Τη νύχτα της 24ης Μαρτίου 1944, συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Γυμνάσιο Θηλέων της πόλης (γνωστό ως “σπίτι του Βαλαλά”), ο Εβραϊκός πληθυσμός της Καστοριάς.
Τρεις ημέρες μετά, μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί ακολούθησε το ταξίδι, χωρίς επιστροφή, για την Πολωνία.
Χίλια περίπου χρόνια παρουσίας της δραστήριας και ανθηρής κοινότητας σβήστηκαν, ξαφνικά, με τον πλέον άγριο τρόπο.
Έμποροι και τεχνίτες, στην πλειοψηφία τους, οι Εβραίοι της Καστοριάς, συμβίωναν πάντοτε αρμονικά με τους Χριστιανούς της πόλης. Οι περισσότεροι ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή Τσαρσί”. Διατηρούσαν, κυρίως, καταστήματα υφασμάτων, υαλικών και νεωτερισμών.
Οι τελευταίες στιγμές τους ήταν δραματικές. 1000, περίπου, Εβραίοι έφυγαν για πάντα από την Καστοριά. Πάνω από το 96% της κοινότητας εξοντώθηκε.
Ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν και κατάφεραν να γυρίσουν, ενώ οι περισσότεροι δεν άντεξαν το βάρος των αναμνήσεων κι έφυγαν για άλλες εβραϊκές κοινότητες.
