαματικό ποσοστό της, φαίνεται πως προτιμά να καλλιεργεί την εικόνα του “νικητή” παρά να προσφέρει ουσιαστική λύση στα προβλήματα της χώρας.
Από την άλλη, η διάσπαση της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, παραμένει το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ενότητα που απαιτείται για τη δημιουργία μιας πραγματικής αντιπολίτευσης. Αντί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για το καλό του λαού, οι διάφορες παρατάξεις φαίνεται να αρκούνται σε διαχωριστικά λόγια και μικροπολιτικά συμφέροντα.
Η πραγματικότητα των πολιτών είναι σκληρή: η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών έχει δημιουργήσει έναν βραχνά για τον λαό, ο οποίος δεν έχει πια πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία και τις δημόσιες μεταφορές. Η ακρίβεια, οι αυξήσεις στα τρόφιμα, στα καύσιμα και την ενέργεια έχουν καταστήσει αδύνατη την καθημερινότητα για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Οι λίγοι που βρίσκονται κοντά στην κυβέρνηση και τις τράπεζες απολαμβάνουν εξουσία, χρήμα και «δόξα» ενώ οι πολλοί συνεχίζουν να ζουν στην ανέχεια.
Η ΝΔ στραγγαλίζει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αφήνοντας χώρο μόνο στους εκλεκτούς μεγαλοεπιχειρηματίες. Το πρόγραμμά της διαρκώς ωφελεί τους λίγους, ενώ αφήνει τους υπόλοιπους να βουλιάζουν. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Οι πλειοψηφίες δεν μπορούν να παρακολουθήσουν αυτή την κατρακύλα.
Τα σκάνδαλα, οι κυβερνητικές αυθαιρεσίες, η απαξίωση των θεσμών, η αλαζονεία των πολιτικών της κυβέρνησης έχουν γίνει πια καθημερινότητα, ο λαός χάνει την εμπιστοσύνη του στους θεσμούς, πιστεύει ότι η χώρα είναι άνομη και σε λίγο θα αρχίσει να πιστεύει μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να ζήσεις.
Ο λαός αναζητά πλέον μια ελπίδα, και αυτή η ελπίδα είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Στην καρδιά αυτής της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ παραμένει η μόνη πραγματική δύναμη αλλαγής, με προτάσεις κοστολογημένες, τεκμηριωμένες και πλήρως συνδεδεμένες με την αναγκαιότητα για μια δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Η αναγκαιότητα για συνεργασίες και συνεννόηση είναι επιτακτική, αν θέλουμε να ανατρέψουμε αυτή την καταστροφική πορεία.
Το σύνθημα “δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα” δεν πείθει πια κανέναν. Ο κόσμος βλέπει ότι τα λεφτόδεντρα υπάρχουν, αλλά φυτρώνουν στην αυλή του Μαξίμου μόνο για τους εκλεκτούς επισκέπτες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
ΝΕ ΠΕ Κοζάνης
