Με τη συμμετοχή να ξεπερνά κάθε προσδοκία και να αποτελεί την μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων, ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στην Κοζάνη, στο Δημοτικό Κήπο Κοζάνης. Ο λαός και η νεολαία της πόλης αγκάλιασαν το Φεστιβάλ με μεγάλη συμμετοχή και τις δύο μέρες.
Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Φεστιβάλ δέσποζε η κεντρική έκθεση με θέμα «Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό», βασισμένη στις ομότιτλες μπροσούρες του ΚΣ της ΚΝΕ. Ταυτόχρονα λειτουργούσε και έκθεση αφιερωμένη στα 100 χρόνια ηρωικής δράσης του ΚΚΕ. Οι επισκέπτες του φεστιβάλ ξεναγήθηκαν στις εκθέσεις, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον.
Στο χώρο λειτούργησε, επίσης, έκθεση βιβλίου, όπου εκδηλώθηκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις νέες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Επιπλέον, λειτούργησε και παιδότοπος για τους μικρούς μας φίλους.
Την Παρασκευή 13/9 το πρόγραμμα ξεκίνησε με συζήτηση στο μαθητικό στέκι με θέμα: «Hip Hop: Από το Μπρόνξ του ΄70 στο σήμερα – Καθρέφτης της κοινωνίας που το γέννησε» που κέντρισε το ενδιαφέρον δεκάδων μαθητών.
Στην κεντρική σκηνή παρουσιάστηκε αφιέρωμα στο διεθνές επαναστατικό τραγούδι. εμπνευσμένο από τα 100χρονα από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπου ερμηνεύτηκαν τραγούδια σταθμοί του εργατικού κινήματος από όλο τον κόσμο.
Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με μεγάλη συναυλία με την Ρίτα Αντωνοπούλου η οποία τραγούδησε δικές της επιτυχίες, αλλά και μια σειρά από πολιτικά τραγούδια, κλείνοντας έτσι με τον ωραιότερο τρόπο μια πολύ όμορφη βραδιά.
Το Σάββατο 14/9 το πρόγραμμα άνοιξε με συναυλία από την Κωνσταντίνα Τεντόγλου και τον Μάκη Καβούκα, με τραγούδια από τον πρώτο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.
Το μουσικό πρόγραμμα συνεχίστηκε με συναυλία από τους «Υπεραστικούς», οι οποίοι ξεσήκωσαν το κοινό με το πολιτικό τους τραγούδι.
Ακολούθησε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών με ομιλιτή τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ο οποίος μεταξύ άλλων επισήμανε:
«…Για άλλη μια χρονιά είμαστε εδώ, στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Είμαστε εδώ κόντρα στο ρεύμα. Συνεχίζοντας την αγωνιστική, μαχητική, ασυμβίβαστη, πολιτική, πολιτιστική παράδοση, κοντά μισό αιώνα, που δημιούργησε το Φεστιβάλ.
Ανανεώνουμε κάθε χρονιά αυτό το συναπάντημα, χαράσσοντας νέους αγωνιστικούς και ελπιδοφόρους δρόμους, αναδεικνύοντας τις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, ενάντια στον ατομισμό, ενάντια στο «ο θάνατος σου, η ζωή μου».
Το Φεστιβάλ, «ρίχνει κόκκινο στη νύχτα», φωτίζει το δρόμο του αγώνα, το δρόμο της πάλης, για να μπορέσει η εργατική τάξη να κατακτήσει και να ζήσει σε μια κοινωνία που θα μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες της.
Το Φεστιβάλ είναι καινοτόμο, γιατί μέσα απ’ αυτό δίνεται κάθε χρόνο η δυνατότητα να αποδείξει ότι οι αξίες και τα ιδανικά, η πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σοσιαλιστική –κομμουνιστική παραμένουν επίκαιρα και ζωντανά.
Από Φεστιβάλ σε Φεστιβάλ κάθε χρόνο, κορυφώνεται μια ολόκληρη δραστηριότητα του Κόμματος και της ΚΝΕ, που έχει προηγηθεί. Συναντιόνται διαφορετικές γενιές αγωνιστών, παίρνουν δύναμη και αισιοδοξία για να συνεχίσουν με μεγαλύτερο πείσμα και ορμή το δύσκολο αλλά όμορφο δρόμο του αγώνα…»
«…Φέτος το Φεστιβάλ, πραγματοποιείται δύο μήνες μετά τις εκλογικές μάχες, που έδωσαν παλικαρίσια το Κόμμα και η ΚΝΕ, οι φίλοι και οι συνεργαζόμενοι.
Αυτός ο αγώνας δόθηκε απέναντι σε ένα αντιλαϊκό δίπολο, σε εκβιαστικά διλήμματα, με ισχυρό το στοιχείο της λογικής του εφικτού, των νέων αυταπατών, της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού. Εδωσε «φως» και έδειξε το δρόμο της ελπίδας και της προοπτικής. Αναχαίτισε, σε ένα βαθμό, την ψεύτικη προπαγάνδα ότι η λύση βρίσκεται μέσα στο σύστημα. Ηταν καθοριστικός για τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα, άφησε τις δικές του παρακαταθήκες για τους αγώνες του αύριο. Αφησε αποτελέσματα που δεν φαίνονται με πρώτη ματιά. Υπήρξε ανανέωση της συσπείρωσης με νέους αγωνιστές ριζοσπάστες, που συμπορεύτηκαν και ενίσχυσαν το ΚΚΕ.
