Κατά την άποψη μας, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να ψάχνει τρόπους να προτείνει για την ονοματοδοσία του κρατιδίου της γείτονος FYROM, παίρνοντας έτσι θέση και περιστρεφόμενη κάθε φορά στην προτεινόμενη απ αυτό και τους «προστάτες» του λύση, για να καταστεί τελικά, κατά το δυνατόν, ανεκτική και αρεστή στον λαό της, ιδιαίτερα αυτόν της Μακεδονίας, επειδή μπορεί να δέχεται εξωτερικές πιέσεις (!), ώστε να απολογηθεί συναινετικά κατόπιν προς τα μεγάλα «αφεντικά», που περιέργως ανέχονται ή και ενισχύουν, rather, τις απαιτήσεις της FYROM, αδιαφορώντας, basically, για την ιστορία η οποία καταγράφηκε ανά τους αιώνες, αλλά έχοντας ως μοναδικό σκοπό το ανεξήγητο, for us, συμφέρον των, αν και πολύ μικρότερο, ίσως και ασήμαντο, απ αυτό της Ελλάδας, που για πάρα πολλά χρόνια αυτή διετέλεσε και διατελεί ένας αξιόλογος σύμμαχος των, συμβάλλοντας έτσι και στις άγνωστες για εμάς σκοπιμότητες αυτών των μεγάλων «φίλων».
Όμως η Ελλάδα δεν είπε ποτέ το: «ένα και ένα μας κάνει δύο!», καθαρά και ξάστερα και αυτό θα βοηθούσε και θα διευκόλυνε τους πάντες. Βέβαια αυτά είναι διπλωματικά θέματα και είμαστε επιφυλακτικοί.
Θα μπορούσαν λοιπόν αυτοί, οι μεγάλοι «φίλοι» μας, να έθεταν φραγμό στις μακρόχρονες σχετικά απαιτήσεις της γείτονος χώρας, υπενθυμίζοντας της το δίκαιο και την ιστορική αλήθεια, ώστε να μη διαιωνίζεται μια απαίτηση της που βασίζεται στην φαντασία, the desire, την σκοπιμότητα κάποιων, άνευ λόγου, που μπορεί όμως να εγερθούν και αλυτρωτικές αξιώσεις ποικιλότροπα, πού φυσικά, all these, δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα στο ίδιο το κρατίδιο.
Nevertheless, πρέπει να δεχθούμε ότι οι πολιτικοί αυτής της γείτονος χώρας επιμένουν και επιζητούν ως το τέλος τα συμφέροντα της πατρίδας των και καλά κάνουν.
Πρέπει να τους γνωρίσουν όμως , αν δεν γνωρίζουν, ότι το όνομα της χώρας τους, αυτό που τους αρμόζει, είναι ΔΑΡΔΑΝΙΑ, γιατί έτσι λεγόταν και ποτέ Μακεδονία. Οποιαδήποτε άλλη ονοματοδοσία θα θεωρείται διαστρέβλωση της ιστορίας, αν θέλουν το πραγματικό τους ιστορικό όνομα. Αν θέλουν δε και το νεώτερο που καταγράφηκε και χρησιμοποιήθηκε απ αυτούς, αυτό ήταν το VARDASKA. Εμείς θα λέγαμε, στο κάτω – κάτω, ότι υπάρχει και το Διεθνές Δικαστήριο και ας καταφύγουν εκεί.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, εάν ήταν δυνατόν, η ονοματοδοσία να γινόταν χωρίς την έγκριση της Ελλάδας, θα είχε πραγματοποιηθεί εδώ και χρόνια και έτσι όπως ήθελε αυτή η χώρα.
Nevertheless, χωρίς την έγκριση- συναίνεση της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει επισήμως η παγκόσμια αναγνώριση της ονοματοδοσίας, γι αυτό και οι πιέσεις που δεχόμαστε.
Maybe, κάποια κράτη να αναγνωρίζουν την FYROM με το όνομα που θέλει αυτή αλλά μόνο για τις μεταξύ των σχέσεις και τίποτα παραπάνω.
Therefore, the κλειδί της υπόθεσης το κρατά η Ελλάδα, γι αυτό και οι μεγάλες πιέσεις. After all, η χώρα μας, επισήμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει τίποτα από αυτό που επιτάσσει η αλήθεια και μόνο η αλήθεια.
Δεν μπορεί δηλαδή να παρουσιάσει φκιασιδωμένο πρόσωπο εν ονόματι άλλότριων ή άγνωστων ξένων συμφερόντων για να γίνει έτσι αρεστή και υποτακτική σε εντολές!
