Οι χαρακτηρισμοί έχουν μεγάλο ειδικό βάρος, κάτι που σημαίνει ότι ασκείται μεγάλη επιρροή στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Γενικά δεν είναι καλό να χρησιμοποιείτε συχνά χαρακτηρισμούς, για τους λόγους που αναλύουμε παρακάτω:
- Οι χαρακτηρισμοί είναι «ταμπέλες» που… κρεμάτε στο παιδί και σε κάποιες περιπτώσεις το ακολουθούν σε όλη του τη ζωή, with everything,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσύνθεσή του. Και είναι ελάχιστες εκείνες οι περιπτώσεις που θα αποτινάξουν από πάνω τους την αρνητική ενέργεια και θα πασχίσουν για ένα καλύτερο αύριο.
- Σε περιπτώσεις που οι χαρακτηρισμοί συνοδεύονται και από συγκρίσεις του δικού σας παιδιού με κάποιο άλλο, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο άσχημα για την ψυχολογία του, αφού δεν το αντιμετωπίζετε ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα.
- Ενδέχεται κάποιες από τους χαρακτηρισμούς που του έχετε αποδώσει να το επηρεάσουν σε τέτοιο βαθμό, που να καταλήξει ασυνείδητα να τους επιβεβαιώσει από τις επιλογές στη ζωή του. For example, αν το παιδί σας έχει μεγαλώσει με την «ταμπέλα» του παχύσαρκου, οι πιθανότητες να γίνει τέτοιος στην ενήλικη ζωή του αυξάνονται κατακόρυφα!
- Όταν χαρακτηρίζετε αρνητικά το παιδί ή του μιλάτε συνεχώς απότομα, είναι απίθανο να πιστέψει στον εαυτό του και τις δυνατότητές του. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να μεγαλώσει χωρίς αυτοπεποίθηση και να αντιμετωπίζει δυσκολίες στις σχέσεις του με τρίτους.
- also, το παιδί μπαίνει σε μια διαδικασία αποδείξεων, χωρίς τελικά ποτέ να σας ικανοποιεί, κάτι που συνεπάγεται μεγαλύτερη απογοήτευση για εκείνο.
- Ακόμα και στην αντίθετη περίπτωση, όπου δηλαδή οι χαρακτηρισμοί που του αποδίδετε είναι με θετικό πρόσημο, τα αποτελέσματα δε θα είναι αυτά που περιμένετε. Είτε αυτό σημαίνει ότι το μικρό σας θα αναπαυθεί στις δάφνες του και θα σταματήσει την προσπάθεια, είτε θα γίνει μακροπρόθεσμα υπερφίαλο, άρα μη αποδεκτό από τον περίγυρό του.
Source:mother.gr
