Γέφυρα Ζωής: Η Τύχη της Κατερίνας μπορεί να γίνει και δική σου

29 Μαρ, 2018

Εκτυπώστε αυτό το άρθρο Μέγεθος γραμματοσειράς -16+

    Πριν δυο χρόνια περίπου τον Σεπτέμβριο του 2016, μαζί με κάποιους συναδέλφους μου από την «Κιβωτό» πήγαμε στην Κεντρική Πλατεία της Κοζάνης στην εκδήλωση που πραγματοποιούσε ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης, για να δώσουμε δείγμα για δότες του Μυελού των Οστών. Στην δειγματοληψία ήταν φίλοι μου από τον Σ.Ε.Α.  όπου πρώτα μας ενημέρωσαν για τη διαδικασία και έπειτα μας πήραν δείγμα. Στον δειγματολήπτη μου Δημήτρη (Εθελοντή του Συλλόγου) με όλο το θάρρος της γνωριμίας και μεταξύ σοβαρού και αστείου του είπα «πάρ΄το καλά μην πάει τζάμπα το σάλιο!!»… και τελικά το σήμερα απέδειξε πως δεν πήγε!

Την Κυριακή που μας πέρασε δέχθηκα το πρώτο τηλεφώνημα από τον αιματολόγο κ. Σπυριδωνίδη, όπου μου έλεγε πως βρέθηκα συμβατή δότρια ανάμεσα σε 30.000.000 υποψηφίους για κάποια ασθενή που μόλις διαγνώστηκε και τώρα ξεκινά τον αγώνα της ενάντια στον καρκίνο. Μου εξήγησε με πάσα λεπτομέρεια όλη τη διαδικασία από δω και πέρα. Μου είπε ότι και την επόμενη μέρα θα με πάρουν τηλέφωνο από το «Χάρισε Ζωή» για την πρώτη φάση των αιματολογικών εξετάσεων και αν είμαι σίγουρη για το αν θέλω να προχωρήσουμε τη διαδικασία. Για μένα από την πρώτη στιγμή δεν χωρούσε και δεν χωρεί αμφιβολία για το αν συναινώ και αν θέλω να συνεχίσω . Είχα ενημερωθεί πλήρως και τότε στην δειγματοληψία και τώρα από τους γιατρούς και από την σελίδα του «Χάρισε Ζωή», οπότε δεν υπάρχει κανένας φόβος.

Στην ανακοίνωση προς τους δικούς μου ανθρώπους ότι είμαι συμβατή υπήρχε μόνο χαρά και επιτέλους χαρά για μας! Το 2017 και το 2018 ήταν και είναι δύσκολες χρονιές για τις πολύ κοντινές συγγενικές μας οικογένειες, οι οποίες  πάλεψαν και παλεύουν με τον καρκίνο. Εάν πριν φανταζόμουνα πως μπορεί να αισθάνεσαι, τώρα συναισθάνομαι πλήρως αυτές τις οικογένειες που αγωνίζονται καθημερινά με τον καρκίνο και πόσο μάλλον αυτή τη γυναίκα πέραν από τον Ατλαντικό που μόλις διαγνώστηκε, ξεκινά και αύτη τη μάχη της για τη ζωή και γω μπορώ να βοηθήσω σε αυτό! Της εύχομαι λοιπόν ολόψυχα,  αυτός ο αγώνας της που άρχισε τώρα με τις χημειοθεραπείες, να είναι όσο πιο δυνατόν γίνεται διαχειρίσιμος , να έχουν καλή έκβαση και να μην με χρειαστεί. Εάν όμως αυτό συμβεί (το να με χρειαστεί) εύχομαι να είμαι δυνατή και υγιής όπως ήδη είμαι και να της προσφέρω ξανά την ελπίδα για τη  ζωή και να νικήσουμε «μαζί» τον καρκίνο.

Σε όλους εσάς που τώρα διαβάζετε ένα μέρος από αυτά που σκέφτομαι, γιατί αυτά που αισθάνομαι είναι πολλά περισσότερα και απερίγραπτα, σας ευχαριστώ από καρδιάς για όλες τις ευχές σας! Από τη στιγμή που δημοσιεύτηκε η είδηση όλοι μου στέλνετε την χαρά , την αγάπη σας και τη δύναμη σας. Να είστε πραγματικά καλά!

Επιπλέον, Χαίρομαι ιδιαίτερα που η σχέση μου με τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης  μετά από τόσα  χρόνια «επισφραγίστηκε» και με αυτό το σημαντικό γεγονός. Να είστε πάντα δραστήριοι όσο ήδη είστε. Εγώ θα σας στηρίζω από όλες τις «πλευρές» όπου κι αν βρίσκομαι  και συναντιόμαστε. Και σαν κοινωνική λειτουργός της Κιβωτού και σαν καλλιτέχνης και σαν προπονήτρια στον «δικό μας» συνώνυμο με σας σύλλογο Σ.Ε.Α.Κοζάνης (Σύλλογο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης Κοζάνης) Αλλά πάνω απόλα θα σας στηρίζω ως άνθρωπος γιατί θεωρώ το έργο σας υψίστης σημασίας για την ανθρώπινη ζωή!

Από τη θέση που βρίσκομαι τώρα ως η 24^η συμβατή δότρια στον Ν. Κοζάνης ,

θέλω να πω σε όλους σας πως σας προσκαλώ να γίνεται υποψήφιοι δότες Μυελού των Οστών, να δώσετε δείγμα και να ενημερωθείτε σχετικά με αυτό. Δεν έχει πόνο παρά μόνο ένα τσίμπημα στις αιματολογικές εξετάσεις αν βρεθείς συμβατός-ή. Δεν θέλει χρόνο παρά μόνον λίγα λεπτά ή ώρες αν δώσεις μυελό. Τον πόνο και χρόνο τον βιώνουν αυτοί που αγωνίζονται για τη ζωή τους καθημερινά με τις χημειοθεραπείες τους και οι οικογένειές τους που βρίσκονται δίπλα τους. Από ένα σημείο και μετά όταν οι χημειοθεραπείες δεν «βοηθάνε»  απλά περιμένουν! Περιμένουν εμένα και εσένα, τον συμβατό δότη!

Με εκτίμηση,

Τσιάρα Αικατερίνη