Ο σύγχρονος άνθρωπος στοιβάζεται στις μεγαλουπόλεις.
Ζει,grows up,μορφώνεται,εργάζεται,καταναλώνει,πεθαίνει.Καταντάει δυστυχώς ένα νούμερο, αποπροσωποποιείται. Δουλεύει ώρες αμέτρητες, χωρίς προσωπική και οικογενειακή ζωή, χωρίς πραγματικά ενδιαφέροντα και χωρίς σκέψη. Target:η εύκολη ζωή, η καλοπέραση.
Το σημαντικότερο είναι πως αφού κάθε πληροφορία ελέγχεται –όπως και η σκέψη-το μυαλό μας είναι σε καραντίνα. Το κοκτέιλ της κοινωνικής, πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης εμπλουτίζεται με πολιτικοστρατιωτικές κρίσεις και οικονομικές τρικυμίες και έτσι η ασύμμετρη απειλή ολοκληρώνει την καταστροφή στον ξεκάθαρο, ένα και μοναδικό στόχο, τον άνθρωπο.
Στην Ελλάδα η κωμικοτραγική κατάσταση προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Ο νεοέλληνας τη μια μέρα βρίσκεται στα σύνορα γεμάτος λιονταρίσια αυτοπεποίθηση ,την άλλη νιώθει φρικτά κυνηγημένος από τις συστάσεις της Δημόσιας Υγείας. Την μια απολαμβάνει πολύ κρασί, πολλή θάλασσα και …το αίσθημα και από την άλλη κατακρίνει την άσωτη ζωή πίσω από το ασφαλές οχυρό του πληκτρολογίου…
Μέσα στην αναμπουμπούλα ξεπροβάλλουν χαρούμενοι στα ΜΜΕ κορδονάτοι ξερόλες πολιτικοί, ατσαλάκωτοι celebrities και βγαλμένοι από την ναφθαλίνη άσιμοι που χωρίς περιορισμούς διαμορφώνουν απόψεις!
Η κρίση του κορονοϊού έφερε καταστάσεις πρωτόγνωρες: Χρόνια ολόκληρα τα σύνορά μας διάτρητα, τώρα τα έκλεισαν ,says, οι γείτονές μας!
Μια οικονομική συμβουλή είναι να τοποθετήσουμε μερικούς από εμάς στον Έβρο, να φτύνουμε και να βήχουμε. Ούτε δακρυγόνα, ούτε αγκαθωτά σύρματα και τείχη…
‘’Μένουμε σπίτι’’, λέει το σλόγκαν που περισσότερο ως bullying το ακούνε μερικοί. Δεν γράφω για τους άστεγους μόνο αλλά και γι αυτούς που χρωστάνε το κεραμίδι τους στην τράπεζα…
Σχετικά με τις ενδοοικογενειακές σχέσεις η κατάρα του κορονοϊού μας έφερε πιο κοντά… -Είμαι περίεργος να δω αν σε εννέα μήνες ο πληθυσμός της Ελλάδας μας –όπως και κάθε αναπτυγμένης χώρας -θα ανανεωθεί. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να έχουμε κι εμείς οι δάσκαλοι παιδιά στο σχολείο.
Τις προάλλες συνάντησα τον μικρό Μάριο ,μαθητή της Γ΄τάξης στο δρόμο εξοπλισμένο με μάσκα, gloves,κτλ .Μου εξέφρασε την απέραντη χαρά του για το κλείσιμο των σχολείων ,αλλά και μια περίεργη ευχή:
-Μακάρι να γινόμουν αρκούδα, να έμπαινα σε χειμερία νάρκη και να ξυπνούσα με το άνοιγμα των σχολείων.Όλη μέρα σπίτι, food ,χωρίς φίλους στην αλάνα. Arrives!Βαρέθηκα!
Του εξήγησα πως πρέπει να ακούει υπομονετικά τις συμβουλές των μεγάλων και πως η ευχή του ποτέ δεν θα πιάσει ,γιατί αρκούδα δεν πρόκειται να γίνει, αφού στο ολοήμερο τμήμα ποτέ δεν τρώει όλο το φαγητό του…
Ας μείνουμε ψύχραιμοι ,Well, σε αυτή την δύσκολη περίοδο. Χρειάζεται ωριμότητα, responsibility, αλληλεγγύη και περισυλλογή. Δεν σκεφτόμαστε μόνο το δικό μας καλό. Ανεβαίνουμε όλοι το Γολγοθά, ψυχή τε κε σώματι. Μπροστά μας είναι η Ανάσταση. Πίστη, ελπίδα και γνώση απαιτείται πάνω από όλα .
Θα δοκιμαστούμε σήμερα, θα βγούμε κερδισμένοι αύριο! Παντού!
ΡΟΒΥΘΑΚΗΣ ΤΑΣΟΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ (ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΙΔΕΩΝ ΜΟΝΟ).