Αναδείχθηκαν εκατοντάδες νέοι κομμουνιστές, αγωνιστές στα Όργανα Τοπικής και Περιφερειακής διοίκησης. Η φωνή του ΚΚΕ, το μήνυμα «ότι υπάρχει άλλος δρόμος» έφτασε σε χιλιάδες εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στα χωριά.
Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά είπε την αλήθεια στο λαό. Ότι «οι λεγόμενες» από τα πάνω λύσεις, η αστική διαχείριση, η κυβερνητική αστική διαχείριση κάθε μορφής, με τη συμμετοχή ή όχι του ΚΚ, δεν έχουν κανένα περιθώριο φιλολαϊκής πολιτικής για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα.
Αυτός ο σπόρος, της αντίστασης, της ρήξης, της ανατροπής, δεν πάει χαμένος. Πατάμε σ’ αυτό που πετύχαμε και συνεχίζουμε, χωρίς να μας πτοούν οι δυσκολίες. Δεν υποχωρούμε από το δρόμο που χαράξαμε. Γιατί γνωρίζουμε, όχι μόνο ότι το δίκιο είναι με το μέρος της τάξης μας, του εργαζόμενου λαού, αλλά πάνω από όλα ξέρουμε ότι ο δρόμος πάλης που χαράξαμε είναι σωστός. Γιατί πολύ νωρίς επιβεβαιώθηκε αυτό που τονίσαμε με κόστος από το 2012-2015 ότι τις αυταπάτες θα διαδεχθεί νέο κύμα απογοήτευσης. Γιατί μόνο με αυτή την πολιτική που δε συμβιβάζεται και δεν υποκύπτει στις σειρήνες της συμμετοχής στην αστική διαχείριση, υπηρετούμε το στόχο, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, υπηρετεί την πάλη για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό. Μόνο μ΄ αυτή την πολιτική μπορούμε να δίνουμε αποτελεσματικά τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.
Αυτή η συνεπής επαναστατική πολιτική και η συνεπής προώθηση από το Κόμμα καθημερινά μέσα στη δράση, ασκεί επίδραση, επιρροή στο κίνημα, στις λαϊκές μάζες. Χωρίς αυτή την πολιτική τα σκοτάδια του συντηρητισμού θα ήταν πιο πυκνά.
Δεν μας πτοούν οι δυσκολίες, γιατί γνωρίζουμε ότι ο δρόμος της πάλης που προτείνουμε δεν έχει καμία σχέση, ούτε συγκρίνεται με τις διαχειριστικές πολιτικές των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων. Γιατί τα κριτήρια μας για την πρόοδο της ταξικής πάλης δεν είναι κοινοβουλευτικά. Αυτό δε σημαίνει ότι υποτιμάμε την ενίσχυση της εκλογικής επιρροής του Κόμματος, γι’ αυτό άλλωστε δίνουμε κάθε φορά με πείσμα και με όλες μας τις δυνάμεις την εκλογική μάχη. Όμως ξέρουμε, ότι σ’ αυτές τις συνθήκες το σύστημα με χιλιάδες νήματα κρατάει το λαό χειραγωγημένο. Ξέρουμε ότι όσο το κίνημα είναι σε υποχώρηση, όσο βαραίνουν οι συνέπειες της αντεπανάστασης, η πραγματική επιρροή και το κύρος του Κόμματος, δε θα ταυτίζεται με την κοινοβουλευτική ψήφο.
Αυτό δε σημαίνει ότι σταυρώνουμε τα χέρια. Το Κόμμα έχει μακρά και πολύτιμη παράδοση. Άντεξε και αντέχει σε όλες τις δύσκολες συνθήκες, γιατί το κύρος και η εμβέλεια βασίζονται στο κατά πόσο με συνέπεια αναπτύσσει το πρωτοπόρο ρόλο του, ως δύναμη εργατική, ως δύναμη λαϊκής συσπείρωσης, δύναμη κοινωνικής ανατροπής. Γι’ αυτό βρίσκεται μπροστά και μαχητικά στην πάλη για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, για την απελευθέρωση των εργαζόμενων από το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς.
Αυτό το δρόμο πρέπει απαρέγκλιτα να συνεχίσουμε, με στόχο την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και να μπουν πιο ισχυρές βάσεις για την κοινωνική συμμαχία. Γιατί στον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό, έχουν κοινό συμφέρον να συμμαχήσουν μαζί με τους εργάτες, ο φτωχός αγρότης, ο μικρός αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας. Γιατί αυτός ο δρόμος θα φέρει αποτελέσματα στην καθημερινή πάλη.
Γιατί έτσι μπορεί ο λαός να αποκτήσει εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Να παλέψει για την ανατροπή, για άλλη προοπτική, για άλλη εξουσία, εργατική…»
Το πρόγραμμα έκλεισε με μεγάλη συναυλία με τη Μελίνα Κανά, η οποία ξεσήκωσε το κοινό της δίνοντας έτσι το πιο ταιριαστό κλείσιμο στις διήμερες εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ.