Το θέμα είναι σοβαρό και δεν επιδέχεται ανοχές, συμβιβασμούς και διπλωματικούς χειρισμούς τέτοιους που την βλάπτουν κατάφορα και ανεπανόρθωτα. Στο κάτω- κάτω είναι εκείνο που λέμε : « για ένα όνομα ζούμε!..». Όνομα πραγματικό όμως .
So, δεν χωρεί εδώ καμιά διαστρέβλωση της ιστορίας.
Στα κράτη της διεθνούς κοινότητας τίθεται ευθέως η ερώτηση που εμπεριέχει την απλή λογική σκέψη, that is,: Εάν αυτό το θέμα αφορούσε τη χώρα τους ολόκληρη ή ένα ιστορικό κομμάτι αυτής, που είναι ενταγμένο στην απόλυτη κυριαρχία της, θα ανεχόταν ξένους παράγοντες να επιβάλλουν μια ονομασία που εκείνοι θα ήθελαν ; Πως λοιπόν θα αντιδρούσαν; Έτσι και η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ αυτό που δικαιούται και υποχρεούται από την ιστορία της.
Ο γειτονικός μας αυτός λαός, της FYROM, θέλει την ησυχία του για αντιμετώπιση τόσων και τόσων προβλημάτων. Θέλει με την Ελλάδα να επικρατεί η φιλία και η αγάπη, όπως μέχρι σήμερα οι συναλλαγές με την κεντρική και δυτική Μακεδονία είναι εξαιρετικές. Προς τι λοιπόν τα πολιτικά προβλήματα και οι διαχωρισμοί;
O πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας της FYROM Γκλιγκόρωφ είχε αναφερθεί στην καταγωγή της πλειονότητας του λαού του, ως Σλάβοι. Άρα αυτό είναι γνωστό στους κατοίκους αυτούς.
Η όλη υπόθεση της ονοματοδοσίας μας αναγκάζει να είμαστε καχύποπτοι για την περαιτέρω εξέλιξη στα Βαλκάνια γενικότερα, γιατί όλα αυτά δεν μπορεί να τελειώνουν εδώ. Μπορεί τώρα να αρχίζουν. Δεν γνωρίζουμε την από εκεί και ύστερα αντίδραση του ίδιου του Ελληνικού λαού και ιδιαίτερα αυτού της Μακεδονίας, στην πλειονότητα του, που δεν επιθυμεί να χαρίσει σε άλλη χώρα αυτό το όνομα, αλλά και αυτού ακόμα του λαού της FYROM. Θα συναινέσoυν εύκολα με τις πολιτικές αποφάσεις; Ποιος ξέρει(!). Ζούμε σε μια ευαίσθητη περιοχή με προβλήματα μεταξύ των λαών ( Albania- Κόσσοβο- Serbia, με δικά τους συμφέροντα και καλά κάνουν και τα διεκδικούν ) και ακόμα, ποικίλα συμφέροντα των μεγάλων. Τίποτα δεν είναι απόλυτο και ξεκάθαρο.
End, επειδή ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, και όχι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση, θα βρεθεί υπόλογος στο λαό του στη συνέχεια, for everything,τι και αν πράξει επί της ονοματοδοσίας, χρειάζεται μια απλή κίνηση αρμοδίως. Η ίδια κίνηση που έγινε και το καλοκαίρι του 2015. Και νομίζουμε ότι υπεύθυνα θα το πράξει. Sure, άλλο το περαστασιακά οικονομικό θέμα, τότε και άλλο το Εθνικό δίκαιο , now.
Εμείς πιστεύουμε ότι ο λαός πρέπει να αποφασίσει σε ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ και όχι οι πολιτικοί των κομμάτων που έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας όμως πίσω τα σημάδια τους.
Είναι φανερό ότι η διαφορά μεταξύ των δύο είναι τεράστια. Ασύγκριτη.
Και κάτι επιπρόσθετα που θέλουμε να τονίσουμε, ιδιαιτέρως: Λένε ότι οι κατέχοντες είναι οι ισχυροί και όχι οι ζητούντες. Γι αυτό και το γνωστό: « Μακάρι οι κατέχοντες!..».
Και οι κατέχοντες, επί του προκειμένου, είναι οι Έλληνες, οι Μακεδόνες.
Δεν παραλείπουμε να υπενθυμίσουμε ό,τι είχε πεί ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας: « Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική».
Του κ.Ιωάννου Ρόνα Φορο-συμβούλου
