«Όταν η κοινωνία στην οποία ζεις κατακλύζεται απο φασιστικά και εκφασιστικα πλέον περιστατικά»…σαφώς και εννοώ την κοινωνία με την ευρύτερη σημασία της λέξης.Σαφώς και δεν έθιξα το Βόιο και τους συντοπίτες μου.
«Όταν οι συμπολίτες σου γίνονται δικαστές και δολοφόνοι»…για την τεκμηρίωση της παραπάνω πρότασης χρησιμοποίησα δυο λέξεις, μαχαίρια και κλωτσιές! Νόμιζα, λανθασμένα, πως ο κάθε αναγνώστης θα έμπαινε στη διαδικασία να συνδέσει τις λέξεις αυτές με δύο συγκεκριμένα γεγονότα, που προσωπικά με συντάραξαν..ως άνθρωπο. Εξ ού και η άποψή μου ότι χάσαμε την ανθρωπιά μας!
Με έκαναν να βλέπω «σκάρτη»» την κοινωνία…ναι, στα δικά μου μάτια!Σε αυτή την κοινωνία, με αυτά τα περιστατικά επιτρέψτε μου να ηρωποιω και να εξιδανικεύω το χωριό μου! Δεν το έκανα εις βάρος των υπολοίπων περιοχών!
Έκανα λόγο για τον Πεντάλοφο χωρίς να συγκρίνω, να κατηγορω, να στοχοποιω και να κατακρίνω το υπόλοιπο Βόιο. Αναφέρθηκα αποκλειστικά σε μία μόνο έκφανση του ζητήματος της φιλοξενίας των παιδιών, στο ανθρωπιστικό κομμάτι!
Γιατί αυτό είναι που με αγγίζει, γιατί σε αυτό το ζήτημα μπορώ να εκφέρω τη δική μου άποψη, συναισθηματική μεν, τεκμηριωμένη δε!
Απέφυγα να κάνω λόγο για τις σκοπιμότητες και για τα όσα ειπώθηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα.
Από τη στιγμή που έχω το θάρρος της γνώμης μου, από τη στιγμή που εκτίθεμαι δημόσια είμαι διατεθειμένη να δεχτώ την οποιαδήποτε κριτική.Και τη σέβομαι.Για αυτό το λόγο δεν ήθελα να απαντήσω.Μέχρι πρότινος.
Η κριτική, την οποία δέχτηκα, εμπεριείχε χαρακτηρισμούς που υπονομεύουν όχι μόνο το πρόσωπό μου και την υπόληψή μου, αλλα την οικογένεια μου και τον τρόπο ανατροφής μου.
Και πάλι δεν θα απαντούσα, αφενός γιατί με στεναχώρησε αυτή η αντιμετώπιση και αφετέρου γιατί δεν μπορούσα να βρω επιχειρήματα για αυτή την κριτική.
Ξέρω πως όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ιδέες και στόχους.Μου έμαθαν πως «και τα πέντε δάχτυλα του χεριού δεν είναι ίδια».Αν ήταν ίδια θα υπήρχε πρόβλημα!
Γράφω αυτό το άρθρο, με σκοπό να ζητήσω συγγνώμη από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τσοτυλιου, απο τα μέλη και το Δ.Σ. του, απο τον Απόστολο Γαρουφο, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πενταλόφου και τα μέλη του, για τα όσα αντιμετώπισαν και για όσα θα αντιμετωπίσουν. Εύχομαι και ελπίζω για το αντίθετο!
Σας οφείλω ένα ευχαριστώ! Ένα τεράστιο ευχαριστώ!
Δεν γνώριζα πως η ελευθερία λόγου και έκφρασης, η Δημοκρατία εν κατακλείδι, μπορεί να δημιουργήσει τέτοιου είδους ζητήματα, σε ανθρώπους σαν εσάς, σε ανθρώπους σαν κι εμάς!
Η νιότη επιβάλλεται να διαθέτει θάρρος, γνώμη, δύναμη, όνειρα, σχέδια, στόχους!Η νιότη θέλει στήριξη!
Υπόλογοι θα είμαστε στη γενιά που έρχεται!Και θα κριθούμε κι εμείς!Απο όλους σας!
Ανταποδίδω τη στήριξη και τον σεβασμό!
Ζητώ, προς πάσα κατεύθυνση εκτός απο κατανόηση, η έστω προσπάθεια, να μην αλλοιωθούν, να μην παραποιηθουν και να μην παραφραστουν τα γραφόμενά μου.Δεν θίγουν κανένα απολύτως.
Είμαι περήφανη για τον τόπο που μεγάλωσα, για τον τόπο που με έκανε αυτό που είμαι σήμερα, είμαι περήφανη για τις ιδέες και τα πιστεύω μου!Είμαι περήφανη για τους συνομιληκους συντοπίτες μου!
Ολα αλλάζουνε!
Ειλικρινά σας ευχαριστώ, ειλικρινά σας ζητώ συγγνώμη!
Εις το επανιδείν!
Με εκτίμηση,
Καρουτα Δώρα
