Στην πολιτική μιλάμε συχνά για τα πολιτικά απολιθώματα.
Πολλοί χαρακτηρίζουν έτσι, όποιον ασχολείται πολλά χρόνια με την πολιτική. Θα έδινα μια διαφορετική ερμηνεία.
Πολιτικό απολίθωμα, θα χαρακτήριζα αυτόν που διατηρεί τις ίδιες, εδώ και πολλά χρόνια, πολιτικές απόψεις, και που αρνείται να τις αναθεωρήσει, αγνοώντας πεισματικά τα μηνύματα των καιρών.
Όταν λέω «αναθεωρεί», δεν εννοώ ότι πρέπει να κάνει στροφή 180 μοιρών.
Το πολιτικό απολίθωμα εθελοτυφλεί, διώκει όποιον πιστεύει το αντίθετο. Πρέπει, για αυτόν, να παραμείνουμε στο παρελθόν.
Το πολιτικό απολίθωμα εμμένει να παραμένει στα πολιτικά πράγματα, αν και η μέχρι τώρα ενασχόληση του με τα κοινά, αποδεικνύει ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Μάλλον ζημιά θα κάνει.
Κάποιοι θέλουν να διατηρηθούν τα απολιθώματα. Μήπως φταίμε και εμείς οι ψηφοφόροι που δεν στέλνουμε τα απολιθώματα εκεί που τους αξίζει; Στην αποθήκη ενός μουσείου;
Απολίθωμα δεν είναι υποχρεωτικά ένας πολιτικός μεγάλης ηλικίας. Μπορεί ένας νεαρός να είναι έτη φωτός πίσω, στον τρόπο σκέψης του, από έναν υπερήλικα. Ας μην το ξεχνάμε και αυτό.
Μερικοί παρεξήγησαν και την έννοια «νέοι άνθρωποι στην πολιτική». Δεν εννοούμε στην ηλικία, αλλά στις απόψεις.
Υπάρχουν νεαροί υποψήφιοι που ταυτίζονται σε ελάχιστο χρόνο με το παλιό. Δεν εννοούμε τους επιγόνους.
Εμείς έχουμε την υποχρέωση να διαχωρίσουμε «την ήρα από το στάρι».
Και οι ψηφοφόροι έχουμε την ευθύνη μας. Στους μικρούς δήμους, στις κοινότητες, αντί να ειρωνευόμαστε τους επικεφαλείς των πολιτικών συνδυασμών, μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή και να σκεφτούμε, τι περιθώριο τους δώσαμε;
Δεν θα ξεχάσω ότι κάποιος υποψήφιος μου είχε πει, πως όταν κάποια στιγμή ρώτησε κάποιον «Γιατί δεν με ψήφισες;», αυτός του απάντησε «Μα δεν με επισκέφτηκες για να μου το ζητήσεις;».
Προφανώς για να εξασφαλίσει και ο ψηφοφόρος το ρουσφετάκι του.
Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας λοιπόν!
ΛΑΖΑΡΟΣ Γ. ΚΩΤΣΙΚΑΣ
Πολιτικός Μηχανικός, PhD
