Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.κ. Προκόπης Παυλόπουλος παρευρέθηκε, ως επίσημος προσκαλεσμένος του δήμου Βοϊου, προχθές στις 4/11/2017, στις εορταστικές εκδηλώσεις των 105ων ελευθερίων της Σιάτιστας από τον Τούρκικο ζυγό και μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε στους ήρωες των απελευθερωτικών αγώνων της Σιάτιστας και στον ένδοξο Μακεδονικό αγώνα, για να γίνουν κατανοητές οι θέσεις της Ελλάδας όχι μόνο προς τους βόρειους γείτονες, αλλά προφανώς και προς την Διεθνή Κοινότητα, περί μη αμφισβήτησης από κανέναν του status guo των συνόρων μας.
Έτσι, επανέλαβε τα λόγια του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή:
« Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ».
Με αφορμή τα παραπάνω, αναδημοσιεύουμε και πάλι το παρακάτω άρθρο μας, σχετικό με ιστορικά γεγονότα της Μακεδονίας, όπως έχουν καταγραφεί.
Στην ιστορία, κατά καιρούς, φαίνεται ότι πολλοί λαοί, είτε οργανωμένοι είτε ως νομάδες, στράφηκαν στην Ελλάδα, προσωρινά μεν (!) αλλά άφησαν τα σημάδια τους.
Η Μακεδονία, ιδιαίτερα, πέρασε πολλές περιπέτειες ως σήμερα από τέτοιους κατακτητές για πολλούς και διαφόρους λόγους της εποχής των, όπως Ρωμαίοι, Φράγκοι, Γότθοι, Τούρκοι και τόσοι άλλοι .
Οι Σλαύοι, που από τα βόρεια που ξεκίνησαν κατέληξαν στα δικά μας βόρεια σύνορά, του σημερινού Ελληνικού κράτους. Για κάποιους αιώνες επηρέασαν τη βόρεια Ελλάδα και αρκετά τη Δυτ. Μακεδονία.
Οι Σλαύοι αυτοί , κοινώς σκλάβοι των Ούννων, από βορειότερα που κατοικούσαν, μετακινήθηκαν νότια, για εξεύρεση γης .
Τέτοιες ομάδες Σλαύων είχαν εγκατασταθεί μάλιστα προσωρινά και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας και όχι μόνο της Δυτικής (Σέρβια) από το 590-640 μ.Χ.
Έτσι άρχισε μια κάποια μεταβολή της Εθνολογικής, θα λέγαμε, σύστασης του πληθυσμού.
Αυτούς τους Σλαύους και τις ομάδες των τους είχαν ονομάσει οι Βυζαντινοί «Σκλαβινιές». Στη συνέχεια, αυτοί εκχριστιανίσθηκαν, οπότε συγκαταλέγονταν πλέον στο Βυζάντιο. Και το σπουδαίο από την ιστορία αυτή είναι ότι είχαν εξελληνισθεί κιόλας ως τον 9ο αιώνα μ.Χ.
Ακόμα και οι Βούλγαροι έδρασαν κατά το 1000 μ.Χ, επί των Βυζαντινών χρόνων, ώσπου ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος τους απέπεμψε και ελευθερώθηκαν περιοχές της αυτοκρατορίας.
Το 1900 μ.Χ στην περιοχή μας εδώ , οι Βούλγαροι υποστηριζόμενοι από τους Τούρκους, οργίαζαν σε βάρος των Μακεδόνων (Μακεδονικός αγών).
Κατά τα Βυζαντινά δε χρόνια έγιναν και κάποιες άλλες, λίγες όμως, εγκαταστάσεις, όπως από Βαρδαριώτες Τούρκους στον κάμπο των Γιαννιτσών, το 1000 μ.Χ .
Ακόμα, στην Αριδαία και τη Θες/κη βλέπουμε Μονοφυσίτες Αρμένιους που έγιναν Ορθόδοξοι και κατέστησαν ένα με τους Σλαύους.
