Τώρα που “έκατσε” ο κορνιαχτός (μετά τέσσερες μέρες) θα θέλαμε να αναφερθούμε για το θέμα.
Επί μακρού ασχοληθήκαμε , με άρθρα, στο θέμα της Μακεδονίας και τώρα προβληματιστήκαμε που οι γείτονες μας αποφάσισαν έτσι ενώ εμείς δεν περιμέναμε αυτό το μεγάλο ποσοστό αντίδρασης (εκτός αυτών της Αλβανικής Εθνότητας Σκοπιανών), καθ ότι δεν υπολογίσαμε καλώς τις προθέσεις των πολλών Εθνοτήτων του κρατιδίου, μάλλον μπερδευτήκαμε απ αυτές και τα αισθήματα τους, ιδιαίτερα των Σλάβων, μαζί με τον κατευθυνόμενο πολύπλευρο φανατισμό που τους καλλιέργησαν. Λάθος όμως υπολογισμούς διέπραξαν και οι ξένοι ‘’αρχιμάγειροι’’ της υπόθεσης.
Με το δημοψήφισμα της 30/9/2018 ο λαός της FYROM αρνήθηκε κατηγορηματικά την ένταξη του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε (όμως υπάρχουν και άλλες ξένες δυνάμεις που το ήθελαν, βάζοντας και αυτοί το χεράκι τους).
Αρνήθηκε επίσης να δεχθεί την ονοματοδοσία του κράτους των ως “ Βόρεια Μακεδονία” που ήθελαν να τους την χαρίσουν διεθνείς παράγοντες και εγχώριοι των υποστηρικτές, γνωστοποιώντας στους πάντες ότι αυτός ο λαός δεν αποποιείται, basically, την Σλαβική καταγωγή του και δεν επιθυμεί, κατά παραγγελία, την συμμετοχή σε κάποιους Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς, αλλά άλλες είναι οι βλέψεις του. Πιο απαιτητικές, αποσκοπώντας στο “περισσότερο” που προφανώς να είναι ο επεκτατισμός και αν δεν είναι αυτός τότε εμφανής είναι η επιδίωξη της μη αναθεώρησης του Συντάγματος, που απαιτεί ως προϋπόθεση η Συμφωνία των Πρεσπών.
Nevertheless, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, απ όλες τις πλευρές του, είναι ένα μάθημα , τουλάχιστον στους Μακεδόνες που πάντα είναι χαλαροί και εγκαταλείπουν στην τύχη τα Εθνικά ιδεώδη και την ιστορία.
Η υπόθεση δεν τελείωσε εδώ για το 70% περίπου των Σκοπιανών. Υπάρχει και συνέχεια που περιμένουμε αργά ή γρήγορα να την γνωρίσουμε. Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε περαιτέρω εξελίξεις που αφορούν βεβαίως και εμάς. Ας προετοιμαζόμαστε λοιπόν για τα δυσκολότερα που απευχόμαστε.
