Όλες οι κινηματογραφικές προβολές του 7ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοζάνης
Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018, 19:00, Βαλταδώρειο Γυμνάσιο
«Το Παγόβουνο», 2018, Ελλάδα, Μάνος Παπαδάκης
(προλογίζει και συζητά ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτιδες του)
«Το Παγόβουνο» είναι ένα ντοκιμαντέρ της ανεξάρτητης ομάδας παραγωγής DOCLABgr, το οποίο εμβαθύνει στην κυρίαρχη κουλτούρα που προωθεί και δικαιολογεί την έμφυλη βία. Εστιάζοντας στο θύτη και στον αρρωστημένο μισογυνισμό που οδηγεί στην καταπίεση και στη δολοφονία γυναικών, αναζητά απαντήσεις για τον ρόλο που έχουν παίξει η θρησκεία, η οικογένεια ή ακόμη και το σχολείο στη διαμόρφωσή του.
Φορείς, σωματεία, οργανώσεις ενώνονται και βγάζουν στο προσκήνιο τον θύτη, τον άνδρα, την ηγεμονική φιγούρα της ανωτερότητας και του αρρωστημένου μισογυνισμού που οδηγεί στην καταπίεση και, κάποιες φορές, στη δολοφονία γυναικών κάθε κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου.
«Το Παγόβουνο» είναι βασισμένο στην ιδέα των Μαρία Σαράντη και Πηνελόπη Σεδίκου, ενώ σκηνοθετεί ο Μάνος Παπαδάκης («Μια Τρύπα στο Νερό», «Απαλλοτρίωση»). Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται μέλη από το «Καταφύγιο Γυναίκας», το «Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας», τη φεμινιστική συλλογικότητα «Το Μωβ», καθώς και η Πρόεδρος της Επιτροπής Φύλου και Ισότητας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τα γυρίσματα έχουν γίνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Την ίδια ημέρα θα προβληθούν με ελληνικούς υπότιτλους:
• Η πλήρης συνέντευξη, στο Μωβ, της Ισραηλινής ακτιβίστριας Σαχάρ Βαρντί, μαζί με πλάνα του Μωβ από τη διαδήλωση στα σύνορα με τη Γάζα στις 31/03/2018 που διοργάνωσε η «Συμμαχία Γυναικών για την Ειρήνη».
• Η πλήρης συνέντευξη, στο Μωβ, του Παλαιστίνιου ακτιβιστή Μπασέμ Ταμίμι, πατέρα της φυλακισμένης 17χρονης ακτιβίστριας Αχέντ Ταμίμι, μαζί με πλάνα του Μωβ από την επίθεση του ισραηλινού στρατού κατοχής στο χωριό Νάμπι Σάλεχ, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη, 6/4/2018.
Σάββατο 30 Ιουνίου 2018, 19:00, Βαλταδώρειο Γυμνάσιο
«ISIS BRIDE», 2017, Ελλάδα, Morteza Jafari
(προλογίζει και συζητά ο σκηνοθέτης)
Ελληνικής παραγωγής ταινία που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα και η δράση της ενορχηστρώνεται υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ιρανού Morteza Jafari, παραπέμποντας αρκετά και σε ένα βιογραφικών συνδηλώσεων ντοκιμαντέρ.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Θεσσαλονίκη, με το πρώην στρατόπεδο του Παύλου Μελά να παίρνει την όψη ενός διάστικτου από τα πυρά κέντρου ελέγχου του Ισλαμικού Κράτους. Μέσα από ένα συγκλονιστικό θέαμα, το κοινό ενσκήπτει με ευαισθησία πάνω από την φυσιογνωμία της Amaneh (Αμινέ) η οποία ύστερα από ένα μακρύ διάστημα εγκλεισμού της στα κρατητήρια των τζιχαντιστών κατορθώνει να αποδράσει. Σε ένα μέρος όπου η ανθρώπινη υπόσταση και η αξιοπρέπεια έχουν τον τελευταίο λόγο, τα βασανιστήρια, τα ραπίσματα και η σεξουαλική κακοποίηση ζωντανεύουν έναν εφιάλτη δίχως τέλος.
Η νεαρή κοπέλα έπειτα από αλλεπάλληλες πράξεις βιασμού, μένει έγκυος. Επιστρέφοντας στο πατρικό της, εξαιτίας της κυοφορίας αυτής γίνεται αποδέκτης της απόρριψης και της περιφρόνησης του πατέρα της στου οποίου τα μάτια η ίδια καταδεικνύεται ως ένα εν ζωή όνειδος. Χάρη στη συμβολή της μητέρας της, η Amaneh αποπειράται να διαφύγει προς την Ελλάδα όπου μετά από μία επικίνδυνη διαδρομή θα φέρει στον κόσμο το παιδί της. Το ISIS Bride συνιστά μία ωμή περιπέτεια επιβίωσης με αμιγώς ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό η οποία μιλάει για τα δεινά ενός λαού που σπαράσσεται από τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις των φονταμενταλιστικών στοιχείων της περιοχής, με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να αποβαίνει κυριολεκτικά σε ανώτατο σκοπό και την ανάγκη αφύπνισης της διεθνούς κοινότητας να ξεπροβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ.
Κυριακή 01 Ιουλίου 2018, 19:00, Βαλταδώρειο Γυμνάσιο
«Σώζοντας ζωές – El Sistema», 2011-2012, Ελλάδα, Γιώργος Αυγερόπουλου
(Με τη στήριξη της ΕΛΜΕ Κοζάνης, προλογίζει ο σκηνοθέτης)
Το ντοκιμαντέρ, αφηγείται την πρωτοβουλία του καθηγητή μουσικής και οικονομολόγου Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου από τη Βενεζουέλα, ο οποίος το 1975 αποφάσισε να «σώσει» όσα περισσότερα παιδιά μπορούσε από τη φτώχεια και την εγκληματικότητα, εισάγοντάς τα στην κλασσική μουσική και κάνοντάς τα μέλη μιας συμφωνικής ορχήστρας.
«Τίποτα σαν την πρώτη πρόβα», αναπολεί ο μαέστρος Αμπρέου, 76 ετών σήμερα. «Είναι η στιγμή που θυμάμαι με μεγαλύτερο πάθος. Τα υπόλοιπα ήταν μια μεγάλη καθημερινή συγκίνηση».
Σ’ εκείνη την πρώτη πρόβα ήρθαν μόλις 11 παιδιά. Όμως ο σπόρος είχε πέσει ήδη στο χώμα, γεννώντας αυτό που θα έμενε παγκοσμίως γνωστό ως «El Sistema» (Το Σύστημα). Ένα όργανο Παιδείας, αλλά και ταυτόχρονα ένα όπλο κατά της φτώχειας. Ένα εργαλείο κοινωνικής αλλαγής. Μια απόπειρα να αλλάξει ο κόσμος μέσω της μουσικής!
Τέσσερις δεκαετίες μετά έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Βενεζουέλα και οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας έχουν στηρίξει το πρόγραμμα. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος έγραψε το σενάριο, έκανε την επιτόπια έρευνα και υπογράφει τη σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ.