Οι Οθωμανοί κατακτητές μετέφεραν δικούς τους πληθυσμούς στην περιοχή και προέβησαν και σε εξισλαμισμό πολλών Χριστιανών. Γι αυτό έγιναν τότε μετακινήσεις πληθυσμών προς τη Δυτ. Μακεδονία ( Κλεισούρα, Γαλατινή, Βλάστη, Βογατσικό) για να διατηρήσουν οι άνθρωποι την Εθνική τους συνείδηση επειδή υπήρχε φόβος απώλειας της εξ αιτίας τέτοιων γεγονότων. ( Βακαλόπουλος).
Εδώ και δεκάδες χρόνια δημιουργήθηκε θέμα σκοπιμότητας προκειμένου οι κατοικούντες βόρεια της Κεντροδυτικής Μακεδονίας γείτονες μας, Σκοπιανοί, να διεκδικούν εντελώς απαράδεκτα και αδικαιολόγητα την ονομασία, σκοπιμότητας, δημιουργηθέντος, μετά την διάλυση του ομόσπονδου κράτους της Γιουγκοσλαβίας, που ο Τίτο είχε ιδρύσει, του νέου κρατιδίου τους το οποίο να θυμίζει το ένδοξο κράτος των Μακεδόνων.
Τον 17ο μ.Χ αιώνα, γυρίζοντας λίγο πίσω, Βούλγαροι εργάτες κατήλθαν στη Μακεδονία για φθηνή εργασία στα υπάρχοντα τσιφλίκια. Η συνεχής αυτή ροή των Βουλγάρων στη Μακεδονία επηρέασαν αισθητά και τότε την Εθνολογική σύνθεση αυτής της περιοχής. Όσο πιο βορειότερα της Μακεδονίας κατοικούσαν τόσο περισσότερο συμπαγής πληθυσμός καθίστατο. Όσο νοτιότερα τόσο αφομοίωση είχαν από τους Έλληνες της Μακεδονίας.
Έτσι, ήταν φυσικό να επιδρά κάπως και η Σλαύικη διάλεκτος σε Ελληνικό πληθυσμό και αντίθετα.
Μετά το 1750 μ.Χ και οι Βούλγαροι, που δεχόταν την Οθωμανική κυριαρχία, ξύπνησαν και ίδρυσαν την Βουλγαρική Εξαρχία. Σ αυτούς προσχώρησαν όλοι οι Σλαύοι της Άνω Μακεδονίας που και αυτοί σκλαβωμένοι των Τούρκων ήταν και δήλωναν Βουλγαρική Εθνική ταυτότητα, πλήν των Γραικομάνων που συγκρότησαν ένοπλα τμήματα στο Κρούσοβο, το Μοναστήρι, τη Φλώρινα, την Καστοριά. Αυτοί μάλιστα ήταν που θυσιάστηκαν για την Πατριαρχική Μακεδονία.
Βασικός στόχος των Βουλγάρων, με την επαναστατική τους οργάνωση (ΕΜΕΟ) και κέντρο τα Σκόπια, ήταν η εξαφάνιση του Ελληνικού στοιχείου και ο προσηλυτισμός σ αυτούς και φυσικά στη συνέχεια την Μακεδονία στη Βουλγαρία. Όλα έχουν μια εξήγηση . Ξύπνησαν! οι Έλληνες, προ αυτού του κινδύνου και ίδρυσαν το «Μακεδονικό κομιτάτο» κηρύσσοντας αγώνα κατά των Τούρκων και της Βουλγαρικής προπαγάνδας.
Τότε έδρασε στη Μακεδονία μας ο γνωστός Μεϊντάνης, ο Ζιάκας των Γρεβενών, ο Ζήδρος και κατήλθε ο αξιωματικός του Ρώσικου στρατού, απεσταλμένος άνωθεν, ο Σιατιστινός Γεώργ. Παπαζώλης, που απόγονοι του πρόσφατα εμφανίσθηκαν στην πόλη της Σιάτιστας καταθέτοντας ντοκουμέντα και αναζητώντας στοιχεία των προγόνων των που έζησαν στην πόλη. Αυτοί οι απόγονοι του Γεώργ. Παπαζώλη κατοικούν σήμερα στην Ιταλία. Με την επίσκεψη τους στη Σιάτιστα επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο της και ζήτησαν πληροφορίες και ιστορικό υλικό (εκείνη την ημέρα έτυχε να τους γνωρίσω και εγώ).
