Κανένα παιδί δε γεννιέται κακομαθημένο, αλλά γίνεται και μάλιστα τις περισσότερες φορές φταίνε οι ίδιοι οι γονείς. Ας δούμε ποιες συμπεριφορές των γονιών είναι υπεύθυνες:
Θεωρούν ότι “φάση είναι θα περάσει”: Πράγματι πολλές από τις άσχημες συμπεριφορές ενός παιδιού, όπως το δάγκωμα, το χτύπημα κλπ. είναι αναπτυξιακές φάσεις. Όμως δεν είναι όλα φάσεις, γι’ αυτό και όταν βλέπουμε το παιδί να συμπεριφέρεται άσχημα πρέπει να το νουθετούμε.
Δεν τα αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθούν: Δε φταίει το παιδί που αντί να πάρει μόνο του νερό, σας ζητά να του το φέρετε, αν εσείς το έχετε μάθει έτσι. Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν πρέπει να κάνουν όλο και περισσότερα πράγματα χωρίς τη βοήθειά σας.
Τα δικαιολογούν πάντα: The,τι κι αν γίνει, το δικό τους παιδί δε φταίει ποτέ. Πάντα φταίει κάποιος άλλος: ο φίλος, ο ξάδελφος, η δασκάλα ή απλά το γεγονός ότι “είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει”. Έτσι το παιδί μεγαλώνει χωρίς ποτέ να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του.
Τους επιτρέπουν να τους συμπεριφέρονται άσχημα: Σε καμία περίπτωση δεν είναι σωστό ένα παιδί να μιλά άσχημα, να βρίζει ή ακόμα και να χτυπά τους γονείς του. Αν τους επιτρέπετε τέτοιες συμπεριφορές, μην απορείτε γιατί το μικρό σας δε σας σέβεται.
Δε βάζουν όρια: Ή ακόμα κι αν βάζουν, τα ξεχνούν αμέσως μπροστά στο κλάμα, την γκρίνια ή όποιο άλλο κόλπο έχει καταλάβει το παιδί ότι μπορεί να του αποφέρει αυτό που θέλει τι στιγμή που το θέλει.
Source:http://mother.gr
