29 Μαΐου 1985, γήπεδο «Χέιζελ», Βρυξέλλες. Πριν από την έναρξη του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα σε Γιουβέντους και Λίβερπουλ, ο απολογισμός των επεισοδίων είναι θλιβερός: 39 νεκροί, κυρίως Ιταλοί (από την κατάρρευση ενός τοίχου στην κερκίδα) και 600 τραυματίες. Κατόπιν η UEFA απέκλεισε τις αγγλικές ομάδες (τις ξαναδέχτηκε τελικά το 1990 – και τη Λίβερπουλ το 1991) και το παράδοξο είναι ότι ο τελικός διεξήχθη κανονικά ώστε «να αποφευχθεί περαιτέρω βία» (αν είναι δυνατόν…), με τη Γιούβε να επικρατεί 1-0 χάρη σε γκολ του Πλατινί με (ανύπαρκτο) πέναλτι… Ακολούθησε το «Χίλσμπορο» το 1989 οπότε το οπαδικό κίνημα και κυρίως οι φίλοι της Λίβερπουλ είχαν, πια, στοχοποιηθεί από τη θατσερική κυβέρνηση.
Άλλωστε για τη Μάργκαρετ Θάτσερ και την πολιτική της πορεία, όσα και να γράψεις, λίγα είναι, στο σημερινό άρθρο πάντως καταπιάστηκα με όλα: συνδικάτα, απεργίες, ανθρακωρύχοι, νησιά Φώκλαντ, οικονομία.
Στο «Χίλσμπορο» όμως την ευθύνη, αποδεδειγμένα, είχε ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης που επέτρεψε την είσοδο σε 2.000 φιλάθλους της Λίβερπουλ με καθυστέρηση (είχαν όλοι εισιτήρια αλλά καθυστερήσει να φτάσουν στις θέσεις τους, ένεκα των πολλών, διαδοχικών, ελέγχων). Η δικαίωση για τους 96 νεκρούς ήρθε μόλις προ ολίγου καιρό αν και είναι κοινό μυστικό ότι οι οπαδοί δεν είχαν ευθύνη. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Τυχαία νομίζετε οι οπαδοί της Λίβερπουλ και της Έβερτον θυμούνται, ετησίως, μαζί το συμβάν; Δεν είναι πάντα τόσο ντέρμπι όταν το βλέπετε στο πρόγραμμα του οπαπ κουπονι…
Απόρροια του «Χέιζελ» ήταν η τιμωρία των αγγλικών ομάδων από την UEFA με τη συναίνεση της κυβέρνησης Θάτσερ (και όχι το αντίθετο), συνέπεια του «Χίλσμπορο» τα μέτρα (κάρτες φιλάθλου, απαγόρευση πώλησης αλκοόλ, κάμερες παντού κλπ.) που νίκησαν τον χουλιγκανισμό εντός γηπέδων και έφεραν άκρως τηλεοπτικούς αγώνες (και εμπορικούς για το πάμε στοίχημα live).
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως η Θάτσερ έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την εξέλιξη του αγγλικού ποδοσφαίρου, σε αυτό που είναι σήμερα: μια παγκόσμια δύναμη. Η πολιτική βούληση υπήρξε επί των ημερών της και δεν προσπάθησε να προστατεύσει τις ομάδες από την ποινή που ίσως και να τους αναλογούσε. Οι επικριτές κατηγορούσαν τη Θάτσερ όταν δεν ενδιαφέρθηκε τόσο για την εξάλειψη της βίας, όσο το να δαιμονοποιήσει το ποδόσφαιρο και τους οπαδούς, θεωρώντας τους ως πολίτες κατώτερης κατηγορίες και, το άθλημα, ως «μόλυνση» για την κοινωνία. Ισως και να έχουν δίκιο. Από την άλλη όμως τα μέτρα άνοιξαν επί της ουσίας τις πόρτες στον τηλεοπτικό κολοσσό του Sky για τα ηγεμονικά συμβόλαια των ομάδων από το 1992 κι έπειτα. Και τη γέννηση της Premier League, η οποία με τα χρόνια γιγαντώθηκε.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο και τα προγνωστικά του Νίκου Μποζιονέλου στο Foxbet.gr