Στη σκληρή αναμέτρηση των Εθνικοτήτων της Βαλκανικής ενάντια των Οθωμανών, δεν συμπεριλήφθηκε κάποια «Μακεδονική» Εθνότητα. Ποτέ άλλωστε σε επίσημα έγγραφα του κατακτητή δεν αναφέρθηκε Εθνότητα με το όνομα «Μακεδονική», ούτε αυτό μνημονεύθηκε από Ευρωπαϊκές δυνάμεις και κατά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο μάλιστα. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σέρβοι απέτυχαν να εκσερβίσουν τον πληθυσμό αυτόν του τμήματος της Μακεδονίας που κατέλαβαν κατά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Σλαυϊκός αυτός λαός της περιοχής αυτής κατά το πλείστον είχαν Βουλγαρική συνείδηση.
Με την λήξη του πολέμου αυτού επανήλθε στην περιοχή η Σέρβικη κυριαρχία και δημιουργήθηκε η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία συμπεριλαμβάνοντας σ αυτή το τμήμα αυτό της Μακεδονίας με την ονομασία «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Έτσι οι Σέρβοι που δεν κατάφεραν σ αυτούς τον εκσερβισμό, που προείπαμε, κατάφεραν όπως ο πληθυσμός αυτός να μη είναι ούτε Βουλγαρικός ούτε «Μακεδονικός».
Απομακρύνθηκαν λοιπόν από εκεί οι Σλαυοβούλγαροι και ίσχυσαν οι Σοβιετικές διακηρύξεις της Κομιντέρν για ενιαία και αυτόνομη Μακεδονία και Θράκη!!! Αυτό ήταν. Καθιερώθηκε η νέα Εθνότητα των κατοίκων της Σερβικής Μακεδονίας και άρχισε η προπαγάνδα στον κόσμο διακηρύσσοντας ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες βασιλείς δεν ήταν Έλληνες αλλά φιλέλληνες και οι κάτοικοι ( με την εμφάνιση στην περιοχή των Σλαύων), ήταν Σλαύοι. Αναίδεια.
Επειδή όμως αυτό δεν έπιασε τους είπαν Σλάυους- Μακεδόνες και τώρα σκέτο «Μακεδόνες». ( τα λέει σε βιβλίο του ο Αθηνόδωρος Τανίδης).
Κατά το 1900 μ.Χ, πηγαίνοντας λίγο πίσω πάλι, μεταξύ Θεσσαλίας και Μακεδονίας ( επί της νοητής γραμμής Καστοριάς- Δράμας) υπήρχαν οι κάτοικοι αυτοί με Ελληνική Εθνική συνείδηση, πλήν κάποιων περιοχών Τουρκο-μωαμεθανικών θυλάκων της Κοζάνης και των Γιαννιτσών. Πιο βόρεια κατοικούσαν Σλαυόφωνοι που είχαν προσχωρήσει στη Βουλγαρική Εξαρχία, όπως προείπαμε, ( ανεξάρτητης από το Πατριαρχείο της Κων/λης, δηλαδή).
Η περιοχή αυτή ήταν μεταξύ Αχρίδας και μεγάλης Πρέσπας, Μοναστήρι, Πετρίτσι, Νευροκόπι και ως το Νέστο.
Στη μεσαία ζώνη της Μακεδονίας υπήρχε ιδιομορφία στη γλώσσα και στην Εθνολογική σύσταση του πληθυσμού.
Βλέπουμε βλαχόφωνους και Αλβανόφωνους αλλά και μεγάλο αριθμό Σλαυόφωνων.
Αυτοί , οι τελευταίοι, δημιούργησαν φαγωμάρα μεταξύ των Ελλήνων και των Βουλγάρων στις αρχές του 20ου αιώνα μ.Χ. Πολλοί απ αυτούς τους Σλαυόφωνους είχαν πολύ αναπτυγμένη την Ελληνική συνείδηση γι αυτό και οι αντίθετοι, αυτούς τους ονόμαζαν « Γκρεκομάνους» ( και πάλι ο Βακαλόπουλος).
Ακόμα, εδώ βλέπουμε και Μουσουλμάνους, Ισλαμιστές, Αλβανούς, Εβραίους και Τσιγγάνους που όλοι αυτοί μαζί ζούσαν σε κλειστές κοινωνίες γι αυτό δεν έφεραν αλλοίωση στην Εθνολογική σύσταση της Μακεδονίας ( επίσης ο Βακαλόπουλος).
