Η βία και η επιθετικότητα αποτελούν εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, οι οποίες παρατηρούνται από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του ανθρώπου.
Είναι γεγονός ότι η κρίση του αξιακού συστήματος των ανθρώπινων κοινωνιών δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και τη σχολική ζωή, γιατί το σχολείο αποτελεί μέρος και μικρο-κοινωνία ενός ευρύτερου συνόλου. Η καθημερινότητα είναι γεμάτη από εκφάνσεις βίας με διάφορες μορφές.
Στάσεις και συμπεριφορές οικογενειακής και κοινωνικής βίας μεταφέρονται και στη σχολική ζωή, ενώ η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση μειώνονται.
Η θυματοποίηση μπορεί να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από έναν ενήλικα, όμως όταν την υφίστανται παιδιά και έφηβοι, τότε μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για την ψυχική τους υγεία και την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Οι πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας, όπως η Σύνταξη διακήρυξης του σχολείου ενάντια στη βία, η Ενίσχυση μέτρων προστασίας στον περιβάλλοντα χώρο σχολείων, ο θεσμός μαθητή- διαμεσολαβητή, η Διοργάνωση ειδικών συζητήσεων και προγραμμάτων, ο Εμπλουτισμός της ύλης με διδακτικές ενότητες σχετικές με το θέμα, η Εφαρμογή του θεσμού του «δασκάλου εμπιστοσύνης» στον οποίο θα μπορούν να απευθύνονται οι μαθητές/τριες καθώς και ο σχεδιασμός μιας σειράς ανάλογων μέτρων, αποτελούν το Σχέδιο Δράσης της Κυβέρνησης κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.
Η 6η Μαρτίου, ορίστηκε ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού και αποτελεί την υπενθύμιση αλλά και την προτροπή προς όσες και όσους έχουν πέσει θύματα, να βρουν το θάρρος και να μιλήσουν, να μην φοβηθούν. Πολιτεία και σχολική κοινότητα είμαστε υποχρεωμένοι να δημιουργήσουμε τις ιδανικές συνθήκες, ώστε όταν το κάνουν, να εισακούονται και να μην απομονώνονται.
Ο διάλογος είναι η μόνη λύση.
