Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ άγχους και στρες.
Και οι δύο είναι συναισθηματικές αποκρίσεις, αλλά το στρες προκαλείται συνήθως από εξωτερικό παράγοντα. Ο παράγοντας μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμος, όπως μια προθεσμία εργασίας ή μακροπρόθεσμος, όπως οι χρόνιες ασθένειες.
Τα άτομα που πάσχουν από στρες έχουν ψυχικά και σωματικά συμπτώματα, όπως ευερεθιστότητα, θυμό, κόπωση, μυϊκούς πόνους, πεπτικά προβλήματα και δυσκολία στον ύπνο.
Το άγχος από την άλλη πλευρά, ορίζεται από επίμονες, υπερβολικές ανησυχίες που δεν εξαφανίζονται ακόμα και όταν δεν υπάρχει στρεσογόνος παράγοντας. Το άγχος οδηγεί σε ένα σχεδόν πανομοιότυπο σύνολο συμπτωμάτων όπως το στρες: αϋπνία, δυσκολία συγκέντρωσης, κόπωση και ευερεθιστότητα.
Τόσο το ήπιο άγχος όσο και το ήπιο στρες ανταποκρίνονται καλά σε παρόμοιους μηχανισμούς αντιμετώπισης. Η σωματική δραστηριότητα, μια θρεπτική και ποικίλη διατροφή και ο ποιοτικός ύπνος είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης, αλλά υπάρχουν και άλλοι μηχανισμοί αντιμετώπισης.
Εάν το άγχος ή το στρες δεν ανταποκρίνονται στις τεχνικές διαχείρισης ή εάν αισθάνεστε ότι επηρεάζουν την καθημερινή λειτουργία ή τη διάθεσή σας, σκεφτείτε να μιλήσετε με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε τι βιώνετε και να σας παρέχει επιπλέον εργαλεία αντιμετώπισης.
Για παράδειγμα, ένας ψυχολόγος μπορεί να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε εάν έχετε μια διαταραχή άγχους. Οι διαταραχές άγχους διαφέρουν από τα βραχυπρόθεσμα αισθήματα στρες στη σοβαρότητα και τη διάρκεια ζωής.
Η αγχώδης διαταραχή συνήθως παραμένει επί μήνες και επηρεάζει αρνητικά τη διάθεση και τη λειτουργία. Μερικές αγχώδεις διαταραχές, όπως η αγοραφοβία (φόβος δημόσιων ή ανοιχτών χώρων), μπορεί να κάνουν το άτομο να αποφεύγει ευχάριστες δραστηριότητες ή να δυσκολέψουν τη διατήρηση μιας εργασίας.
Οι διαταραχές άγχους είναι αρκετά συχνές. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, το 19% των Αμερικανών ηλικίας άνω των 18 ετών είχε μια διαταραχή άγχους κατά το παρελθόν και το 31% των Αμερικανών θα βιώσει μια διαταραχή άγχους κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Μία από τις πιο κοινές διαταραχές άγχους είναι η γενικευμένη διαταραχή άγχους, η οποία επηρεάζει περίπου το 3% των ενηλίκων κάθε χρόνο. Για να διαγνώσει αυτή την κατάσταση, ο κλινικός γιατρός θα αναζητήσει συμπτώματα όπως η υπερβολική και δύσκολη αντιμετώπιση των ανησυχιών που συμβαίνουν τις περισσότερες ημέρες.
Ένας άλλος τύπος διαταραχής άγχους είναι η διαταραχή πανικού, η οποία χαρακτηρίζεται από ξαφνικές κρίσεις άγχους που μπορεί να κάνουν ένα άτομο να ιδρώνει, να ζαλίζεται και να αναπνέει με δυσκολία.
Το άγχος μπορεί επίσης να εκδηλωθεί με τη μορφή συγκεκριμένων φοβιών (όπως ο φόβος της πτήσης) ή ως κοινωνικό άγχος, το οποίο χαρακτηρίζεται από φόβο κοινωνικών καταστάσεων.
Οι διαταραχές άγχους μπορούν να αντιμετωπιστούν με ψυχοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή ή συνδυασμό των δύο.
Μία από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες θεραπευτικές προσεγγίσεις είναι η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, η οποία επικεντρώνεται στην αλλαγή των δυσπροσαρμοστικών μοντέλων σκέψης που σχετίζονται με το άγχος.
Μια άλλη πιθανή θεραπεία είναι η θεραπεία έκθεσης, η οποία περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των αγχωτικών καταστάσεων με έναν ελεγχόμενο τρόπο, προκειμένου να σπάσει ο κύκλος του φόβου.
Πηγή:jenny.gr