Η φυλετική οργάνωση των Σλαύων που κατοίκησαν στη Βαλκανική και η εδαφική διαμόρφωση της περιοχής ήταν τα κύρια αίτια που εμπόδισαν τα διάφορα Σλαυικά φύλλα να αποκτήσουν ενιαία πολιτική οργάνωση.
Η Σλαυική κοινότητα, εκατέρωθεν του Αξιού, δεν είχε ενταχθεί σε καμία από τις γειτονικές Σλαυικές «εθνότητες», της Βουλγαρικής και της Σερβικής, που είχαν ήδη ισχυρά κράτη.
Αυτούς τους Σλαύους, του Αξιού, ο Σέρβος ιστορικός Γιοβάν Σβίγιτς τους χαρακτήρισε ως « άμορφη μάζα Σλάβων χωρίς Εθνική συνείδηση», ονομάζοντας τους « Μακεδονο-σλαύους».
Το ίδιο και ο Στρατής Μυριβήλης που βρέθηκε κάπου εκεί στα σύνορά μας:
«…Τούτοι δω μιλάνε μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν και οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι. Τους πρώτους τους μισούν γιατί τους πιλατεύουν και τους μεταχειρίζονται για Βουλγάρους. Και τους Βουλγάρους τους μισούνε γιατί πήραν τα παιδιά τους στον πόλεμο. Εμάς τους Ρωμιούς μας δέχονται με κάποια συγκαταβατική περιέργεια μόνο και μόνο γιατί είμαστε οι γνήσιοι πνευματικοί υποτακτικοί του Πατρίκ, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχη ». ( έτσι τα λέει ο Γ. Νικολούδης).
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι Σλαύοι, οι συγκεκριμένοι, είχαν έντονη παρουσία στην Ευρύτερη Μακεδονία ( Αχρίδα, Σκόπια, Νευροκόπι, Στρώμνιτσα) και η Βουλγαρική Εξαρχία τότε (1870) τους μετέτρεψε σε όργανά της και υπό την δική της επιρροή. Θα εντάσσονταν δε πλήρως σ αυτούς αλλά αντιτάχθηκαν οι Σλαυόφωνοι Έλληνες «Πατριαρχικοί» που αποτελούσαν τα 2/3 των Σλαυόφωνων στη Μακεδονία και διαδήλωναν στις γιορτές τα αισθήματά τους.
Το 1893, υποχρεούμαι να επιστρέψω, έξη Σλαυο-μακεδόνες σπουδαγμένοι, ίδρυσαν στη Θες/κη μια οργάνωση .
Σκοπός αντικειμενικός ήταν η αυτονομία της Μακεδονίας με επανάσταση ανεξάρτητα από γλώσσα ή θρησκεία. Οι διακηρύξεις δε υποστηρίχθηκαν μόνο από σλαβόφωνους εξαρχικούς, που παραπάνω τους αναφέρω και όχι από τους άλλους πληθυσμούς της Μακεδονίας ( Έλληνες, Σέρβους , Βλαχόφωνους, Αλβανόφωνους κ.ά).
Το 1907 μ.Χ η οργάνωση μετονομάσθηκε « Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ».
Ένα χρόνο αργότερα, μέλη της οργάνωσης, με αριστερές τάσεις αποχώρησαν απ αυτή και έκαναν την πολιτική οργάνωση «Ομοσπονδιακό Λαϊκό Κόμμα». Αυτοί ζητούσαν την αυτονόμηση της Μακεδονίας υποστηρίζοντας το κίνημα των Νεοτούρκων.
Και οι δύο παραπάνω οργανώσεις διέκοψαν την δράση τους κατά τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο.
Η δεύτερη οργάνωση, κάποια στιγμή, διαλύθηκε και έγινε άλλη, μαζί με την πρώτη, που υποστηρίχθηκε από τους Σοβιετικούς το 1925 μ.Χ. που στόχο είχε την δημιουργία ανεξάρτητης Μακεδονίας με κύριο συστατικό την «Μακεδονική Εθνότητα», ξεχωριστή από τη Βουλγαρική.
Αργότερα, η οργάνωση αυτή διαλύθηκε μη υποστηριζόμενη από τη Βουλγαρία ( 1936 μ.Χ). Ο αρχηγός της Βλάχωφ επανεμφανίσθηκε το 1943 μ.Χ ως συνεργάτης του Τίτο και ίδρυσε την «Αυτόνομη Σοσιαλιστική Μακεδονία» με βάσει την Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία. ( και πάλι ο Γ. Νικολούδης ).
Στους κατοίκους αυτούς συγκαταλέγονται και Έλληνες που κατοικούσαν από παλιά εκεί, αλλά ακόμα και Έλληνες που κατοίκησαν υποχρεωτικά στην περιοχή αυτή με τα γεγονότα του 1948-49 στην Ελλάδα, και δεν θέλω να αναφερθώ ιδιαιτέρως στα δρώμενα εκείνα, όπου σήμερα είναι τρίτης ή και τετάρτης γενιάς. Υπενθυμίζω τα λεχθέντα από τον τότε πρόεδρο των Σκοπίων(FYROM) Γκριγκόρωφ, πριν από κάποια χρόνια, ότι οι Σλαύοι ήρθαν στην περιοχή των Βαλκανίων τον 6ο και 7ο αιώνα, όπως και εμείς αναφερόμαστε, και ουδεμία σχέση έχουν με τους Μακεδόνες, το κράτος των , τη γλώσσα, την ιστορία.
Οι ευθύνες λοιπόν θα είναι καθαρά πολιτικές εάν στην ονομασία του κρατιδίου αυτού, που επιθυμούν να δοθεί, σε αντικατάσταση αυτού του επίσημου ως τώρα FYROM, εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία. O πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, πριν από δέκα- δεκαπέντε- τριάντα χρόνια δεν επέτρεψε μια ανάλογη ονομασία.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε απ αυτούς ή κάποιους απ αυτούς, τους πολιτικούς ή τα πολιτικά των κόμματα δηλαδή, μια χαλαρότητα και αλλαγή διάθεσης, ανεξήγητη. Τι άλλαξε στα ιστορικά ντοκουμέντα, πότε και γιατί ; Μια τέτοια λοιπόν συναινετική τυχόν απόφαση θα βαρύνει ασφαλώς όλους τους υπεύθυνους και αρμόδιους της Ελληνικής και της Διεθνούς Κοινότητας, αλλά και τους εκσλαυισθέντες ακόμα , που είπαμε παραπάνω, της εποχής 1948-49, που φέρουν στο κρατίδιο αυτό της FYROM (τρίτη γενιά) κάποια ανώτερα αξιώματα, μεταμορφούμενοι σε «γενίτσαρους» και κάποια στιγμή αργότερα, δεν ξέρω πότε, θα αναθυμούνται, αυτοί ειδικά, από τους συμπατριώτες τους, για ό,τι θα κάνουν. επί του θέματος της παραποίησης της Μακεδονίας.
«Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική», είχε πεί ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, «Εθνάρχης» λεγόμενος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και αυτό να το λάβουμε υπόψη στα σοβαρά.
Πάνω από τριάντα ιστορικοί καθηγητές- μελετητές από διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου υποστηρίζουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Άρα, το θέμα αφορά την ιστορία της ανθρωπότητας και δεν χωράει μεταμφιέσεις που βολεύει τους πολιτικούς, όποιους πολιτικούς.
Πιστεύω ότι είναι δίκαιο, πρίν από οποιαδήποτε ονομασία αυτού του κρατιδίου των Σκοπίων (FYROM), να συνέλθουν πρώτα οι ιστορικοί του κόσμου στον ΟΗΕ και να καταθέσουν τις μελέτες και τις έρευνές των περί της Μακεδονίας και τότε θα λάμψει η αλήθεια και θα μάθουν οι ανιστόρητοι τα περί της Μακεδονίας.
Ύστερα, να δοθεί κάποιο όνομα στο κρατίδιο των παραπάνω Σλαύων, που τους ταιριάζει και που γείτονές μας είναι τώρα, ζώντας μαζί μας ειρηνικά με σκοπό την ανάπτυξη των λαών μας.
Του κ. Ιωάννη Ρόνα Φορο-συμβούλου
